Nintendo Post-E3 2013
Elk jaar presenteert Nintendo de E3-demo's ook aan de Belgische pers op één of andere geheime locatie. Dit jaar was dit dan ook niet anders en dus kregen drie redacteurs de kans om aan de slag te gaan met de nieuwste en aankomende 3DS- en Wii U-titels. Wat zij er nu net van vonden, kan je in de onderstaande indrukken terugvinden. Hoe dan ook liggen voor menig Nintendo-fan mooie tijden in het verschiet met heel wat interessante titels.
Donkey Kong Country Returns: Tropical Freeze
Donkey Kong Country Returns: Tropical Freeze doet de zaken niet echt anders dan de vorige Donkey Kong Country Returns (het zij in een mooier HD-jasje), al heeft men duidelijk wel beseft dat de "makkelijkere" modus op 3DS wel degelijk een goede toevoeging was. De demo die wij speelden gaf ons namelijk een Donkey en Diddy Kong met elk drie hartjes (in tegenstelling tot de twee hartjes die beiden hadden op de Wii-versie), om de kans voor spelers te vergroten om heelhuids de levels door te geraken.
Of dit extra hartje deze keer nog optioneel is, is niet duidelijk. De voor fans zeker gekende mijnkarlevels maken ook opnieuw hun opwachting en werden ook iets makkelijker gemaakt. Wanneer je ergens tegenaan rijdt, gaat het hele karretje niet onmiddellijk kapot en verlies je dus niet meteen een leven; je verliest een hartje en bolt gewoon door.
We voerden ook een voldoende uitdagende doch redelijk traditionele boss fight tegen een zeehond-viking, aangezien vikingen dit keer de vijanden van DK voorstellen. De controls zijn tot slot toch een beetje anders dan op Wii, want deze keer speelden we namelijk met Wii Remote + Nunchuck. Om op de grond te slaan met Donkey moet je dan ook effectief zwieren met beide controlleronderdelen. Hopelijk zal er een optie zijn om motion controls uit te schakelen (allicht wel, want de game zal ook wel speelbaar zijn met de Wii U gamepad) en eerlijk gezegd hopen we ook dat Nintendo met iets meer vernieuwing uit de kast komt omtrent de Donkey Kong Country-reeks.
Wii U Party
Bij Wii Party U testten we enkele individuele minigames zonder dat daarbij een bordspel kwam kijken. Allicht betrof het een aparte modus waarbij je de minigames vrij mag selecteren, maar op de vraag of we de typische bordspelvorm zouden terugzien kon men geen antwoord geven. Wat opviel, is dat de minigames van langere duur (kunnen) zijn, waardoor we niet 100% zeker zijn of we op dit evenement een goede, volledige indruk van de game hebben gekregen.
Zo speelden we een minigame waarbij een speler de camera van de Gamepad gebruikt om bepaalde gezichtsuitdrukkingen, en wel twee tegelijk, op zijn gezicht moest uitdrukken, waarna de andere spelers vier keuzemogelijkheden kregen op het tv-scherm en daaruit met de Wii Remote moesten kiezen welke werden getoond op het gezicht, dat nu boven de keuzemogelijkheden werd weergegeven op het tv-scherm; niet voor cameraschuwe mensen alleszins. De speler die het juist raadt, krijgt punten en dit wordt drie keer gedaan per speler. Als je met zijn vieren bent, kan deze minigame dus wel eens een kwartier in beslag nemen.
Een andere minigame maakte opnieuw gebruik van de Gamepad, maar dit keer was het touch screen van belang: de controller werd doorgegeven en spelers moeten op 15 seconden tijd een woord tekenen dat eveneens op de Gamepad verschijnt. Wanneer iedereen heeft getekend, richt men zich tot het grotere tv-scherm, waar alle tekeningen worden weergegeven en de spelers moeten richten naar de tekening van degene onder hen die een ander woord had gekregen.
Dit systeem is alleszins niet erg bestand tegen "vals spelen", maar dat kan dan weer bij de charme van het genre horen. Tot slot speelden we een tafelvoetbal minigame voor twee spelers, waarbij je rechtover elkaar moet staan of zitten, met de Gamepad tussenbeide. Beide spelers gebruiken een enkele joystick om hun gehele team te besturen en proberen de bal in elkaars goal te trappen. Eenvoud kan ook best vermakelijk zijn.
