Into Indie #3

Special

18 March 2012

Geschreven door Rastaman2302

Nu het Indie Games Festival gepasseerd is, keren we terug naar onze gewoonlijke bezigheden. Zoals jullie al konden volgen op het forum hebben we de koppen eens bijeen gestoken en kwamen we tot de conclusie dat er één ding hard mankeerde in de Into Indie: structuur. Vandaar dat de Into Indie er vanaf nu iets anders uit gaat zien.

Om alles wat overzichtelijker te houden gaan we werken met rubriekjes. In Spotlight zullen we elke week één game in de kijker zetten die we iets uitgebreider bespreken. In de Indie Daily zetten we enkele nieuwtjes op een rij, waarbij we jullie voorzien van onze ongezouten mening. Daarnaast schotelen we jullie nog wat extra's voor, afhankelijk van wat er op ons bord belandt tussen Into Indie's.

Deze week steken we van wal met onze twee vaste rubriekjes en trekken we nog enkele games uit onze Top Hat.

Spotlight: Deep Black Reloaded

De Russische indie developer BiArt is in onze contreien een vrij onbekende speler. Nochtans ontwikkelde het een eigen multiplatform engine, de BiEngine, die in de begindagen van NVidia's PhysX-technologie met U-Wars een serieuze indruk wist te maken. Nu zijn we enkele jaren verder en U-Wars is omgedoopt naar Deep Black Reloaded. Volgens BiArt gaat het om een ingewikkeld sci-fi mysterie in een unieke setting, maar we zouden 4Gamers niet zijn als we dat niet met een korreltje zout zouden nemen. We zetten onze kritische bril op, trokken onze zwemvliezen aan en kropen achter de computer.

Deep Black Reloaded vertelt het verhaal van Syrus Pierce, een huurling op rust die een grote wrok koestert tegen de terroristische groep Al-Azrad. Het is 2047 en de wereld is verdeeld tussen een aantal giganten in de bedrijfswereld wanneer zijn vroegere opdrachtgever, generaal Jack Sterling, hem opbelt. Ettelijke leden van een onderzoeksteam zijn ergens nabij de westkust van Zuid-Amerika gegijzeld door Al-Azrad en uiteraard laat Syrus de kans niet liggen om enkele terroristen een kopje kleiner te maken.

Na een kleine tutorial en een vrij middelmatige dialoog bevinden we ons plots onder water, ergens aan de westkust van Zuid-Amerika. Het duurt niet lang voor duidelijk wordt dat er wel wat meer aan de hand is dan een simpele gijzeling: het krioelt er van de veiligheidsagenten die over net iets meer hardware beschikken dan de gemiddelde terrorist met een AK47. Het duurt niet lang voor blijkt dat in de onderwaterbasis onderzoek wordt gedaan naar experimentele wapens en zoals dat dan gaat in de zakenwereld wordt de missie al snel aangepast: stelen die handel.

Wat volgt is een schijnbaar eindeloze keten van kamers of iets grotere open ruimtes, verbonden door een netwerk van ondergelopen tunnels en grotten. De opdracht is eenvoudig: bereik je doel en schiet onderweg op alles wat beweegt. Waarmee je schiet, varieert van een standaard handwapen tot een experimentele grote broer van een taser. Daarnaast kan je ook her en der een turret bemannen die het werk wat sneller opknapt dan één van de drie wapens die je meesleurt.

Hoewel dat de gebruikelijke ingrediënten zijn voor een shooter vandaag de dag, zij het first person of third person zoals Deep Black, is een beetje variatie af en toe welkom. Die moeten we in Deep Black Reloaded gaan zoeken in de stukjes onder water, die een ware verademing vormen. Vooral de vuurgevechten waarbij je ook onder water van het coversysteem gebruik kan maken horen bij de betere momenten in de game. Onder water navigeer je met een jetpack, dat van een kleine boost is voorzien. Je kan je dus vrij vlot bewegen in het water, al moet je rekening houden met de stroming, die je af en toe kan manipuleren door een stuk pijp kapot te schieten of een hendel over te halen. Spijtig genoeg gaat het hier wel degelijk over stukjes. BiArt had hier heel wat meer mee kunnen (en moeten) doen, de gameplay onder water biedt heel wat mogelijkheden.

