Deze Into Indie staat volledig in het thema van het Indie Games Festival. Het IGF is bij de doorsnee gamer vaak onbekend en het is hoog tijd dat daar wat aan verandert. Op deze jaarlijkse gamebeurs, ondertussen al aan de dertiende editie toe, worden heel wat games voorgesteld, waarvan er flink wat uitgroeien tot ware succesverhalen. Dit jaar vindt het IGF van 5 tot 9 maart plaats in San Fransisco, tijdens de 26ste Game Developers Conference. 

Het Independent Games Festival ontstond al in 1998, toen UBM TechWeb (bekend van het Game Developer magazine, Gamasutra.com en de Game Developers Conference) de expo opstartte om innovatie binnen de gamesindustrie aan te sporen en de beste indie game developers eens in de schijnwerpers te zetten. Ondertussen is het IGF uitgegroeid tot een volwassen beurs waar jaarlijks voor tienduizenden dollars aan prijzen worden weggegeven. 

Het IGF verschilt van andere game beurzen op enkele vlakken. Allereerst gaat het hier, zoals de titel al doet vermoeden, over indie games. Geen grote namen met een maandenlange reclamecampagne dus. Iedereen krijgt een gelijke kans om zijn/haar project voor te stellen.

Daarom gaat er dus ook heel wat aandacht naar de ideeën achter de games, in plaats van de focus enkel op het eindproduct te leggen. Als gevolg hiervan is er op het IGF zelf bijster weinig te spelen. Iedereen komt er zijn project voorstellen, maar dat wil niet zeggen dat het project al voltooid is. Het gaat dus vaak over demo's of work in progress. Dat wil niet zeggen dat de games die op het IGF getoond worden te verwaarlozen zijn. Namen als Machinarium, Limbo, Amnesia, Audiosurf en Minecraft doen ongetwijfeld bij menig gamer een belletje rinkelen. Allemaal hadden ze hun plaatsje op het IGF.

 

 

Aan het IGF zijn een reeks prijzen verbonden, indie game developers kunnen alle hulp immers hard gebruiken, die dat concept verder versterken:

• Seamus McNally Grand Prize ($ 20000)

• Excellence In Visual Art ($ 2500)

• Excellence in Audio ($ 2500)

• Excellence in Design ($ 2500)

• Technical Excellence ($ 2500)

• Nuovo Award ($ 2500)

• Best Mobile Game ($ 2500)

• Audience Award ($ 2500)

 

Daarnaast worden ook nog enkele studentenprojecten in de schijnwerpers gezet:

• IGF Student Showcase Winner (8 winnaars, $ 500)

• Best Student Game ($ 2500)

 

De hoofdprijs van het IGF, aanvankelijk gewoon Grand Prize genoemd, ontleent zijn naam aan de winnaar uit 2000, Seamus McNally. Kort na zijn winst op het IGF met de game Tread Mark, stierf de 21-jarige programmeur aan de ziekte van Hodgkin, waarna de hoofdprijs naar zijn nagedachtenis werd omgedoopt.

De Seamus McNally Grand Prize betekent naast een grote eer en een plaatsje in de IGF geschiedenisboeken ook een serieuze geldsom. De winnaar gaat met maar liefst 20000 dollar naar huis. Vorige winnaars die in het oog springen zijn onder andere Shattered Galaxy (2001), Crayon Physics Deluxe (2008) en uiteraard Minecraft vorig jaar.

De vijf genomineerden voor deze dertiende editie zijn: Dear Esther, Fez, Frozen Synapse , Johann Sebastian Joust en Spelunky.

 

Kandidaat nummer één, Dear Esther van The Chinese Room, bespraken we al uitgebreid in de vorige Into Indie. Hoewel de verwachtingen hoog waren en de ervaring op zijn minst gezegd uniek viel te noemen, stelden we ons toch de vraag of we hier nog wel over een game kunnen spreken. Desalniettemin wist Dear Esther een heleboel gamers wereldwijd te intrigeren en dat vertaalde zich dan ook in hoge verkoopcijfers.

 

Kandidaat nummer twee is Fez, van developer Polytron. In Fez ga je met het personage Gomez op onderzoek in de mysterieuze derde dimensie. Met een unieke blik op perspectieven weet Polytron zo 2D en 3D gaming te verenigen.

 

Nummer drie richt zich op de tactici onder ons. Met Frozen Synapse poogt Mode 7 Games het turn-based strategie genre nieuw leven in te blazen.

