Hands-on: Splinter Cell: Blacklist
Merc-waardige taferelen in Splinter Cell: Blacklist
Sam Fisher heeft al heel wat woelige watertjes doorzwommen. Hij heeft het niet altijd gemakkelijk gehad en heeft al meer dan eens de wereld gered van de ondergang. Wie dacht dat hij ondertussen wel zou kunnen genieten van een rustige oude dag, die is fout. Fisher is terug in Splinter Cell: Blacklist en moet nog maar eens de VS redden van een groep terroristen die met veel plezier de Amerikanen een plekje in de hel (of hemel) willen geven.
Een groep met de naam The Engineers heeft de Verenigde Staten op de zwarte lijst gezet. Ze zijn het beu dat de Amerikanen overal ter wereld troepen heeft zitten en ze stellen dan ook 1 simpele eis: roep al je troepen in het buitenland terug. Doen ze dat niet, dan zullen ze elke 7 dagen een aanslag plegen die een deel van de Amerikaanse samenleving zal plat leggen. Om hun woorden kracht bij te zetten, plegen ze onmiddellijk een aanslag op een Amerikaanse legerbasis. Bij die aanslag sterft de baas van Fourth Echelon en dus ook de baas van Sam Fisher. Bijgevolg wordt Fisher benoemd tot nieuwe baas van het spec ops team. Zijn eerste taak is het tegenhouden van de groep die zich The Engineers noemt en omdat er elke 7 dagen een aanslag op de planning staat, heeft hij niet veel tijd.
Splinter Cell: Blacklist is een beetje een mix geworden van alle speelstijlen die door de jaren heen in het spel zijn voorbijgekomen. Er zit flink wat stealth in uit de beginperiode, maar ook het ‘actievere’ werk dat we vooral zagen in de latere games wordt niet geschuwd. Daarom ook dat het spel je toegang geeft tot 3 verschillende speelstijlen: Stealth, Panther en Combat. De eerste en de laatste spreken voor zich natuurlijk. Bij Stealth moet je onzichtbaar zijn en vermijden dat je iemand moet vermoorden. Bij Combat vlieg je er dan weer met getrokken pistolen op af. Het is dan misschien een beetje tegen de aard van Sam Fisher en de oudere Splinter Cell-games, het is dus wel mogelijk in het spel. Panther is een gezonde mix van de andere 2. Het is de bedoeling dat je zo onzichtbaar mogelijk te werk gaat, maar lijken zijn daarbij niet verboden.
Nu, 3 speelstijlen toevoegen, zonder daar iets aan vast te hangen heeft weinig nut. Dus krijg je na elke missie een score voor elke speelstijl. Doe je het in 1 van de 3 goed, dan krijg je extra punten. Je zal dus altijd een keuze moeten maken, want een mix & match zal je minder punten (en minder geld) opleveren. Het leuke is dat je zo kan proberen om voor elke speelstijl een gouden medaille te krijgen, wat de singleplayer toch wel wat herspeelbaarheid bezorgt, samen met de collectibles die je in elke omgeving kan verzamelen.
Naast de singleplayer zitten er nog 2 modi in Splinter Cell: Blacklist. Je hebt een co-op, waarin je samen met een vriend enkele missies tot een goed einde kan brengen en natuurlijk de immens populaire multiplayermode, Spies vs Mercs. Daarin speel je in 2 teams van 4 tegen elkaar. Het ene team bestaat uit Spies, zoals Sam Fisher, en speelt in third-person. Zij moeten terminals hacken en veroveren en zijn beweeglijker dan de Mercs en moeten het vooral hebben van hun stealth. De Mercs spelen in first-person en beschikken over het zware geschut. Zij moeten verdedigen en vooral goed op hun hoede zijn voor de sneaky spies. Elke match bestaat uit 2 ronden, waarin je in 1 ronde spy bent en in de andere een merc.
Het leuke aan die multiplayer is natuurlijk dat je 2 compleet verschillende vormen van gameplay hebt in 1 mode. Dat zorgt voor afwisseling en het zorgt er ook voor dat gamers over verschillende kwaliteiten moeten beschikken om het allemaal tot een goed einde te brengen. Ook leuk zijn alle gadgets die je als speler ter beschikking krijgt. Op die manier kan je als spy of merc ook nog eens je eigen speelstijl ontwikkelen. Splinter Cell: Blacklist zit trouwens tjokvol upgrades en niet enkel in de multiplayer.
Ook in de singleplayer kan je je zuurverdiende centjes gebruiken om Sam te upgraden, maar ook om je mobiele basis te upgraden. Dat geeft je ook weer enkele voordelen, zoals meer verschillende wapens bijvoorbeeld. Het leuke is dat al het geld dat je verdient, kan gebruikt worden doorheen alle modi. Speel je dus eerst rustig de singleplayer en heb je daar wat geld binnengehaald, dan kan je dat gebruiken in de multiplayer om zo onmiddellijk wat keet te schoppen.
Je zal in Splinter Cell: Blacklist trouwens altijd toegang hebben tot wat er allemaal bezig is in de wereld rond je. Vanuit 1 menu kan je overgaan naar de volgende missie, een co-op missie beginnen of je kan de multiplayer inspringen. Zie je dat een aantal vrienden een match gaan betwisten, dan kan je snel gaan meedoen, zonder daarvoor eerst heel de singleplayer af te sluiten. Is de wedstrijd voorbij, dan ga je gewoon verder met je singleplayer. Grafisch is Splinter Cell: Blacklist vrij indrukwekkend. De ontwikkelaars hebben het uiterste uit de huidige generaties consoles weten te puren. Alles is mooi afgewerkt en de omgevingen zijn duidelijk gemaakt met oog voor detail.