Naast het jetpack beschikt Syrus ook over een grijphaak à la Just Cause 2, al ontbreekt het aan een eindeloze stroom parachutes. Met je "onderwaterhaak" kan je naast hendels overhalen en drones hacken ook onschuldige slachtoffers in het water trekken en van wat extra gaten voorzien. Ook hier heeft BiArt een mooie kans laten liggen, want de actie met de grijphaak is even fascinerend als wachten op de lift: druk op de knop en wacht op het belletje. Zelfs het hacken in Syndicate was nog boeiender en dat wil al veel zeggen.

Het oog wil natuurlijk ook wat en hoewel de water physics er mooi uitzien, haalt de game in totaal maar een zeker niveau, dat temidden alle grafische gekte vandaag de dag toch net wat te laag uitvalt. Wederom scoort de game onder water beter, maar aangezien ongeveer tweederde van de game zich aan land afspeelt is dat net te weinig om het te compenseren. De close combat animaties zien er wel weer mooi uit, maar zijn iets te gemakkelijk uit te voeren. Zo is er een soort mechanische aal wiens hele levensdoel lijkt te draaien om één enkele aanval die je met een simpele druk op de knop en enkele mooi geplaatste messteken simpel afwimpelt.

Naast de 40 missies die de verhaallijn omvat en die je ongeveer een tiental uur zullen kosten, is er ook een multiplayer luik voorzien. In de reviewversie was dat spijtig genoeg beperkt tot een spelletje over LAN (wat dus weinig mogelijkheid liet om effectief een potje te spelen), maar in de Steamversie is er de optie tot een "quick match" en is dat probleem dus verholpen.

Deep Black Reloaded zag er bij de eerste aankondiging (toen nog U-Wars) veelbelovend uit. Nu zijn we drie jaar later en is het allemaal net niet goed genoeg meer. Deep Black is geen slechte game, maar houdt het op "oke". Het bescheiden prijskaartje van 20 euro kan daar spijtig genoeg niet veel aan veranderen, er zijn genoeg games op de markt die voor minder over de toonbank gaan en heel wat meer leveren. BiArt heeft hier wat steken laten vallen, want Deep Black Reloaded toont wel heel wat potentieel. Hopelijk kan een mogelijke opvolger het één en ander rechtzetten.

Indie Daily

In onze eigen indie nieuwsdienst gaan we even terug op wat er allemaal gezegd en gedaan is in de voorbije twee weken. Tegenover de objectieve verslaggeving die je dagelijks op de 4Gamers terugvindt proberen wij wat extra diepte te bieden en schrikken we er niet voor terug onze ongezouten mening te geven. Laten we maar meteen van start gaan met deze eerste Indie Daily.

"Japanse games zuigen"

Zoals eerder bericht op deze site, is de hardleerse ontwikkelaar Phil Fish, die onlangs met zijn game Fez in de prijzen viel op het IGF, stevig van leer getrokken tegen de Japanse gamesindustrie. Na een screening van de documentaire Indie Game: The Movie, waarin onder andere Fish gevolg wordt tijdens de ontwikkeling van zijn game, vertelde hij een Japanse journalist doodleuk dat “Japanse games zuigen.” Een golf van verontwaardiging overspoelde het internet en een handvol politiek correcte moraalridders ging in de verdediging door te verklaren dat ze de projecten van Fish niet meer zouden steunen. We vermoeden dat hij er niet echt van wakker ligt.

Hoewel zijn uitspraken misschien wat kort door de bocht waren en het niet echt duidelijk is over welke games hij het concreet heeft, moeten we toch toegeven dat het de laatste jaren bergaf gaat met de Japanse gamesindustrie. Square-Enix is amper een schim van wat het ooit geweest is en Capcom probeert zo hard om door te breken in het Westen dat we nauwelijks nog van een Japanse identiteit kunnen. Er zijn natuurlijk uitzonderingen zoals From Software en Platinum Games, maar als zelfs sterkhouders van oude Japanse gamesindustrie zoals Keiji Inafune en Hironobu Sakaguchi openlijk toegeven dat het niet goed gaat met de sector in hun land, dan kan je Fish zijn woorden – hoewel nodeloos bot geformuleerd – moeilijk kwalijk nemen.

