Hands-on preview: The Witcher 3: Hearts of Stone
The Witcher 3: Hearts of Stone
[gespeeld op pc]
Wat doe je als een vreemde man je vraagt om een monster in een riool te doden? Als je naam Geralt of Rivia is en je beroep Witcher, dan vraag je wat de beloning is en vlieg je er stevig tegenaan. Zo begint de nieuwe uitbreiding van The Witcher 3, Hearts of Stone. Net als in de hoofdgame mogen we ook hier weer heel wat vreemde personages en monsters verwachten.
Alles begint dus wanneer we de vraag krijgen om een monster in de riool te doden. Daar zou blijkbaar een pad leven die eigenlijk een betoverde kikker is. Althans, dat is wat onze opdrachtgever Olgierd von Everec ons wijsmaakt. Ja, het lijkt wel een sprookje, maar zoals je weet geloven serieuze mensen niet in sprookjes en laat Geralt nu net een hele serieuze mens zijn.
Je kan het waarschijnlijk al raden, die lelijke reuzenpad moet er al snel aan geloven, maar dan loopt alles een beetje in het honderd. Blijkt dat rotmonster toch wel echt een prins te zijn geweest en zijn onderdanen zijn niet echt blij met de manier waarop Geralt de zaak heeft afgehandeld. Niet veel later bevind je jezelf in het ruim van een schip dat op weg is naar de stad Ofir. Daar zijn ze van plan om je hoofd er af te hakken. Oog om oog, tand om tand, je kent dat wel.
Een benarde situatie dus. Gelukkig kom je al snel een oude vriend tegen op het schip, namelijk Gaunter O’dim, ook wel bekend als Master Mirror. De man haalt snel zijn magische krachten boven en voor je het weet loopt het schip op de klippen en kan Geralt ontsnappen aan het doodseskader van de koning van Ofir.
Master Mirror is echter niet de man om zomaar iets te doen en dus vraagt hij iets in ruil. Blijkbaar heeft hij nog een schuld open staan bij Olgierd von Everec. Hij moet nog drie wensen van de man vervullen en daar huurt hij Geralt voor in. Master Mirror is immers een luie man en iemand anders het werk laten doen is veel leuker. Bovendien zou het nogal een belachelijk uitbreiding zijn als hij alles zelf zou doen, terwijl Geralt onder een boompje bier lag te drinken, terwijl zijn geliefde naar keuze in zijn armen ligt.
Nu, genoeg afgedwaald. Terug naar de orde van de dag. Olgierd komt immers nogal snel op de proppen met zijn verzoekjes. Alvast twee er van: we moeten hem een huis bezorgen – letterlijk, een huis bij hem bezorgen – en we moeten zijn broer de nacht van zijn leven bezorgen. Omdat wij wel van een feestje houden kiezen we om te beginnen met die tweede optie. Aan het deel met het huis zijn we door onze beperkte speeltijd nooit geraakt.
Goed, tijd om een feestje te bouwen dus. Zo moeilijk kan dat allemaal niet zijn, maar het zou hier niet The Witcher zijn als het allemaal even snel in orde zou zijn. Blijkt de broer van Olgierd immers al een tijdje dood te zijn. De verbazing van Geralt ebt echter na vijf seconden al weg, waarna hij gewoon aan Master Mirror vraagt hoe hij een spook moet oproepen. Als witcher ben je nu eenmaal iets gewoon. Wat volgt is een vrij bizarre situatie waarin het spook bezit neemt van Geralt en samen met de ons wel bekende Shani naar een huwelijk trekt om daar euhm… aan zijn trekken te komen. Bizar, maar wel amusant. Het is niet vaak dat The Witcher het van de humoristische kant bekijkt.
Wij hebben ons alvast flink wat uurtjes kunnen amuseren met ongeveer een derde van de uitbreiding, dus als CD Projekt Red zegt dat we ons er ongeveer tien uurtjes mee kunnen bezighouden, dan zullen ze er niet ver vanaf zijn. Naast de hoofdmissie zitten er immers ook een flink aantal nieuwe zijmissies in die je een tijdje aan de praat kunnen houden.
Voorlopig moeten we wel zeggen dat de nieuwe uitbreiding ook gewoon dat is, een uitbreiding. Veel nieuwe elementen hebben we niet kunnen ontdekken. Natuurlijk is er een stukje nieuw gebied bijgekomen en wat nieuwe personages, maar dat maakt deel uit van het verhaal dat ze willen vertellen. We missen vooral een beetje nieuwe gameplay. Dat hoeft niet veel te zijn en misschien is die er ook wel in de vorm van de Runewords, waarmee je wapens kan versterken. Spijtig genoeg zijn we ook dat nog niet tegengekomen tijdens onze speelsessie. We gaan echter niet te hard klagen, want uiteindelijk is deze uitbreiding er voor de fans en die willen natuurlijk maar al te graag meer van hetzelfde.
Wie de uitbreiding trouwens voor de eerste keer speelt, kan dat doen vanuit zijn hoofdgame, maar je kan ook kiezen om los in Hearts of Stone te springen. Dan krijg je van CD Projekt Red meteen flink wat uitrusting en ben je in één klap level 30. Zo kan je zonder problemen de uitdagingen in de uitbreiding aan. Je zal immers niet aan de slag moeten met dit verhaal als je pakweg level 10 bent. De monsters en andere tegenstanders zijn immers minstens van het niveau van de end game en misschien zelfs nog een tikkeltje sterker.