Naast de 55 missies in de singleplayer kan je in top-down perspectief ook samen in de multiplayer vijf verschillende missies spelen, waaronder het innovatieve Secure en ook Hostage Rescue, waarin samenwerken de sleutel is tot een succesvol einde van de missie.

 

De voorlaatste kandidaat heeft de mosterd duidelijk gehaald bij een bekende componist. Die Gute Fabrik weet in Johann Sebastian Joust op een unieke manier klassieke muziek en moderne spelconsoles bijeen te brengen in een volledig auditieve game.

Johann Sebastian Joust wordt gespeeld met de PlayStation Move controllers. Als de muziek traag wordt afgespeeld, zijn de motion sensors enorm gevoelig. Wordt het tempo opgevoerd, dan worden ze iets ongevoeliger en krijg je de kans om je medespelers een (zachte) duw te geven zodat ze uitgeschakeld worden.

Het doel is uiteraard om als laatste over te blijven. Een erg origineel concept dus, dat de Move een heel nieuwe betekenis geeft.

 

Spelunky sluit het rijtje af. In deze arcade-achtige game van developer Mossmouth word je  elke keer in een willekeurig aangemaakte wereld gedropt. Elke keer je Spelunky opstart, word je dus een nieuw sidescrolling avontuur aangeboden.

Het willekeurig aanmaken van spelwerelden lijkt nogal in de laatste tijd, maar de grappige stijl en het ruime aanbod aan tools en wapens (van een simpele pikhouweel tot een jetpack) zorgen toch voor een eigen identiteit en een verslavende spelervaring.

 

---

Uit deze vijf, waarvan we er eentje zelf al eens in handen hebben gekregen, gaat onze voorkeur naar Frozen Synapse. Van alle games lijkt deze ons het best uitgewerkt en de meeste diepgang te bieden. Johann Sebastian Joust lijkt een topper op feestjes, maar zal naar onze mening iets te snel beginnen vervelen om als winnaar op het IGF te triomferen.

Het idee achter deze prijs spreekt nogal voor zich. De discussie over games en kunst laait de laatste tijd weer hoog op. Waar de lijn nu juist getrokken moet worden, laten we in het midden, maar één ding is zeker: tussen het ruime aanbod aan indiegames zitten enkele visuele pareltjes. 

Dat wordt nog maar eens bevestigd als we het lijstje aan winnaars eens bekijken met als laatste drie Machinarium, Limbo en BIT.TRIP RUNNER. Ook zien we dat Fez al eens de prijs wegkaapte in 2008. Toen nog een concept, dingt de platformer nu  mee naar de hoofdprijs.

In de categorie voor de kunstliefhebbers zien we als vijf genomineerden: Botanicula, Dear Esther, Lume, Mirage en Wonderputt.

 

We bijten de spits af met Botanicula, een schattig verhaal over vijf kleine insectachtige wezentjes die hun thuis willen redden. De boom waar ze in en rond wonen is namelijk geïnfecteerd geraakt door snode parasieten.

Amanita Design weet niet alleen te betoveren met een leuk verhaal, het oog wordt ook op zijn wenken bediend. Voeg daar nog een soundtrack en geluidseffecten van de Tsjechische alternatieve groep DVA aan toe en succes lijkt verzekerd. 

 

De volgende kandidaat begint stilaan een bekende te worden. Het is allesbehalve een verrassing dat de uit de kluiten gewassen mod van Half-Life 2 ook in deze categorie hoge ogen gooit.

Al vanaf de eerste screenshot was duidelijk dat Dear Esther een streling voor het oog zou zijn en de game (of het kunstwerk) staat dus verdiend in het lijstje genomineerden.

 

State of Play levert kandidaat nummer drie aan in de vorm van Lume, waarin je de rol van Lumi speelt.

Dit nieuwsgierige kleine meisje bevindt zich in het huis van haar grootvader, wanneer plots de stroom uitvalt. Haar grootvader is nergens te bespeuren, maar heeft her en der sporen achtergelaten. Aan de hand van een hele reeks puzzels herstel je  stukje bij beetje de stroom in het huis.

Wat Lume zo speciaal maakt, is de unieke grafische stijl. Alles lijkt opgebouwd te zijn uit stukjes papier en karton. Er is duidelijk met veel zorg en oog voor detail aan deze kleine game gewerkt, want alles ziet er bijna handgemaakt uit. 