Super Mario 3D World
In Super Mario 3D World heeft men elementen gebruikt uit het oeroude Super Mario Bros 2 voor de NES, Super Mario 3D Land voor 3DS en de New Super Mario Bros-reeks, om een nieuwe game te maken, die door meerdere spelers tegelijk kan gespeeld worden. Wat haalt deze game dan uit Super Mario Bros 2? De beschikbare personages en hun vaardigheden, namelijk Mario, Luigi, Peach en Toad. Mario is ons standaard personage waarvan de anderen zich dan lichtjes differentiëren: Luigi springt hoger en verder, al zal dat weer ten koste gaan van slechte voetzolen, want Mario's jongere broertje lijkt altijd maar uit te glijden.
Bij Toad is het zowat het omgekeerde hebben we de indruk; zo'n klein wezen behaalt natuurlijk niet de spronghoogte van een Italiaanse loodgieter. Peach is eindelijk nog eens van de partij en kan na een sprong tijdelijk door de lucht blijven zweven. De gameplay is min of meer dezelfde als die van de recente 3DS-game Super Mario 3D Land en laat spelers in 3D (echter zonder het 3D-effect van de 3DS natuurlijk) rondlopen om samen het einde van de levels te bereiken.
De kenmerkende pijpen zijn weer van de partij als middel van transport, maar deze keer zal je ze wat vaker tegenkomen in doorzichtige vorm. Zo zie je waar je je in de pijp bevindt en krijg je een overzicht van de verschillende paden die je doorheen de pijp kan volgen. Er kunnen zich echter ook vijanden in de pijp bevinden en je zal vaak snel moeten reageren om deze te kunnen ontwijken, terwijl je je een weg baant naar de juiste uitgang.
De soms ietwat chaotische multiplayer is de invloed die Super Mario 3D World meekrijgt uit New Super Mario Bros, al is die natuurlijk optioneel en loop je elkaar in drie dimensies gelukkig iets minder in de weg dan in twee. Tot slot kregen we een nieuwe power-up, namelijk het kattenpak. Hiermee worden Mario & co iets behendiger, kunnen ze sneller lopen en bovendien muren en andere verticale obstakels beklimmen. Dit bleek handig in een boss fight met een soort drakenkoning, waarbij we hoog moesten geraken om erop te kunnen springen.
The Legend of Zelda: A Link Between Worlds
De demo van The Legend of Zelda: A Link Between Worlds is zoals verwacht een waar nostalgisch festijn gebleken voor mensen die A Link to the Past hebben gespeeld. Klassieke deuntjes (in zowel overworld als dungeon) en geluidjes zoals dat van de rupee, klassieke vijanden zoals de soldaten met het groene harnas en meer dragen bij tot een omgeving die voor vele gamers vertrouwd zal aanvoelen. Er is altijd veel vraag geweest naar een remake van A Link to the Past en nu Nintendo met deze game op de proppen komt kan men iedereen tevreden stellen.
Een bijna identieke overworld, waarin zo goed als alles (wat we hebben gezien althans) op dezelfde locatie ligt als in het klassieke spel, inclusief kerkers. Wanneer we zo’n kerker binnentraden zagen we gelukkig dat het interieur ervan wel werd aangepast en de kerker volledig is veranderd. Zo krijgen we geen exacte remake, maar is er toch voldoende nostalgie aanwezig. We mochten aan de slag met een red potion, een vuurstaf, een hamer, bommen en de boog. Dit alles bovenop het zwaard en schild die Link bij het buitenkomen van zijn huis graag meedraagt natuurlijk. Zoals dat vroeger het geval was (en Skyward Sword opnieuw introduceerde) kan Link stralen schieten uit zijn zwaard, al is dat enkel wanneer zijn hartjes allemaal volledig gevuld zijn.
Het systeem dat in deze demo en waarschijnlijk ook in het uiteindelijke spel gehanteerd werd voor het gebruik van voorwerpen was een staminameter. Er was namelijk een metertje aanwezig op het scherm dat belette dat je aanvallen doelloos kon “spammen”. In principe heb je dus wel oneindig veel pijlen op je boog, maar je kan ze niet oneindig lang snel blijven afvuren. Het metertje hervult zich na verloop van tijd natuurlijk wel, zodat je de voorwerpen kan blijven gebruiken.
Een grote vernieuwing die tevens gebruik maakt van deze meter is de modus waarbij Link verandert in een muurtekening, waardoor de speler de omgeving vanuit zijwaarts perspectief ziet in plaats van het standaard vogelperspectief waarin je de rest van deze game doorkruist. De demo schotelde voldoende situaties voor waarin deze nieuwe modus diende gebruikt te worden om verder te geraken in de kerker en gelukkig is dit niet storend, wat altijd een gevaar is voor nieuwe elementen in een game. Natuurlijk is het nog afwachten om te zien wat voor uitdagingen men ons allemaal uiteindelijk zal bieden met deze modus en de rest van de game, maar tot zover zijn de eerste indrukken alvast goed. Het spel oogt prachtig en speelt erg vloeiend; zeker eentje om naar uit te kijken.
