Getest: Nintendo Classic Mini SNES

De SNES, of het Super Nintendo Entertainment System, was de tweede home console van Nintendo en de directe opvolger van de NES. Hij verscheen voor het eerst in 1992 in Europa (1990 in Japan), waardoor we bij ons van een 25^ste verjaardag kunnen spreken. De SNES was een pak krachtiger dan zijn voorganger en heeft tal van geliefde franchises gelanceerd. Na al die tijd komt Nintendo met een heruitvoering op de proppen, de Nintendo Classic Mini: Super Nintendo Entertainment System genaamd.

Aandachtige, frequente lezers zullen al gauw merken dat deze special dezelfde structuur volgt als de bespreking van de NES Classic Mini. Dit komt doordat het om een erg gelijkaardig product gaat, waarbij enkele kleine (doch wenselijke) aanpassingen werden doorgevoerd. Starten doen we zoals vorige keer met wat er in de doos zit: Een USB-kabel (wederom zonder AC adapter), een HDMI-kabel om op moderne schermen te kunnen aansluiten, de SNES Classic Mini en niet een, maar twee aangepaste SNES-controllers. Hierover een kleine lofzang: niet alleen besloot men een tweede controller in de verpakking te steken (in tegenstelling tot bij de NES Classic Mini), wat dus meteen zorgt dat de multiplayergames toegankelijker zijn, maar wat ons onmiddellijk opviel is dat de kabels van de controllers een stuk langer zijn dan die van de NESCM. Al kan die de lengte van de originele SNES controller kabels niet evenaren en mag het nog steeds iets langer wat ons betreft. Dit was een van onze grotere klachten bij de voorganger, dus we zijn erg tevreden dat we ditmaal toch wat meer afstand van het scherm konden nemen tijdens speelsessies.

Net zoals bij de NES Classic Mini is de aansluiting van de aangepaste SNES-controllers dezelfde als die van Wii-accessoires, derhalve zijn de controllerpoorten van de SNES Classic Mini ook dezelfde als die van een Wii Remote. Concreet betekent dit dat je bij de aanschaf van een SNES Classic Mini onmiddellijk in het bezit bent van twee controllers die je ook voor SNES-games op Wii (U) kan gebruiken. Omgekeerd kan je ook de Wii Classic Controller (Pro) gebruiken om op de SNES Classic Mini te spelen. We zijn opnieuw geen fan van de afwezigheid van een AC adapter, hoewel we net zoals bij de NESCM kunnen relativeren door te stellen dat nagenoeg ieder huishouden wel in bezit is van een (of meerdere) van deze adapters. Niettemin is het spijtig dat de inhoud van de doos eigenlijk niet 100% volledig te noemen is.

Om nog even de hardware te bespreken: het toestel is opnieuw écht wel mini, zelfs ietsje kleiner dan zijn voorganger. Een voordeel voor wie veel vrienden heeft met een Android-smartphone: als je het systeem ergens mee naartoe neemt, waar het zich wel toe leent gezien de grootte, hoef je in principe de kabels niet mee te nemen. De DC-ingang is immers dezelfde als die van de meeste huidige smartphones (tenminste, als de overstap naar USB-C nog niet werd gemaakt) en een HDMI-kabel vind je tegenwoordig ook in de meeste game-huishoudens. Het nadeel is dat het bijgeleverde kabeltje (en die van de meeste smartphoneladers) nogal aan de korte kant is. Concreet wil dit zeggen dat je de SNES Classic Mini vrij dicht bij het scherm moet houden. Gelukkig zijn de kabels van de controllers deze keer langer, waardoor je toch wat verder van het scherm kan gaan zitten. Op een heel groot scherm gamen blijft evenwel wat lastig.

