Hands-on preview: StarCraft II: Legacy of the Void
StarCraft II: Legacy of the Void
[geschreven door Deuces22]
StarCraft II bestaat ondertussen iets meer dan vijf jaar. Blizzard belooft met Legacy of the Void een einde te brengen aan het verhaal dat ondertussen al meer dan vijftien jaar aan de gang is. Zeratul, een van de hoofdpersonages doorheen het epos, is nog steeds op zoek naar bewijsmateriaal dat zijn voorspelling eindelijk vervuld zal worden. Kan deze (voorlopig?) laatste telg in de StarCraft-reeks het zinkende RTS-schip redden?
Laten we eerlijk zijn, RTS-games zijn spijtig genoeg een uitstervend ras. Door de opkomst van het moba-genre worden spelers weggetrokken van het multitasken, micromanagen en de bijhorende base management, termen die RTS-fans wellicht zullen kennen. Je moet je in een RTS immers met veel units tegelijk kunnen bezig houden, je basis uitbreiden, je legers positioneren, resources verzamelen en ondertussen zorgen dat je een strategie plant om uiteindelijk te winnen en dan spreken we alleen nog maar van hoe de gemiddelde speler dit soort game ervaart.
Op hoger niveau wordt het spel nog moeilijker en wordt er een mentaal kat-en-muis-spelletje gespeeld aan een verschroeiend tempo. Je spreekt dan snel van meer dan driehonderd of vierhonderd acties per minuut. Een topspeler in StarCraft II bijhouden door gewoon al naar zijn scherm en vingerbewegingen te kijken, is al een hele uitdaging als beginner.
Naast het tempo en de algemene moeilijkheidsgraad, zat het spel na Heart of the Swarm (de tweede uitbreiding) ook een beetje vast qua strategie. De zogenaamde “meta” (steeds veranderende strategieën die elkaar opvolgen) was een beetje aan het vastroesten. Blizzard probeert echter al deze problemen aan te pakken door een aantal nieuwe features toe te voegen.
Om de moeilijkheidsgraad en snelheid van het spel wat te temperen, komt er de Archon Mode. Dit is een sterk verbeterde versie van het delen van units. Je kon in de game een medespeler al toegang geven tot je units, zodat die voor jou kon vechten en jij je in je basis kon bezighouden met bouwen, maar dat was nogal omslachtig en vervelend. Je kon namelijk nog steeds beide alle units besturen en dat zorgde al snel voor verwarring. Nu start je dus meteen een spel met één ras als twee spelers. Eén speler zorgt voor de basis en strategie, de andere speler zorgt voor de positionering en micro management van de legers.
Op zich werkt deze formule wel, maar of dit ook succes zal hebben in het competitieve leven van Legacy of the Void, valt nog af te wachten. Er zijn al initiatieven zoals de Redbull Battlegrounds, waar professionele spelers samen Archon Mode spelen. De games zijn alleszins nog spectaculairder dan voorheen, maar als toeschouwer moet je net nog meer ogen hebben. De commentators en cameraman hebben het zelf al moeilijk om alle acties van vier spelers tegelijk te becommentariëren en in beeld te brengen, laat staan dat je dan als beginnende speler begrijpt wat er zich op het scherm afspeelt.
Nog een grote verandering in Legacy of the Void is dat je nu meteen met 12 worker units begint en dat de basissen minder velden met grondstoffen hebben. Dit heeft Blizzard gedaan om meer opties te bieden in het begin van het spel en sneller actie te garanderen. Zoals vermeld, waren de meeste strategieën wat vastgeroest en door deze simpele verandering komt er veel meer dynamiek. Er is namelijk een minder lange opbouwfase en je hebt veel sneller uitbreidingen nodig. Daardoor wordt er meer en sneller aan kleinere skirmishes en harrassment gedaan, wat de gameplay sterk verbetert.
De nieuwe multiplayer units in de derde uitbreiding zorgen ook voor de nodige tactische aanpassingen. De zerg kreeg bijvoorbeeld de Lurker erbij, wat wel degelijk een knipoog naar de eerste StarCraft is. De unit kan namelijk aanvallen in een rechte lijn van onder de grond. Je kan ze min of meer vergelijken met siege tanks van de Terrans, want ze hebben een erg grote attack radius. Eens ze onder de grond zitten, kan je maar beter zorgen dat je de juiste counter-unit bij je hebt, want anders wordt je hele leger vanop afstand neergemaaid. De Ravager is een geëvolueerde Roach, die met een kleine vertraging in de lucht kan schieten. Het is een erg sterke unit, maar vergt tegelijkertijd veel micro management.
De protoss krijgen er de Adept en Disruptor bij. De Adept kan zich verplaatsen terwijl hij kopie van zichzelf achterlaat om zo ineens ergens anders tevoorschijn te komen. Dit komt erg van pas om de tegenstander lastig te vallen in zijn basis terwijl hij resources verzamelt. De Disruptor kan ook op die manier gebruikt worden omdat deze area damage doet nadat je zijn Purification Nova aanzet. De unit wordt dan sneller en kan niet aangevallen worden, waarna het voor een grote ontploffing rond zich heen zorgt. Als je tegenstander deze gebruikt, krijg je een beetje hetzelfde gevoel als wanneer je een vijftal banelings in je mineral lines ziet rollen en je beseft dat je te laat bent.
De Terrans in Legacy of the Void krijgen bezoek van de Cyclone en Liberator. De eerstgenoemde is een ground unit met Lock-on ability waardoor hij tegelijkertijd kan schieten en bewegen. De Liberator is dan weer een air unit die erg goed is tegen andere air units die dicht bij elkaar vliegen zoals Mutalisks of Phoenixes. Hij heeft echter ook een upgrade waardoor hij op ground units kan schieten en erg veel single target damage kan aanrichten. Naast de nieuwe units, zijn er ook een hele hoop aanpassingen aan bestaande units, zoals het feit dat je Siege Tanks nu kan oppakken met een Medivac terwijl die in siege mode staat. Je kan nu als Zerg onder andere veel sneller en effectiever drops gaan uitvoeren met Overlords omdat de upgrade meteen beschikbaar is.