Yoshi's Island
Yoshi's Island is een game die in het geheugen van elke zelfverklaarde Nintendo-fan nog steeds een vertrouwd belletje doet rinkelen. Yoshi's New Island, de 3DS-titel die gepland staat voor 2014, wilt er echter voor zorgen dat het niet meer bij dat belletje hoeft te blijven, want dankzij deze game krijgt onze groene dinosaurus eindelijk nog eens een eigen game. Helemaal alleen is hij natuurlijk niet, want Baby Mario is nog steeds van de partij en dat zal je ook wel merken. Net zoals bij het origineel zweeft die kleinzerige snotneus namelijk weg als een vijand je weet te raken, waarop je hem onder de tien seconden terug moet vangen of het is game over en je verliest een leven.
Lekker old skool dus en dat merk je ook aan Yoshi's vaardigheden. Je kan namelijk nog steeds vijanden opslorpen (y + richting van de vijand) om ze daarna te transformeren naar een eitje (y + onder) en ze uiteindelijk te gooien naar een object of vijand (a). Die objecten bestaan vooral uit luchtbubbels waarin er dan vaak muntjes of zelfs een bonuslevel zit. Sommige van die bubbels zijn zelfs onzichtbaar totdat je bepaalde muntjes verzamelt of dicht genoeg in de buurt komt. Voldoet dat echter niet aan je verzamelobsessie, dan heb je ook nog eens zonnebloemen die willekeurig verspreid zijn rondom de level. Al deze collectibles, muntjes en andere zaken kan je trouwens terugvinden op het onderste scherm van de 3DS waar een handig stats-scherm staat.
Daarnaast is de gameplay vooral vergelijkbaar met de eerste Yoshi game, al hebben we toch al iets nieuw opgemerkt tijdens deze korte speelsessie. Af en toe vind je namelijk extra grote eieren (en dan bedoelen we echt wel groot) die je slechts eenmaal kan afvuren, maar deze speciale eieren kunnen muurtjes of pijpen verwoesten die onder normale omstandigheden onverwoestbaar zijn. Zo'n groot ei afvuren heeft op momenten wel iets weg van een ping-pong spel en je hebt zelfs bonus-levels waar het de bedoeling is om zoveel mogelijk te verwoesten, daar er vaak muntjes te verzamelen vallen.
Qua gameplay komt de game dus niet meteen iets tekort, maar ook grafisch is alles prima in orde. Diezelfde krijt-stijl uit het origineel kom je nog steeds tegen, maar ondertussen is die grafische stijl uitgebreid met een stiften-patroon en zelfs een thema dat iets weg heeft van een olieschilderij. Nostalgisch en innoverend tegelijkertijd eigenlijk en zo kan je heel deze 3DS-titel eigenlijk omschrijven. Met andere woorden: hou deze sequel zeker in de gaten, of je het origineel nu gespeeld hebt of niet.
The Legend of Zelda: The Wind Waker
The Legend of Zelda: The Wind Waker is voor vele Zelda-fans de vreemde eend in de bijt, maar tegelijkertijd is het ook een titel waarvan vele mensen al lang smeken om een HD-remake. De fans zijn eigenlijk een beetje verdeeld als het over deze titel gaat, maar zelf leunen we vooral aan bij de liefhebbers van Wind Waker. Om te beginnen houden we uiteraard van die speciale art-style tegenover de grimmigere Zelda-titels, maar ook het varen en verkennen van de vele eilandjes is iets wat destijds de nodige vernieuwing bracht in het genre.
Ondertussen zijn we echter tien jaar later en dan duikt al snel de vraag op of deze game nog wel relevant is in 2013. Ons antwoord daarop is een simpele 'ja', want Wind Waker is gewoon tijdloos. We werden tijdens onze speelsessie wel gelimiteerd tot de verkenning van het eerste eilandje met daarnaast wat kort gevaar met ons bootje, maar dat was eigenlijk al genoeg om ons te overtuigen. Vanaf je Wind Waker in de verbeterde Full-HD resolutie beleeft, dan heb je gewoon meteen zin om dat avontuur nog maar eens te beleven.