NES Classic Mini versus SNES Classic Mini

We krijgen een toestel dat er identiek uit ziet als onze originele Europese SNES. De cartridge-gleuf en eject-knop kennen geen functionaliteit, maar de Power-schakelaar en Reset-knop zijn wel opnieuw van dienst. Bij het opstarten zien we een menu dat een leuke mix vormt tussen een retro-stijl en HD. Na het kiezen van een taal heb je meteen 20 titels voor-geïnstalleerd ter beschikking, alsook de toegang tot opties, handleidingen en dergelijke. In tegenstelling tot de NES Classic Mini zijn dus niet alle games meteen toegankelijk: het exclusieve, nooit eerder geziene Star Fox 2 wordt immers pas vrijgespeeld wanneer het eerste level (Corneria) van Star Fox (ook wel Star Wing genoemd) is voltooid. Een breed, doch iets minder breed assortiment dan bij de NESCM wordt voorgeschoteld. Die kende immers negen games meer, al waren die uiteraard van wat lagere kwaliteit. We zien topgames in verschillende genres, zoals RPG's Secret of Mana en Super Mario RPG, platformgames Donkey Kong Country en Super Metroid, avontuurgame The Legend of Zelda: A Link to the Past, arcade games Contra III en Street Fighter II Turbo, racegames zoals de allereerste (Super) Mario Kart, F-Zero en meer.

De volledige lijst aan games vind je op de tweede pagina van dit artikel. We missen deze keer toch meer titels dan het geval was bij de NESCM. Waar zijn Harvest Moon, Ubisoft's Soul Blazer, Square-Enix' overige Final Fantasy-games en de twee andere Donkey Kong Country- en Mega Man X-games? Waarom niet Super Mario All-Stars in plaats van enkel Super Mario World? De SNES van weleer kende nog een pak meer goede titels dan degene die worden voorgeschoteld bij de SNES Classic Mini en dat is deze keer meer voelbaar; Het systeem had een stuk vollediger kunnen zijn. Tevens kan het geheugen opnieuw niet worden uitgebreid met SD-kaartjes (wat wel een leuke functionaliteit had kunnen zijn van de cartridge slot, dat er nu slechts uit esthetische overwegingen in verwerkt werd). We krijgen dan wel weer toppers zoals Super Mario World, The Legend of Zelda: A Link to the Past, Yoshi's Island en Final Fantasy VI. Die games waren zodanig populair dat ze later een heruitvoering kregen voor de GameBoy Advance. Meer zelfs, ze belandden in Metacritic's top 10 GBA games aller tijden. Aan kwaliteit dus geenszins gebrek in deze lijst.

Opslaan is gelukkig iets vlotter en makkelijker dan op de originele SNES: een druk op de Reset-knop brengt je terug naar het hoofdmenu. Hier heb je 4 save slots per game om je voortgang in op te slaan. Deze keer heeft men tevens een leuke nieuwe feature voorzien: je krijgt de mogelijkheid om de tijd terug te spoelen. Hoeveel je precies terug kan gaan in de tijd hangt af van de game die je speelt. Afhankelijk van hoe regelmatig je wil opslaan, terugspoelen en van spel wisselen, zal je deze Reset-knop nu en dan toch moeten gaan induwen, waardoor het toestel zelf eigenlijk een integraal deel van je besturing wordt. We begrijpen dat er geen knop op de controllers werd voorzien, om het eerbetoon aan de controller van weleer niet te schaden, maar praktisch is toch iets anders. Een Wii Classic Controller (Pro) kan de oplossing bieden (hoewel de kabels daarvan aan de korte kant zijn, ten aanzien van die van de SNES Classic Mini zelf), want de Home-knop brengt spelers ook gewoon terug naar het hoofdmenu.

Game lijst (deze games staan dus standaard voor-geïnstalleerd op het systeem):

• Super Mario World
• Super Mario World 2: Yoshi's Island
• Super Mario Kart
• Super Mario RPG
• Super Punch-Out!!
• Super Metroid
• F-Zero
• Star Fox
• Star Fox 2
• Kirby Super Star
• Kirby's Dream Course
• The Legend of Zelda: A Link to the Past
• Earthbound
• Donkey Kong Country
• Street Fighter II Turbo: Hyper Fighting
• Mega Man X
• Final Fantasy III (Final Fantasy VI)
• Secret of Mana
• Super Castlevania IV
• Super Ghouls 'N Ghosts
• Contra III: The Alien Wars

Positief:

+ Kwalitatieve game-selectie
+ Nieuwe game o.v.v. Star Fox 2
+ Twee controllers + langere kabels
+ Erg klein

Negatief:

- Een aantal games ontbreken en geen uitbreiding mogelijk
- Geen AC adapter