Memorabele games van 2011
2011 zit er zo goed als op en dus kunnen we nog een laatste keer terugblikken op wat al bij al toch een erg goed jaar is geweest voor de gamer. In deze special laten we enkele redactieleden aan het woord. Hen werd gevraagd welke drie games van 2011 ze nog eens willen vermelden, om welke reden dan ook. Het gaat dus niet noodzakelijk om een persoonlijke top 3 van beste games, al hebben velen er wel voor gekozen om het zo aan te pakken.
Ge0force
Wat meteen opvalt als ik mijn lijstje met in 2011 gespeelde games overloop, is het extreem hoge aantal sequels. Dark Souls, Uncharted 3, Mortal Kombat, Killzone 3, MotorStorm Apocalypse, Infamous 2, Batman: Arkham City, ... stuk voor stuk toppers, maar op een of andere manier borduren ze allemaal voort op een concept dat zichzelf reeds bewezen heeft. De enige uitzonderingen hierop zijn L.A. Noire en Bulletstorm, maar laat dat nu net de twee titels zijn die mij dit jaar het meest hebben teleurgesteld. Gelukkig was er wel nog voldoende creativiteit te vinden op Steam en PSN, waar ik dan ook bijna evenveel tijd heb ingestoken als in de retail-games. Toch zijn er ook een aantal sequels die me zijn bijgebleven:
Deus Ex: Human Revolution was voor mij een van de verrassingen van het jaar, vanwege de enorme vrijheid die het spel je aanbiedt. Elk objectief is op meerdere manieren te bereiken, en je kiest zelf of je ongezien naar binnen sluipt of liever alles wat beweegt omver knalt. In combinatie met de grote open spelwereld, het meer dan degelijke verhaal, de lange speelduur en het geslaagde social battle-systeem, mag Human Revolution dan ook ongetwijfeld als een waardige comeback van de Deus Ex-reeks beschouwd worden.
Ik ga niet ontkennen dat ik mijn wenkbrauwen fronste toen Media Molecule bekend maakte dat ze ondanks eerdere berichten toch een vervolg gingen breien aan het succesvolle LittleBigPlanet. De uitgebreide community-mogelijkheden leken immers elke vorm van sequel overbodig te maken. Maar zodra ik de bèta van LittleBigPlanet 2 gespeeld had moest ik mijn mening herzien. De ontwikkelaars zijn erin geslaagd om met een gloednieuwe editor het basisconcept in die mate uit te breiden, dat je op je PS3 zelf games kan ontwikkelen in zowat elk denkbaar genre, zonder dat je daarvoor ook maar één regel programmacode hoeft te schrijven. Dit is niet alleen een kleine revolutie voor de community op console, maar is ook een lichtpunt in deze generatie die zowat volledig gedomineerd wordt door (veel te dure) DLC. Meer van dat alsjeblieft!
Ik heb de singleplayer van Resistance 1 en 2 nooit erg bijzonder gevonden, maar met het derde deel heeft Insomniac zich duidelijk herpakt. Resistance 3 biedt niet alleen een tot in de puntjes afgewerkte campagne met opmerkelijk veel variatie in de tegenstanders en omgevingen, maar bracht ook het FPS-genre terug naar haar roots: weg met al die noob-vriendelijke hulpmiddeltjes zoals een automatisch coversysteem en health-regeneratie, en weg met die beperking waarmee je slechts twee wapens tegelijk kan dragen. In plaats daarvan kan je je uitleven met een bijzonder uitgebreid én origineel arsenaal aan wapens, zodat je op elk moment het spel kan spelen zoals jij dat zelf wil. Jammer dat de thans degelijke multiplayer zo geplaagd werd door technische problemen, maar dat je de volledige campagne online in co-op kon spelen maakte dat voor een deel weer goed.
Phazon
2011 was een jaar waar er enorm veel en goede games verschenen. Slechts drie ervan in het daglicht plaatsen is geen gemakkelijke keuze geweest. Een titel die alvast niet kon ontbreken is The Legend of Zelda: Skyward Sword. Dit avontuur wist me aangenaam te verrassen en is een van de eerste titels die laat zien dat Motion Controls ook voor gamers wat kan betekenen. Combineer dit met sfeervolle, kleurrijke graphics en je krijgt niet enkel het Wii-spel van het jaar, maar ook mijn persoonlijke eerste keuze.