 

Een zekere Mario von Rickenbach weet zich met Mirage ook een plek onder de genomineerden te veroveren.

In een surrealistische wereld, die wat doet denken aan het werk van Dahli en consoorten, gaat hoge hoed (na een succesvolle ontmoeting met een menselijke voet) op verkenning. Op zijn tocht ontmoet hij nog verschillende andere menselijke onderdelen die hij één voor één aan zijn lichaam weet te koppelen.

Dit op zijn minst gezegd originele concept blijft voorlopig een experimentele game, die vooral door de artistieke stijl in het oog springt.

 

Tot slot vinden we een wel heel bizarre minigolf game. In Wonderputt, van developer Damp Gnat, speel je minigolf op cartooneske golfbanen, die naast de gewoonlijke vlaggetjes en bruggetjes nog heel wat andere vreemdsoortige zaken bevatten. 

Minigolf kan al snel eentonig worden, maar voeg er koeien, padden, skischansen, torpedos en hier en daar een ontvoering door buitenaardse wezens aan toe en dan ziet het hele zootje er plots een stuk aantrekkelijker uit.

 

---

Uit dit indrukwekkende lijstje is het moeilijk om een winnaar naar voren te schuiven, maar uiteindelijk zetten we toch in op favoriet Dear Esther. Ook al stelde het werk van The Chinese Room als game weinig voor, de bijna fotorealistische beelden die ze uit de Half-Life 2 engine wisten te persen zijn erg indrukwekkend.

 

De laatste prijs waar we eens met de loep boven gingen hangen is de Nuovo Award, tot voor kort bekend als de Innovation Award.

Zoals de naam al doet vermoeden ligt hier de focus op vernieuwing. Het is moeilijk om vandaag de dag nog met iets nieuws op de proppen te komen, zeker na een jaar waar we het ene na het andere vervolg zagen verschijnen. Toch zijn er keer op keer weer developers die de wereld versteld doen staan.

Getuige hiervan zijn vorige Nuovo Award winnaars als Braid (2006), World of Goo (2008) en Between (2009).

Dit jaar zijn de acht genomineerden: At a Distance, Dear Esther, Fingle, GIRP, Johann Sebastian Joust, Proteus, Storyteller en WAY.

Dear Esther ging met heel wat nominaties aan de haal en is ook in deze categorie present. Ondertussen kunnen we nog weinig nieuws vertellen over de game, behalve misschien de reden van de nominatie. 

Hoewel het oorspronkelijk om een shooter ging, beperkt de gameplay in Dear Esther zich tot het opnemen en verplaatsen van voorwerpen en interactie met bepaalde voorwerpen en deuren. Het verhaal wordt verteld aan de hand van dagboekfragmenten en brieven, die je kan lezen terwijl je op verkenning bent doorheen de wereld. Het ligt dus aan je eigen speelstijl hoeveel je van het verhaal meepikt.

Door de gameplay grondig onder handen te nemen en vooral door het één en ander te schrappen, ging men van een first-person shooter naar een uniek vertelsel dat de nodige inleving van de speler vereist.

 

Nog een game om je vingers bij in een knoop te leggen is GIRP. De nieuwe creatie van Bennett Foddy belooft, net als voorganger QWOP, een hele hoop gamers met de handen in het haar achter te laten.

Ditmaal verplaatst de setting zich van de piste naar de klimmuur, wat weer een hoop vingervlugheid en vooral heel veel geduld lijkt te gaan vereisen.

 

Bij de laatste vier zien we nog een bekende naam. Het kon ook niet anders dat Johann Sebastian Joust mee zou dingen naar de Nuovo Award.

Met hun vernieuwende concept, waarmee ze de muziek van Bach en de PlayStation Move combineren, lijkt het grootste gevaar ons de mogelijke glasscherven na een potje Johann Sebastian Joust.

 

In het verleden verschenen al ettelijke games die muziek gebruiken als ruggengraat, maar Proteus gaat daar wel heel ver in.

De minimalistische omgeving wordt namelijk opgebouwd door het unieke audio mixing systeem. Er zijn geen doelen of uitdagingen in Proteus, gewoon onschuldig plezier op de tonen van je favoriete beat.

 

De voorlaatste kandidaat probeert ook een kunstvorm te koppelen aan een game, al gaat het ditmaal om comics. In Storyteller, van ontwikkelaar Daniel Benmergui, moet je in ware comicstijl puzzels oplossen om verder te raken in het verhaal.