Een regelrechte kopie van het originele avontuur is het trouwens ook niet, want nu kan je bij het strand flesjes vinden waarin dan een berichtje zit van andere Mii-spelers, wat meteen de nieuwe online interactiviteit aantoont. Verder kan je sneller varen door een extra speedboost in te lasten, een aanpassing die er vooral kwam omdat spelers destijds klaagden over het trage bootje, wat ergens wel terechte kritiek is. Heb je trouwens de pech dat je jouw televisie moet delen met een partner of met je familie, dan kan je (net zoals vele andere Nintendo-titels) gewoon verder spelen op de controller, waardoor je Wind Waker ook meteen mobiel kan spelen.
Wanneer je gewoon op de televisie speelt, dan wordt het scherm op de controller benut voor je inventory (wapens en items toewijzen) en andere randzaken, of om een Mii berichtje te lezen dat je op het strand vindt. Tenslotte zou de triforce quest trouwens ook een grondige update krijgen, aangezien daar ook vaak kritiek over te horen was, maar meer informatie daaromtrent is er voorlopig nog niet bekend. Wij zijn voorlopig wel optimistisch: de HD-versie van Wind Waker is precies goed op weg om een sterke remake neer te zetten.
Mario Kart 8
Mario Kart 8 is precies wat de Wii U nodig heeft: een klassieker die consoles doet verkopen. Dat weet Nintendo, dat weten wij en dat weet ook Mario zelf. Iedereen weet namelijk dat Nintendo's eigen raceserie garant staat voor kwaliteit en hoge verkoopscijfers, dus op dat vlak is nummer acht op Wii U niet echt een verrassing. De gameplay zelf echter, dat is wel een verrassing, want ondanks het feit dat er ondertussen alweer een 8 naast de titel staat, is Mario Kart 8 misschien wel de leukste karting-game in jaren.
Om te beginnen lapt de game alle wetten van de fysica aan diens lap, want zoals je wel al gemerkt zal hebben tijdens de trailers, kan je op bepaalde stukken weg gewoon op muurtjes rijden of zelfs ondersteboven racen. Anti-zwaartekracht lijkt dan ook het thema te zijn in deze kart-game, al zorgt Nintendo er wel voor dat het geen gimmick begint te worden. Nee, men heeft ervoor gezorgd dat de race-banen niet volledig in het thema van de zwaartekracht staan en vaak blijft het zelfs bij een optionele binnenweg, waardoor de nieuwe feature nooit ergerlijk aanvoelt.
Verder past het ook perfect in het plaatje van de raceserie, want de standaard gameplay weet men te combineren met deze nieuwe dimensie. Als een vijand je bijvoorbeeld raakt terwijl je op een muur rijdt, dan val je terug de grond. Dat is slim gezien en dat past ook in het totaalplaatje van deze game. Datzelfde plaatje wordt trouwens afgewerkt met de mooiste Mario Kart graphics ooit, daar Nintendo ons eindelijk een HD-racer kan afleveren met de Wii U. Alles is tot op de puntjes afgewerkt en alles voelt ook zeer vloeiend aan. Zaken zoals Donkey Kong's vacht springen meteen in het oog en de kleuren spetten letterlijk van het scherm af.
Er valt dan ook helemaal niets op aan te merken als we de game puur grafisch zouden beoordelen. Humor mag natuurlijk ook niet ontbreken in een Mario-game en speciaal daarom heeft men blijkbaar een toeter geïmplementeerd op de Wii U gamepad waarmee je tegenstanders kan verrassen of waarmee je mensen eindeloos kan ergeren. De perfecte Mario Kart-game? Misschien wel, wij geloven er alvast in.
Bayonetta 2
Bayonetta 2 gaf vele fans van de reeks een slag in het gezicht, toen bekend werd dat de titel exclusief naar de Wii U kwam. Een begrijpelijk reactie, maar uiteindelijk moeten we ermee leren leven en hopen dat ontwikkelaar Platinum Games er het beste van maakt op de Wii U. Onze demo begon met een kleine tutorial die ons de verschillende kneepjes van de strakke dame leerden. Naast de standaard aanvallen kunnen we namelijk ook verschillende combo's naar boven halen die meer schade aanrichten bij de vijanden. Bij elke mep is er een metertje dat volloopt met magiepunten. Wanneer het metertje vol is, krijgen we de mogelijkheid om de Umbra Climax te doen. Bij deze superaanval wordt er een demonisch hand opgeroepen die de vijand heen en weer mept. Je kan ook 'Torture Attacks' doen die de vijanden op een creatieve manier van het leven ontneemt.