Naast Skyward Sword kon ook Gears of War 3 me enkele nachten aan het scherm gekluisterd houden. Wat hersenloos knallen en over-the-top actie kan me altijd bekoren. Helaas is de trilogie ten einde gekomen, maar ik zal me nog een hele poos kunnen amuseren met de uitgebreide multiplayer en de singleplayer die ik nogmaals met een tweede persoon zal uitspelen. Een waardige afsluiter voor een zeer sterke franchise. Het ga je goed, Marcus.
Als laatste hebben we ook nog The Witcher 2. In de zomer werd het eens tijd dat ik mijn grafische capaciteiten van de pc van een upgrade moest voorzien in de vorm van een AMD 6870. Meteen werd dan ook The Witcher 2 opgestart en kon ik vol verbijstering naar de mooie, detailrijke graphics kijken. Maar daarnaast was het spel in wezen ook een zeer genietbare RPG met vrij gedenkwaardige momenten (de badscène met Triss bijvoorbeeld).
Vancha
Het ganse jaar 2011 zat vol van de grote AAA-titels, maar voor mij zaten er toch niet veel memorabele games bij. De games die mij compleet verrasten kwamen dan nog uit onverwachte hoeken ook. De eerste game die dat deed was Portal 2, met zijn schitterende voice-acting en briljante co-op. Natuurlijk is het geen game die je keer op keer opnieuw kunt spelen, maar ik zal deze game nog lang in mijn gedachten houden als een van de beste co-op sessies die je je maar kunt voorstellen.
Nog een titel die mij bij de keel greep en naar zich toe trok was Mortal Kombat. Dit is vrij wonderbaarlijk, aangezien ik altijd meer voor Tekken, Soul Calibur of anime-fighters geweest ben. De gameplay vond ik werkelijk fenomenaal en ook het verhaal was meer dan te pruimen. Menig aantal matches heb ik gespeeld tegen vrienden, collega's of klanten en mijn favorieten Scorpion en Smoke zullen nog voor lange tijd mensen in de pan hakken nog voor ze het goed en wel zien aankomen.
Eigenlijk zijn de twee bovenstaande titels de enige die mij echt verbaasd hebben, maar als grote MMORPG-fan heb ik toch eindelijk nog eens een titel gevonden die mij voor enkele maanden zoet zal houden (tenminste tot Guild Wars 2 er is). De meersterlijke schrijvers binnen Bioware hebben zich weer eens overtroffen en brengen niet één, maar tientallen boeiende verhalen binnen het grote universum van Star Wars: The Old Republic en de wereld van die MMO alleen al zal mij nog lang aan deze titel doen terugdenken als ik er mee klaar ben.
SenZ
2010 was een heel goed jaar, en onze verwachtingen waren hoog gespannen voor 2011. Het is geen eenvoudige opdracht om 'slechts' drie games op te noemen. We kregen dit jaar veel toptitels naar ons toe geschoten aan een tempo dat je bijna niet meer kon volgen. Bij 4Gamers zijn we echter wel wat gewoon (we leven immers met Jay) en dus was dat geen probleem. Wat ook geen probleem was, was het feit dat er een paar sequels waren en niet zozeer (ver)nieuwe(nde) games.
Neem nu Batman: Arkham City bijvoorbeeld. De eerste game was een heuse verrassing want ik had nooit verwacht dat die game zo goed en mooi in elkaar zou zitten. Een sequel brengt dan een hoop druk met zich mee alsook heel wat verwachtingen van de community. Ik heb de game onmiddellijk in huis gehaald en heb het me nog geen seconde beklaagd: topgame, boeiend verhaal, heel wat zaken te doen in Arkham City, kortom: een waardige opvolger en vooral een goeie game, en dan maakt het niet echt uit of het om een sequel gaat of niet.
Een tweede game die zeker in mijn top 3 moet staan is L.A. Noire. Het was persoonlijk voldoende reden om een console in huis te halen en de game meteen als pre-order te plaatsen. Het spel arriveerde, kon gespeeld worden en boeide van begin tot einde. Ik genoot enorm van de verhaallijn en de originele gameplay, die perfect paste bij het spel en nooit ging vervelen. Stiekem mag er van mij wel een vervolg komen.
Last but not least was er ook nog Uncharted 3. Ik had er (net zoals bijHeavy Rain) veel goede dingen over gehoord, en de beelden die we te zien kregen waren ongelooflijk. De game is ei zo na uitgespeeld en toch wel met spijt in het hart. Het was een boeiende rollercoaster aan verhaal, graphics, gameplay, uitdagende puzzels en nog veel meer. Misschien fronsen jullie (of mijn crewgenoten) de wenkbrauwen als in: 'dat zagen we in deel 1 of 2 ook wel al' maar toch wou ik hem zeker vermelden als een van de toppers van het voorbije jaar.