Portal maker op de rooster bij RPS

Meer positivisme in een interview met Kim Swift, ooit de projectleidster voor Portal. Swift verliet Valve om bij Airtight Games aan de slag te gaan. Als dat niet in het Guinness Book of World Records staat onder meest bizarre carrièrezet ooit, eten we onze hoge hoed op.

Na het middelmatige Dark Void is Swift er druk in de weer met het schattige puzzelspel Quantum Conundrum, dat in heel wat opzichten lijkt op de spirituele opvolger van Portal. Het is eveneens geen echte indietitel aangezien het wordt uitgegeven door Square-Enix, maar omdat er een dimensie in zit waar alles pluizig is willen we er toch even aandacht aan schenken (we zijn nu eenmaal verzot op pluizige dingen). Daarnaast betreft het een kleinschalig project dat met een klein budget wordt gemaakt, zodat het niet helemaal uit de toon valt.

In een interview met Rock Paper Shotgun juicht Swift de indie-aanpak toe. Ze onthult er eveneens dat ze houdt van het werken met een klein budget. “Mocht iemand naar mij komen en zeggen dat ik alle resources van de wereld krijg om het spel te maken dat ik absoluut wil maken, ik zou niet weten waar te beginnen. Ik hou absoluut niet van het principe the sky is the limit. Geef mij maar wat beperkte middelen en een kleine zandbak en ik flans wel iets in elkaar. Dat is wat ik graag doe!” Less is more, beste uitgevers, less is more.

Gratis weekend Dungeon Defenders op Steam

Tot slot nog een laattijdige public service announcement: Dungeon Defenders, een van de betere titels van vorig jaar, is dit weekend gratis te spelen op Steam. Snel, probeer er nog enkele uren van te genieten en als het je ding is, waarom schenk je de ontwikkelaars dan niet wat centjes in ruil voor een digitale kopie? Je krijgt er tot maandagochten tien uur zelfs nog 50% korting boven op. Indies kunnen alleen indie blijven als mensen hun games blijven kopen.

Top Hat: Foreign Legion & Vessel

In de Top Hat rubriek trekken we enkel kleinere indie games uit onze hoge hoed. Ongeacht of het om retail, browser of concept gaat, alles wat interessant lijkt, komt aan bod. Deze keer gaan we op bezoek bij een game-ontwikkelaar van eigen bodem en spelen we met vloeistoffen in Vessel.

Vessel

Sinds het gigantische succes van Braid leggen we in indietown de straatstenen met allerhande puzzelplatformers. Het is voor dit genre games erg moeilijk om eruit te springen en dus beroepen heel wat ontwikkelaars zich op een aparte grafische stijl. Eerder gebruikte het Deense Playdead dit recept om van Limbo een van de meest fel gesmaakte indie-titels van de laatste jaren te maken. Waar Limbo tegelijkertijd een wonderlijke game was, moet deze Vessel het echter voornamelijk van zijn looks hebben.

Net als de meeste puzzelplatformers draait Vessel rond een centraal idee, met name de manipulatie van vloeistoffen, waarmee op geregelde tijdstippen iets nieuws wordt gedaan. Je vult de schoenen van de geniale uitvinder Arkwright. Deze knaap heeft Fluros, een soort robot, uitgevonden die vloeistoffen op allerlei manieren kunnen beïnvloeden. Op een dag zijn ze het beu om als werktuig gebruikt te worden en besluiten ze in opstand te komen. De eerste missies in Vessel is dan ook om opnieuw toegang te krijgen tot je werkruimte, waaruit de Fluros je hebben buitengesloten.

Zoals eerder gezegd bevat Vessel genoeg interessante ideeën om de hele rit te blijven boeien. Bij de eerste puzzels moet je slechts water manipuleren zodat bruggen naar beneden komen of turbines beginnen draaien, maar al snel wordt het een stuk ingewikkelder. Arkwright krijgt namelijk te maken met zowel verschillende soorten Fluros als verschillende soorten vloeistoffen. Water vormt de basis, maar er is ook lava, groene, rode en blauwe flubber. Net als in de PixelJunk games hebben de verschillende materies invloed op elkaar. Zo zullen rode en blauwe blubber bij contact exploderen en wordt water stoom wanneer het in contact komt met lava.