Na de tutorial mochten we het echte werk gaan aanpakken. We bevonden ons op een straaljager waar we aankomende vijanden een kopje kleiner moesten maken. Met een selectie aan verschillende aanvallen lukte dit aardig. Nadat we ons mannetje (kuch) stonden tegen een aantal vijanden vliegen we voorbij een wolkenkrabber waar we worden aangevallen door een gigantisch monster. Het monster krijgen we klein door onze combinaties van aanvallen goed te plannen en gebruik te maken van de Umbra Climax om onze demonische hulp op te roepen. Op de Gamepad kreeg je hetzelfde te zien als op het groot scherm. Eerlijk gezegd zag het er op de Gamepad zelfs nog stukken beter uit, aangezien het daar niet wordt uitgetrokken. Het lijkt erop dat Platinum Games verderborduurt op het succes van de originele Bayonetta, want de demo van Bayonetta 2 liet ons smaken naar meer.
The Wonderful 101
Op de Nintendo Post E3 van vorig jaar konden we reeds The Wonderful 101 onder de loep nemen en onze nieuwsgierigheid was gewekt. Met de Post E3 van dit jaar staat The Wonderful 101 er weer bij en we konden dan ook niet wachten om met deze game aan de slag te gaan. In W101 neem je de leiding over Wonder-Red die de algemene leider is van de Wonderful 100. Gedurende de verschillende missies zal je met Wonder-Red doorheen het level moeten zoeken naar Wonder Ones.
De Wonder Ones kan je makkelijk verzamelen door even in de buurt te lopen, waardoor ze je automatisch zullen volgen. De Wonder Ones heb je namelijk nodig om te kunnen transformeren naar een zwaard, pistool, glider of vuist. Door te transformeren kan je dan weer de wezens aanvallen die Blossom City tot as willen herleiden met de rest van de wereld als volgende doel. Die transformatie wordt vervolledigd door op je Gamepad te tekenen.
Tijdens onze demo mochten we verschillende robotten aanvallen met onze kleine Wonder Ones die we lieten transformeren in een zwaard. De vijanden lieten zich natuurlijk niet doen en kwamen steeds terug met een tegenaanval, iets wat kan je blokkeren door jezelf te transformeren in een pudding. Doe je dit op het juiste moment, dan is er kans dat de aanval van je tegenstander op je terugkaatst. Aan het einde van de demo mochten we blij zijn da de strijd gestreden was, want het was niet eenvoudig. De moeilijkheidsgraad zat goed en na een tijdje begin je er echt in te komen en begin je alles automatisch uit te voeren. We zijn alvast benieuwd naar het volledige eindresultaat van The Wonderful 101 om zo een definitief oordeel te vellen, maar op dit moment hebben we er een goed zicht op.
Mario & Luigi: Dream Team
Vooraleer we met de verschillende Wii U-titels aan de slag konden, grepen we eerst nog eens naar de handheld van Nintendo, de 3DS. In de 3DS XL stak Mario & Luigi: Dream Team. Het eerste dat meteen opvalt, is dat Mario en Luigi samen lopen doorheen de spelwereld. Mario loopt steeds op kop met Luigi als volger. In de spelwereld zal je vijanden op je pad tegenkomen die je steeds willen aanvallen. Wanneer het op een confrontatie neerkomt, zal dit in een ware RPG-stijl gebeuren. Om beurt kan een personage zijn aanval doen en als een vijand bij je in de buurt komt, krijg je de mogelijkheid - als je snel genoeg bent - om deze te ontwijken.
Na een gevecht krijg je dan weer een klein overzicht met de verkregen ervaringspunten om zo in level te stijgen en extra zaken te verkrijgen. Om verder te geraken zal je puzzels moeten oplossen. Zo moesten we bijvoorbeeld platformen één per één naar beneden meppen met onze hamer om zo hogerop te geraken. Ook kom je verschillende personages tegen die je om een gunst vragen. Aan jou de eer om ze te helpen.
Rafbanaan en Guerilldawg maakten van de gelegenheid ook gebruik om enkele foto's te nemen van het event en deze wilden we jullie uiteraard niet onthouden. De leuksten en best gelukte foto's kan je dan ook op deze pagina aanschouwen. Overigens is onze culinaire hond ook een lekkerbek, want hij vertelde ons ook zijn oordeel over het eten dat beschikbaar gesteld werd.
"Het broodje is een mengeling van zalm en sla, afgewerkt op een bedje van een of andere saus. Het broodje eronder is dan weer een kip en saus-combinatie verwerkt onder een stevig boerenbrood. Dat alles wordt tenslotte afgesloten met een chocolade lekkernij verwerkt in een knapperige koek. 8/10"