Guerilladawg
Ik weet nog dat we vorig jaar (2010) thuis bezig waren over "de grote titels van 2011". Duke Nukem zou eindelijk uitkomen, de Cataclysm-uitbreiding van World of Warcraft was net begonnen en er stonden veel titels op onze lijst. Uiteindelijk werd het 2011 en veel van die titels zijn uitgedraaid op een grote teleurstelling. Ook ben ik gestopt met World of Warcraft en keerde ik terug naar mijn oude PS3-console. Het is daar dat ik twee titels van mijn top drie heb gespeeld.
I never asked for this. Net zoals heel wat Deus Ex-fans stond ook ik skeptisch tegenover deze prologue-titel. Het duurde echter niet langer dan kennis maken met Adam Jensen en ik veranderde van gedachte. Deus Ex: Human Revolution is een erg knappe game waar je steeds meerdere keuzes en manieren had om je doel te bereiken. De grootste verrassing van het jaar voor mij.
Another Uncharted, another treasure. Ondanks het feit dat ik deze minder vond dan Uncharted 2 en het alweer een sequel is (iets dat dit jaar veel voorkwam) vond ik Uncharted 3: Drake's Deception toch goed genoeg voor mijn top 3. De game heeft nu eenmaal een zekere polish die weinig andere games hebben vind ik. Het aimen verliep in het begin wel wat slechter maar Naughty Dog nodigde toen spelers uit op hun HQ om te zeggen wat er verkeerd was. Gevolg: er kwam een patch door hun feedback. Zo'n dingen vind ik nu eenmaal geweldig aan een ontwikkelaar
A long time ago, in a galaxy far, far away... Ondanks het feit dat ik het wel gehad heb met World of Warcraft verdient een andere MMO wél een plaats in mijn top 3. Ik had zeer lage verwachtingen maar de closed beta heeft mij positief beinvloed. Ik was heel erg te vinden voor bepaalde dingen uit de game zoals je eigen spaceship, de quests en natuurlijk je companion. Of ik het daadwerkelijk jaren zou spelen zoals World Of Warcraft? Wellicht niet, maar Star Wars: The Old Republic lijkt me wel een leuke tijdsdoder voor enkele maanden.
Ichi
Na 2010 beloofde ook 2011 een rijkelijk gevuld gamejaar te worden en daar slaagde het ook grotendeels in. Hoewel sommige games de hype helemaal niet konden waarmaken, wisten andere titels de torenhoge verwachtingen zelfs te overstijgen. Neem nu Batman: Arkham City, dat me ondanks de veel grotere schaal dan zijn voorganger geen seconde wist te vervelen. Met het grote aantal leuke zijmissies, een fenomenaal verhaal en de tot in de puntjes uitgewerkte personages wist deze me van mijn stoel te blazen.
Gears of War 3 was ook een titel die me ettelijke uren spelplezier wist te bezorgen, want deze afsluiter van de Fenix-trilogie wist me gewoonweg te overdonderen. Het verhaal zat mooi in mekaar, terwijl de nieuwe personages perfect tot hun recht kwamen en de multiplayer was naar mijn mening veruit de sterkste van dit jaar. In tegenstelling tot mijn verwachtingen werd dit zelfs mijn GOTY en ben ik er van overtuigd dat het me nog jaren plezier zal bezorgen.
Ook Uncharted 3 wist me te betoveren. Hoewel het het me een pak minder wist te overtuigen dan zijn voorganger, behoort het derde avontuur van Drake en zijn vrienden tot de absolute top.
Rafbanaan
Het jaar 2011 zal ik niet snel vergeten. Ik kon aan de slag met enkele titels waar ik reeds lange tijd naar uitkeek. Verder bracht het enkele verrassingen met zich mee waar ik na de aankoop nooit spijt van kreeg. 2011 was ook het jaar waarin ik besloot om elke titel te behouden in plaats van deze steeds te verkopen na de eindcredits.
Killzone 3 kon ik natuurlijk niet aan mij laten voorbij gaan. Als een toch wel grote fan van de reeks verlangde ik naar deze game sinds het einde van Killzone 2. Van begin tot einde was het een ware rollercoaster waar je steeds verlangde naar meer. Het was dan ook spijtig om na uren plezier het eindscherm te krijgen.