Door met deze vloeistoffen te spelen kom je doorgaans vrij snel tot de gevraagde oplossing, alleen is de uitvoering ervan soms een stuk moeilijker dan het bedenken, voornamelijk omdat de physics soms een eigen willetje hebben en niet steeds gehoorzamen aan de wetten van de, wel, fysica. Hierdoor kan Vessel vooral in de laatste levels, wanneer de oplossing uit verschillende minutieuze stappen bestaat, erg frustrerend worden. Gelukkig zorgen de rustgevende muziek en zachte aquarelachtige achtergronden ervoor dat je te allen tijde zen blijft en geen sinistere moordneigingen jegens de ontwikkelaar begint te koesteren. Bovendien reageert de muziek op de gebeurtenissen in het spel, zodat het oplossen van een puzzel vaak gepaard gaat met een vrolijk melodietje.

De door de stijl bekoelde frustratie daargelaten is Vessel best te pruimen, al kunnen we ons niet van de gedachte ontdoen dat het spel meer potentieel had, waardoor we toch licht teleurgesteld zijn. Vessel zal je het water misschien niet in de mond doen lopen, maar het levert wel uitstekende 'value for money'. Het spel biedt zo’n tien uur gameplay en de uitdagingen zijn gevarieerd genoeg om je tijdens die periode geboeid te houden.

Foreign Legion: Buckets of Blood

In 2009 bracht Sakari Indie, een indie dev van eigen bodem, Foreign Legion: Buckets of Blood op de markt. De cartoony third person shooter bevatte toen slechts één level maar werd op lovende kritieken onthaald. Zo wijdde RPS (Rock Paper Shotgun, een populaire indie blog, nvdr) er een post aan en volgde dat zelfs op met een dev diary.

Ondertussen is de Antwerpse ontwikkelaar bezig aan een opvolger, die Multi Massacre zal gaan heten en een multiplayer mode bevat. Gezien het plezier bij Buckets of Blood kunnen we dat alleen maar toejuichen. Met de belofte van een bèta zodra de presales op Steam van start gaan werd het dus hoog tijd dat we BoB nog eens van onder het stof haalden.

Foreign Legion is even eenvoudig als plezierig: je wordt gedropt in de buurt van een objective dat je moet beschermen tegen aanstormende terroristen. Games waarin alles draait om highscores en het unlocken van nieuwe items zijn een risico en moeten het dus hebben van iets extra's om de gamers geboeid te houden. BoB is niet anders en steunt vooral op de cartooneske stijl (die wat doet denken aan Battlefield Heroes) en subtiele humor. Zo zijn de animaties nogal overdreven, vliegt het bloed (erg trouw aan de titel) met liters tegelijk de lucht in en levert zelfs het opblazen van kippen punten op.

Ondertussen is de game van een fikse update voorzien. Naast de nieuwe maps zijn er ook een hoop wapens, accessoires en nieuwe outfits voorzien. NIeuwe maps en items krijg je natuurlijk niet voor niets, die speel je vrij door emmertjes bloed te vullen. Hoe je dat hoort te doen, daar moeten we ongetwijfeld geen tekeningetje meer bij maken, maar het kan wel verdomd lastig zijn met momenten. Je vijanden is een allegaartje van zelfmoordterroristen en gevoelige vingers met AK47's of RPG's. Het dient dus niet gezegd dat het in wave zeventien in de laatste tien seconden moeilijk is een balans te vinden tussen terroristen tegenhouden, ammo verzamelen en kippen overhoop knallen.

Buckets of Blood levert dus heel wat speelplezier op en de competitiedrang blijft zelfs na drie jaar nog erg hoog als we de rankings en het forum er op na gaan. Binnenkort krijgt Foreign Legion dus een multiplayer luik in de vorm van Multi Massacre, dat er op de screenshots al erg veelbelovend uitziet. In de volgende Into Indie gaan we daar dieper op in en krijgen we Art Director Pepijn Rijnders over de vloer.

» Reacties (0)