Review: Assassin's Creed Syndicate - Jack the Ripper
De waas van mysterie rond en de lugubere aantrekkingskracht van Jack The Ripper, zowat de meest iconische seriemoordenaar uit de geschiedenis, vormen het perfecte décor voor Ubisoft om een nieuwe citytrip richting Victoriaans Londen te boeken. Twintig jaar nadat broer en zus Frye Temperliersgrootmeester Crawford Starrick en zijn kornuiten duidelijk gemaakt hebben wie de plak zwaait in de Engelse hoofdstad, gaat de lokale bevolking in Whitechapel gebukt onder de terreur die de übercrimineel zaait. In Quebec had men gelukkig ook door dat Jacob maar een irritante lapzwans was en zet men geheel terecht zuslief Evie in de spotlight in deze eerste uitbreiding van Assassin's Creed Syndicate.
[getest op Xbox One, geschreven door Simon]
Het tweede speelbare personage – al ga je meestal wel met Evie op pad – is immers niemand minder dan de Ripper himself. In Syndicate werden Jacob en Evie nog voorgesteld als respectievelijk de vechtersbaas en de sluipmoordenaar, maar in de praktijk was er toch weinig verschil te merken tussen de speelstijlen van beide Fryes. Dat is in deze downloadable content toch enigszins anders. Dit keert ligt de focus op het zaaien van angst bij je tegenstanders, wat gepaard gaat met een aantal nieuwe vaardigheden en voorwerpen zoals angstbommen en brutal kills. Waar Evie haar nieuwe technieken eerder gebruikt om haar vijanden te immobiliseren, gaat Jack er resoluut met de botte bijl door.
Het vraagt een enigszins andere benadering dan je gewoon bent van Assassin's Creed, al kan wie wil natuurlijk ook nog steeds terugvallen op de Batman-style combat en rope launcher die je kent uit Syndicate. Helaas zijn de quick time events bij de brutal kills behoorlijk repetitief en lichtjes klungelig uitgewerkt, zodat wij toch nog steeds meer voldoening haalden uit de meer traditionele manier van nietsvermoedende tegenstanders omleggen. Maar, toegegeven, de rest van deze nieuwe insteek inzake combat is best geslaagd te noemen. Nog even tussen haakjes: als men toch zo graag de nadruk wil leggen op de nieuwe niet-dodelijke manier van vechten bij dame Evie, dan was het slechts een kleine moeite geweest om het woordje 'vermoorden' te vervangen wanneer je achter een volgend slachtoffer aan sluipt.
Qua plot was Syndicate niet meteen een schot in de roos. Deze DLC doet alvast een nobelere poging om binnen een tiental missies een afgerond verhaal te vertellen. Daarbij gaat men jammer genoeg een beetje knullig om met het bronmateriaal door het in de hele structuur van de assassins te willen forceren. De identiteit van de Ripper wordt nog net niet tussen de soep en de patatten onthuld en vanaf dat moment kan je de rest van de wendingen zelf wel invullen. Doordat deze extra content zich enkel afspeelt in Whitechapel en de City – de rest van de stad kan je zelfs niet meer in – en een drietal kleine, afgesloten locaties, speelt het wel een stuk compacter en gestroomlijnder dan Syndicate. De verlaten scheepswerf was bovendien één van de leukere locaties die we in heel het 19e-eeuws Londen mochten bezoeken.
Wie de PS4 exclusive bonuscontent The Dreadful Crimes heeft gespeeld, weet waar hij zich onder meer aan mag verwachten in dit uitbreidingspakket. Deze CSI-avant la lettre speurmissies waarbij je de moorden van de Ripper onderzoekt zorgen dan wel voor de nodige variatie, echt boeiend konden we ze nu ook weer niet noemen. Interessanter waren de meer klassieke opdrachten waarbij je als vanouds verschillende opties voorgesteld krijgt om tot je finale doel te komen – en evengoed eigengereid je eigen ding kan en mag doen.
Daarnaast is er natuurlijk weer een heel blik aan collectibles en optionele missies opengetrokken. De meeste daarvan zijn echter oude wijn in nieuwe zakken. Zo red je ditmaal onderdrukte prostituees in plaats van kinderen uit fabrieken en stap je in de ring om officieel de vechtclubs te sluiten, maar verschilt dit in niets van de knokpartijtjes van Robert Topping. Enkel de karweien waarbij je belaagde burgers met paard en kar bij Scotland Yard moet afleveren zonder onderweg al te veel argwaan te wekken, alsook de publieke vernederingen van enkele hoerenlopers zijn met een beetje goeie wil 'nieuw' te noemen.
Deze Jack The Ripper DLC speelt zich af tegen een intrigerende setting, geeft je met de angstwapens en -vaardigheden meer opties in je aanpak van vijanden en voelt iets meer aan als een solide, afgerond geheel dan Syndicate zelf. Daar staat tegenover dat niet alles even verfijnd is afgewerkt (we kijken naar jou, brutal kills), het schrijnend gebrek aan afwisseling uit Syndicate ook niet verholpen wordt en de hele figuur van Jack The Ripper nogal onhandig ingepast is in het bredere verhaal. Wie Assassin's Creed Syndicate wel kon smaken, treft hier acht tot tien uur meer van hetzelfde aan. Dat blijft ondanks alles nog steeds kwaliteitsvol werk, maar verliest met iedere nieuwe toevoeging toch steeds een beetje meer van zijn glans.