De tweede titel waar ik even wil bij stilstaan, was eentje op aanraden van enkele redactieleden. Ik stond steeds zeer afwerend ten opzichte van Borderlands, omdat ik dacht dat ik me snel ging vervelen en de RPG-elementen te hard in het daglicht stonden. De originele titel kwam uit in 2009, maar ik pikte deze titel op wanneer de tweede (GOTY-)versie in de winkelrekken lag.
Als laatste kan ik natuurlijk niet om Battlefield 3 heen. Een reeks die me vanaf het begin liet verlangen naar meer en me reeds vasthoudt voor ettelijke jaren. Battlefield 3 is dan ook in mijn ogen de absolute multiplayer-titel van het jaar en zal dit zeker nog een tijd blijven.
Lifen
De game van 2011 die mij het meest verbaasd heeft - en dan nog eens niet is uitgekomen dit jaar - is toch wel World Of Warcraft: Mists of Pandaria. Toen ik het nieuws vernam dat er een nieuwe uitbreiding ging komen waarin panda's de hoofdrol gingen spelen geloofde ik het eerst niet. Zelfs na de trailer te hebben gezien op Youtube kon ik het niet geloven. Na enkele minuten zoekwerk kwam ik dan toch op een officiële bron uit en was ik me een kriek aan het lachen.
Wolferick
2011 was wederom een goed gamejaar. Om tot een top 3 te komen, moest er ten huize Wolferick redelijk wat geschrapt worden. 5 notepad-documenten later, kwam ik eindelijk tot dit besluit.
Op de derde plaats staat voor mij Mass Effect 2. Alhoewel deze titel reeds van 2010 was, kon ik enkel met de PS3-versie van 2011 aan de slag. In een mum van tijd is ME2 mijn favoriete RPG geworden. Het algemeen plot is misschien niet zo creatief, maar de diversiteit van wereld en personages maken dit ruimschoots goed. Eigenzinnige dialogen, epische taferelen en een sterke gameplay maken dit een van mijn favorieten.
Op de tweede plaats staat Portal 2. Voor mij was dit een uitstekend voorbeeld hoe een game zijn genre kan overstijgen. Ik haat puzzelgames, ik hou niet van te lange puzzels in games, maar Portal 2 is toch een van de geniaalste games van de afgelopen paar jaar. De slimme oneliners van Wheatley en zijn vrouwelijke nemesis blijven na 100 keer nog grappig, en de toegewijde community tilt het geheel naar een hoger niveau. De crème de la crème was dan wel de co-op, die voor mij een van de beste was die ik ooit gespeeld heb.
Op de eerste plaats staat The Witcher 2: Assassins of Kings. De eerste game waarmee ik mijn nieuwe pc heb ingewijd, en mijn terugkeer naar de wondere wereld van pc-gaming. Een lekkere 'oldskool' RPG waar elk gevecht een overwinning is. Gooi daar nog eens een fantastisch verhaal bij, met soms wel wat mindere momenten, en de prachtigste graphics die de pc dit jaar op het scherm getoverd heeft (in gedeelde plaats met Battlefield 3). Dat roodharige Triss er verdomd lekker uitziet, valt dan nog maar dunnetjes in vergelijking met de rest van het spel.
Vallen net uit de boot: Assassin's Creed: Revelations, Killzone 3, Outland, Limbo en Skyrim (door het te weinig spelen kan ik nog geen echt oordeel vellen).
YoniVL
Ik moest vrij hard nadenken om tot drie toptitels te komen, maar dat ligt dan vooral aan de staat van mijn geheugen. Ik heb immers meer dan genoeg goede games gespeeld dit jaar. Beginnen doen we met een paar oude titels. De Ico Collection met daarin Ico en Shadow of the Colossus is voor mij misschien wel de verrassing van het jaar. Ik kende de games en wist al op voorhand dat het twee toppers zouden zijn. Ik had ze tot dit jaar echter nog nooit gespeeld, dus het blijft toch altijd even afwachten. Gelukkig konden ze mijn verwachtingen volledig invullen. Twee pareltjes die met een minimum aan gameplay en andere poespas de gamer volledig meeslepen in hun verhaal. Draai of keer het hoe je wil, maar zo'n games maken ze volgens mij veel te weinig. Misschien dat The Last Guardian daar in 2012 verandering in kan brengen.
