Post-E3: Op bezoek bij Nintendo

De Electronic Entertainment Exposition, of in het kort: E3. Voor gamers hét evenement van het jaar. Wat Nintendo betreft is de formule de laatste jaren wat gewijzigd en krijgen we geen traditionele presentatie meer, maar een resem trailers en aankondigingen, veelal voor games die binnen het jaar zouden uitkomen. We zijn ondertussen een ruime maand verder en naar jaarlijkse gewoonte kregen wij van Nintendo een uitnodiging om enkele van hun games eens onder handen te nemen.

Het evenement vond plaats te Kinepolis in Utrecht, Nederland. Er werd van de locatie goed gebruik gemaakt; starten deed men immers met een presentatie in een cinemazaal. Daarbij passeerden Metroid: Samus Returns, Yoshi for Nintendo Switch (voorlopige titel) en Super Mario Odyssey de revue.

Metroid: Samus Returns zou een herwerkte Metroid 2 voor de allereerste GameBoy worden. Op die manier brengt het de side scrolling roots van de Metroid-reeks terug. Samus Aran krijgt in deze game de missie om op de planeet SR388, de thuisplaneet van de Metroids, alle 40 Metroids te vernietigen. Een paar nieuwigheden werden toegevoegd: randen kunnen worden vastgegrepen om beter te kunnen klimmen, de circle pad laat toe dat Samus in zowat 360° vrij kan richten, wat kan helpen bij het oplossen van puzzels. Er komt een straal uit haar arm die weergeeft wanneer een doelwit in zicht is. Tevens toonde men het mechanisme van de Melee Counter, waarbij een critical hit kan worden uitgevoerd wanneer een speler op het juiste moment op X duwt. Volgens ons wordt dit dan toch nog een 3DS-titel om naar uit te kijken. Een duistere atmosfeer met passende muziek (die in de cinemazaal goed tot haar recht kwam) en gedetailleerde, gelaagde achtergronden gaven ons voorlopig alvast een kwalitatief hoogstaande indruk.

Yoshi for Nintendo Switch lijkt hetzelfde schattige pad in te slaan als Yoshi’s Woolly World voor Wii U en 3DS. Waar de voorganger van wol was gemaakt, lijkt zowat alles nu van karton te zijn gemaakt. Het hele spel lijkt een knutselwerk van een kind, wat opnieuw voor een onschuldige sfeer zorgt. Papieren bordjes in de achtergronden stellen bergen voor, wc-rolletjes zijn boomstammen. Het tafereel lijkt zich in een keuken af te spelen, gemaakt uit materiaal dat je daar ook zou vinden. Ondanks dat dit een 2D platformer zal worden en de Switch geen 3D-effect heeft, focust men toch op 3D-elementen in de game, om interactie met de levels te kunnen hebben. Zo kan je eieren schieten naar zowat alles wat je op je scherm ziet, ook al kun je er zelf niet bij geraken. Zo schoot men in de presentatie op een papieren koe in de achtergrond, omdat het kan. Het unieke aan deze game is dat ieder level langs zowel een voor- als achtergrond (“the flipside”, waar de uiteindelijke titel wel eens naartoe zou kunnen neigen) te doorkruisen zou zijn. Daardoor zijn veel geheimen plots zichtbaar: zie je bijvoorbeeld een vlinder langs de ene kant, blijkt dat later een Shy Guy te zijn die van achter een struik een vlinder heen en weer aan het zwieren is. Het is een origineel en creatief element, maar van wat wij hebben gezien staan we er nog een beetje sceptisch tegenover. Om een game te vervolledigen staan we voorlopig niet te springen om ieder level tweemaal te doorkruisen, al valt er hier en daar wel wat nieuws te beleven. Ofwel moet er voldoende nieuws zijn, ofwel moet men erover nadenken om dit mechanisme niet in ieder level toe te passen.

Super Mario Odyssey is de enige game uit dit lijstje die ons nadien ook speelbaar ter beschikking werd gesteld. Men heeft gewezen op de terugkeer naar de stijl van Mario 64 en Sunshine. Net zoals FLUDD destijds, heeft Mario opnieuw een partner, genaamd Cappy. Over de originaliteit van deze naam spreken we ons niet uit, maar het personage zorgt wel voor wat leuke nieuwe moves. Cappy kan gegooid worden, met zowel knoppen als bewegingen met de Joy-Con. Vervolgens kunnen verschillende bewegingen aan elkaar worden gelinkt, waardoor Mario zich verder dan ooit door de lucht kan bewegen. Het is echter lastig om dit onder de knie te krijgen; onze demo van ongeveer een half uur was net niet voldoende om deze bewegingen zelf mooi aan elkaar te rijgen. Net als de sterren in Mario 64 en de Shine Sprites in Mario Sunshine, krijgen we opnieuw hemellichamen voorgeschoteld, met name Power Moons. Deze zijn op enorm veel locaties verborgen en het verzamelen van alle Power Moons zal sowieso een grote uitdaging vormen. We bezochten New Donk City, de stad die we van de trailers kennen, met als burgemeester oude bekende Pauline. Het is nog niet duidelijk of dit de HUB van de game wordt, die ons zal toelaten om naar de verschillende andere werelden te reizen. Ons gevoel zegt ons van wel, maar de demo deed wat twijfel ontstaan.