Door de verschillende scènes te beperken tot enkele prentjes per keer, blijft de game trouw aan de comicvorm.

 

De laatste genomineerde is geen onbekende in de indie scene. Vorig jaar ging Way al aan de haal met de IndieCade Developer’s Choice Award.

CoCo & Co. poogt met Way dan ook verder te gaan dan gewoon een game te maken. Er schuilt een diepere, humanitair getinte bedoeling achter de game. Je wordt namelijk gelinkt aan een onbekende partner, waarmee je aanvankelijk zelfs niet kan communiceren. Het doel is dus eenvoudig en tegelijk enorm complex: leer praten met elkaar. 

 

---

Hoewel bij het zien van GIRP in de lijst genomineerden voor de Nuovo Award een glimlach niet kon ontbreken, gaat onze voorkeur toch uit naar At a Distance. Hoewel Way met zijn humanitaire boodschap erg interessant lijkt, vinden we het idee achter At a Distance nog net iets sterker. Samenspel waarbij je elkaars spelervaring en -wereld beïnvloedt lijkt ons een erg leuke ervaring waar vele blockbustergames een puntje aan kunnen zuigen.

Het IGF besteedt elk jaar ook de nodige portie aan opkomende developers. Aangezien die zich nog vaak achter de schoolbanken bevinden, speelt het IGF daar mooi op in met de Student Showcase.

Hoewel er vaak puike games te vinden zijn tussen de projectjes, duurt het vaak erg lang tot ze als volwaardige deelnemer nog eens iets van zich laten horen op het IGF. De Student Showcase kan je een beetje vergelijken met Humo's Rock Rally. Hoewel de deelnemers heel beloftevol blijken, duurt het vaak jaren voor ze weer eens ergens opduiken.

 

Dit jaar waren er wereldwijd maar liefst 300 inschrijvingen, waar na lang wikken en wegen acht winnaars werden uitgekozen. De winnaars mogen naast een eervolle vermelding op hun cv ook nog eens $ 500 in de zakken steken. De uiteindelijk winnaar krijgt daar bovenop nog eens een geldprijs van $ 3000.

De acht winnaars waren: The Bridge, Dust, The Floor is Jelly, Nous, One and One Story, Pixi, The Snowfield en Way.

Vooral de 2D puzzelgame The Bridge, de magische platformer Dust en het vreemdsoortige psychologisch onderzoekachtige Nous wisten de jury te imponeren.

Verder valt nog op te merken dat onze favoriet voor de Nuovo Award, Way, zich dus bij de genomineerden voor de Student Showcase bevindt. Toch een knappe prestatie om als studentenproject met een prijs op IndieCade én twee nominaties op het IGF aan de haal te gaan.

 

Onder de winnaars zien we weinig verrassingen: Fez kaapt de hoofdprijs weg en daarnaast zien we ook Dear Esther en Frozen Synapse in de prijzen vallen.

We zetten even alle winnaars op een rijtje:

 

• Seumas McNally Grand Prize: Fez (Polytron Corp.)

• Excellence in Visual Art: Dear Esther (The Chinese Room)

• Excellence in Audio: Botanicula (Amanita Design)

• Excellence in Design: Spelunky (Mossmouth)

• Nuovo Award: Storyteller (Daniel Benmergui)

• Technical Excellence: Antichamber (Demruth)

• Best Mobile Game: Beat Sneak Bandit (Simogo)

• Audience Award: Frozen Synapse (Mode 7)

• Student Award: Way (CoCo & Co)

 

De originele puzzelgame Fez maakt zijn favorietenrol dus waar en kaapt de hoofdprijs van maar liefst 30.000 dollar weg. Onze eigen favoriet, Frozen Synapse, schiet dus naast de hoofdvogel maar weet wel de harten van het publiek te veroveren en wint de Audience Award.

Verder zien we zoals verwacht dat Dear Esther met de prijs voor visuele pracht gaat lopen, al leek dat al op voorhand een gemaakte zaak. 

 

Bij de Nuovo Award zat onze pronostiek er flink naast, al verdiende elke game op de lijst het om met de beloofde 5.000 dollar huiswaarts te keren. Het op comics gebaseerde StoryTeller wist dus de nodige indruk te maken.

 

Way weet zich als winnaar onder de studentenprojecten te bewijzen, volledig verdiend vinden wij.