Mijn volgende titel is FIFA 12. Misschien een verrassende keuze voor veel mensen, maar de mannen van EA Sports hebben hun reeks opnieuw naar een nieuw niveau getild. Het realisme werd vakkundig opgeschroefd, al kan het natuurlijk nog altijd beter. Ik heb me goed geamuseerd met de versie van dit jaar, maar ik kijk toch al vol spanning uit naar FIFA 13 en FIFA Street. Wie weet kunnen de ontwikkelaars mij opnieuw verrassen met enkele stevige vernieuwingen of aanpassingen.
Eindigen doen we met de toptitel voor de PS3. Uncharted 3 toont nog maar eens dat Naughty Dog de studio is die het beste weet hoe ze met de PS3 moeten werken. Grafische pracht gekoppeld aan sterke gameplay en een knap verhaal, dat maakt Uncharted 3 tot een van de beste games die dit jaar is verschenen. Ik kan alvast niet wachten op het volgende pareltje van Naughty Dog.
Jay
Ieder moet voor zichzelf uitmaken wat de absolute topgames waren van 2011, maar in mijn ogen hebben we er toch een hoop gehad. Een goed gamejaar dus, al bespaar ik jullie mijn persoonlijke top 3. In de plaats daarvan zou ik graag drie games aanhalen met een verhaal en boodschap achter, zodat blijkt dat 2011 niet alleen in zichzelf vruchtbaar was, maar ook vruchtbaar kan zijn voor 2012 en de verdere toekomst.
We beginnen chronologisch en dat met Dead Space 2. Het originele Dead Space kwam een beetje als een onverwachte topper uit het niets en het duurde ook even vooraleer het grote publiek zijn weg naar het spel vond. Gelukkig is dat er toch van gekomen, want anders zou een vervolg er misschien nooit van gekomen zijn. Dead Space 2 is een van eerste toppers van 2011 geweest, maar los daarvan is het ook een erg goede sequel die fundamentele verbeteringen bracht tegenover het origineel. Dead Space 2 toont dat een reeks op technisch vlak kan groeien, wat dan weer een teken is van de toewijding van de ontwikkelaar. Voor Dead Space 3 zal het moeilijker worden, omdat de reeks technisch inmiddels redelijk verfijnd is. Op dat moment moet men zich dan ook terugplooien op een sterk verhaal, waarvan ik hoop dat het zal lukken. Hoe dan ook doet het deugd te zien dat er ontwikkelaars zijn die hun games telkens opnieuw naar een hoger niveau willen tillen en weigeren te berusten in het gekende.
Een volgende game die ik graag had aangehaald is Shadows of the Damned. Niet per se omdat het een van de absolute toppers van 2011 zou zijn, maar omdat het een erg degelijke en daarnaast ook aparte game was, die jammer genoeg onvoldoende wist op te vallen. Het is jammer dat de overweldigende aandacht voor grote kleppers vaak ten koste gaat van kleinere titels die even goed de aandacht van gamers verdienen. Shadows of the Damned had een aparte sfeer, bij momenten geweldige humor en ook enkele interessante gameplayelementen. Een vervolg mag er van mij gerust komen, al vrees ik dat het bij deze ene keer zal blijven.
Tot slot vermeld ik The Elder Scrolls V: Skyrim. Niet omdat ik het tot Game of the Year wil kronen of integendeel wil afbreken omwille van een hoop bugs, maar omwille van het feit dat ik me er al geweldig mee heb geamuseerd. Dat is uiteindelijk waar het om gaat bij games. Ik had nog nooit een Elder Scrolls-game gespeeld en de open wereld van Skyrim was eigenlijk een geheel nieuwe ontdekking voor mij, daar ik dergelijke games normaal zelden of nooit in huis haal. Het voelde dus fris aan, waardoor ik weer besefte hoe belangrijk het is voor gamers om nieuwe dingen te proberen. Berusten in het vertrouwde maakt dat je niet langer geprikkeld wordt door het nieuwe, en dat nieuwe is net het wonderlijke. Het ontdekken van nieuwe gebieden, het leren kennen van nieuwe personages, het deel uitmaken van een verhaal dat zonder jou niet verteld kan worden. Het zijn zaken die ik met Skyrim opnieuw heb kunnen ervaren als gamer en daarom geef ik het spel een plaats in dit lijstje. Niet omwille van wat het spel op zichzelf is, maar omwille van wat het spel in relatie tot mij is. Ook in 2012 mogen we niet vergeten dat gamers, als mensen, relationele wezens zijn.