Opvallend is dat de filosofie uit The Legend of Zelda: Breath of the Wild ook werd toegepast in Super Mario Odyssey: je krijgt in deze stad enorm veel vrijheid om te gaan verkennen en te doen wat je zelf wil. Waar de verticaliteit van BotW ontstond door talloze bergen, zijn dit in New Donk City wolkenkrabbers. Deze kunnen op verschillende manieren worden beklommen en laten daarna toe dat Mario allerlei locaties kan bereiken. Voorts bezochten we nog een woestijnwereld, waarin we ons konden uitdossen als Mexicaan. Deze outfit kochten we met lokale valuta, waar iedere afzonderlijke wereld van werd voorzien. Zoals steeds kan je gouden muntjes verzamelen, die je deze keer ook kunt gebruiken in winkels, maar enkel voor een bepaald deel van het gamma in een winkel. Voor het andere deel, dat wellicht eigen zal zijn aan het level, dien je een speciaal soort munt te verzamelen dat uniek is voor het level. We prutsten wat met de verschillende elementen die in de trailer aanwezig waren: het “bezitten” van Bullet Bills en Hammer Bros en het veranderen in een 2D Mario door in een buis te kruipen en ja, het is even leuk om te doen als het eruit zag. We hoeven het eigenlijk zelfs niet te zeggen, maar Super Mario Odyssey voelt nu al aan als een kaskraker. Oh ja, er komen trouwens nog nieuwe Amiibo aan, al is nog niet helemaal duidelijk wat hun nut in de game zal zijn.

Na de presentatie vroegen de mensen van Nintendo of er vier vrijwilligers uit de cinemazaal een klein toernooi van hun nieuwste game ARMS wilden spelen: twee Nederlanders en twee Belgen. Een beeld zegt meer dan duizend woorden, daarom deze foto:

Eeerlijk gezegd waren de games die tijdens de presentatie werden besproken voor ons de voornaamste van dit evenement. We speelden na deze presentatie een potje Splatoon 2, zowel de traditionele modus als de erg vermakelijke co-op-modus “Salmon Run” met vier spelers, maar de release van deze game was zodanig dichtbij dat we het vreemd vinden dat er op dit evenement nog zoveel nadruk op werd gelegd. Ondertussen kunnen jullie de review overigens hier lezen. We speelden ook Flip Wars, een game die inmiddels in de eShop te verkrijgen is, maar ons niet goed kon bekoren. We speelden twee modi: eentje waarbij we elkaar van het bord dienden te krijgen en eentje waarbij we zoveel mogelijk territorium moesten kleuren. Wat ons betreft helaas niet veel meer dan een iets diepgaandere minigame voor een Mario Party-titel.

Tevens speelden we Pokken Tournament DX en ja, dat was best een vermakelijk gevecht en de nieuwe personages spelen wel lekker, maar laat ons eerlijk zijn: dit is geen 100% nieuwe game en we kregen dan ook niet veel nieuws te zien ten opzichte van de Wii U-versie.

Voor Fire Emblem Warriors zijn de gevoelens gemengd. De game doet heel sterk denken aan Hyrule Warriors, maar dan met personages uit de Fire Emblem reeks. De hele setting en de gameplay is dan wel gepast voor het Fire Emblem universum en er werden wat mechanics toegevoegd die er eigen aan zijn (zoals aanvallen in duo, zoals dat sinds Fire Emblem: Awakening kan worden gedaan), maar vooralsnog zagen we ten aanzien van Hyrule Warriors niet erg veel verandering. Voor fans van het genre en Fire Emblem zien we dit wel goedkomen, maar wij moeten voorlopig nog worden overtuigd. Hou daarbij uiteraard in het achterhoofd dat we slechts een demo te spelen kregen.

FIFA 18 wordt misschien leuk voor liefhebbers van de reeks. Op dit evenement kon de game niet echt bekoren aangezien onze redactieleden niet tot deze groep behoren, maar we kregen ook gewoon een heel vroege demoversie te spelen. Tenminste, dat hopen we, want grafisch scheerde de game alvast geen hoge toppen.

Tot slot speelden we nog kort 3DS-games Mario & Luigi Superstar Saga + Bowser’s Minions en Hey! Pikmin. Mario & Luigi brengt ons een remake van een grootse GameBoy Advance RPG en veel meer kunnen we daarover voorlopig niet zeggen, behalve dat het er alvast goed uit ziet. De game kon destijds veel harten veroveren en wie deze game vroeger niet heeft gespeeld moet deze zeker in de gaten houden. Hey! Pikmin was een leuke 2D (!) puzzelsessie, waarbij we verschillende Pikmin dienden te gebruiken om ons doorheen een aantal obstakels en vijanden te loodsen. Het spel maakt veel gebruik van touch-besturing, wat ons wat deed denken aan het tijdperk van de oude Nintendo DS. De intro van de demo was helaas wat langdradig, waardoor we niet veel tijd aan deze game konden besteden. Wie ermee aan de slag wil, kan dat in ieder geval al enkele dagen en de review is hier te vinden.