The Witcher 2: Assassins of Kings - Enhanced Edition

Geruisloos sluipen we door de ruïnes van Loc Muinne met een zilver zwaard in onze hand. Er staat een grote prijs op ons hoofd, dus dat groepje bewakers zullen we vermijden. We sluipen verder tussen de brokstukken en verschieten ons een hoedje als we achter ons een harde plof hoorden. Een seconde later liggen we, alweer, te bloeden op de grond. Tijd om van tactiek te veranderen. We openen het grote Piet Huysentruyt-kookboek en maken een paar krachtversterkende drankjes. Een minuut later: we liggen alweer te bloeden. Nog één laatste poging: we sluipen voorzichtig tot bij de vijanden en spammen onze magic. Eindelijk, deze vijand is dood. Een traan vloeit langs onze wangen, dit soort RPG's maken ze niet meer.

wolferick speelde The Witcher 2 op pc, Goofus op Xbox 360

Het zal nu wel duidelijk zijn, The Witcher 2 is geen simpel spel. Het is nu al van 2007 geleden dat CDProjekt ons The Witcher voorschotelde. Fans waren extatisch dat er eindelijk nog eens een RPG van de oude garde verscheen. De game kreeg meteen positieve kritieken en een trouwe fanbase. 3,5 jaren later verscheen eindelijk de tweede telg. Nu is ook de Enhanced Edition verschenen voor Xbox 360 en is het hoog tijd voor een round-up van deze knaller.

Prison Break

Het verhaal begint in een vochtige cel in Temeria. Met een touw rond je polsen hang je hulpeloos aan het plafond, met een ontbloot bovenlijf. Vele littekens en wonden zijn zichtbaar op het lichaam van Geralt, het hoofdpersonage van de game. Voetstappen echoën door de gang en je wordt meegenomen naar een andere kamer voor ondervraging. Roche - leider van The Blue Stripes, een speciale eenheid - zet zich tegenover jou: "Vertel nu eens wat er precies gebeurd is".

Flashbacks volgen elkaar in spoedtempo op tijdens de ondervraging. Je wordt wakker naast de bloedmooie Triss, en wordt ontboden door de koning. De stad ligt onder aanval door de royale tegenstanders van koning Foltest. Foltest zelf leidt samen met jou de aanval, in een poging zijn onechtelijke kinderen terug te winnen van de rebellen. Een (niet zo) heuglijk weerzien later is Foltest zijn kinderen aan het betuttelen in het bijzijn van een blinde monnik. Na het volgende flitsende filmpje is Foltest een hoofd armer, en is de valse monnik door het raam gevlucht. Bewakers stormen binnen en zien jou - Geralt van Rivia - met het zwaard in de hand bij het lijk van koning Foltest staan. Geralt is ziedend. Niet alleen is zijn goede vriend Foltest vermoord, maar hij heeft er ook nog eens de schuld van gekregen. Vastberaden ontsnapt hij uit de gevangenis en gaat op zoek naar de Kingslayer, om zijn eigen onschuld te bewijzen.

Gwynnbleid

Even later verlaat je samen met Geralt de knusse omgeving van de koninklijke stad, en word je gekatapulteerd in de wereld van The Witcher. En deze wereld is niet je typische fantasy-omgeving. Sprookjesachtige steden en de beschavingen van dwergen en elven zijn hier ver te zoeken. Hier vind je geen dappere ridders, eerzame elven of goedmoedige dwergen. In deze wereld is er geen zwart of wit, enkel grijswaarden. De oude rassen worden gediscrimineerd door de mensen en een genocide kan niet lang uitblijven. Dat is de grimmige, duistere wereld waar Geralt of Rivia zijn missie begint.

Een Witcher is iemand die verschillende magisch-medische operaties onderging. Deze operaties maakten hem sneller en sterker dan normale mensen, maar eisen ook een deel menselijkheid. Witchers zijn dan ook niet het joviale type met een uitgebreide vriendenkring, maar eenzaten wiens kennissen de mensen zijn die ze nodig hebben. De enige reden om een witcher aan te spreken is om hem het vuile werk te laten opknappen. Een nekkerinvasie in de bossen? Een harpy-nest dat schrikwekkend aangroeit? Allemaal uitdagingen die je kunt aangaan tijdens je zoektocht naar de Kingslayer.

Heavy metal

De beste manier om monsters aan te pakken, is overduidelijk met een zwaard. En twee zwaarden zijn uiteraard beter dan één. The Witcher-veteranen zullen zich zeker nog de monsteraanpak uit de vorige game herinneren. Je hebt zowel een zilveren als een stalen zwaard, met elk een eigen doel en specialiteit. Staal is effectief tegen menselijke tegenstanders en zwak tegen dierlijke en vice versa voor het zilveren exemplaar. Eenmaal de zwierige bewegingen van Geralt voor het eerst gezien op het scherm getoverd, krijgen velen meteen het beeld van Assassin's Creed. Niets is minder waar, want de gevechtsengine blijkt een complex en diepgaand systeem.

Deze diepgang vloeit onder andere voort uit de combatmogelijkheden. Zoals je al in de intro kon lezen is een goede voorbereiding het halve werk. Als je jezelf trakteert op een hoge moeilijkheidsgraad, word je ondergedompeld in een wereld waar elk blaadje je moet helpen te overleven. En dit is ook letterlijk zo: eenmaal je in meditatiemodus gaat, kan je aan alchemie doen. Verschillende formules, die je kan vinden via monsters en NPC's, moeten je zware taak lichter maken. Als je in een donker Rotfiend-hol zoekt naar een zeldzame plant, kan je bijvoorbeeld een aantal cat-potions brouwen. Als je deze drinkt kan je, net zoals een kat, perfect zien in het donker. Voorzichtigheid is wel geboden, want als je teveel drinkt wordt het toxicatiegehalte in je bloed hoger dan Michel Daerden tijdens de gemeenteraad. En als die grens overschreden is, leg je onherroepelijk het loodje.

Ook het logge karakter van de zwaardgevechten geeft een extra laag aan de gameplay. Geralt is niet bijster snel in het wegrollen, waardoor je elke aanval goed moet timen en inschatten.

Keuzes, keuzes, keuzes,... Het blijft maar komen. Het laatste belangrijke aspect dat veel goede RPG's kenmerkt is dat je zelf ook een impact hebt op het verloop van het verhaal. Ook hier scoort The Witcher 2 erg goed. Afhankelijk van je keuzes zijn er drie verschillende beginscenario's, en maar liefst zestien verschillende eindes. En niet alleen begin en einde veranderen: je hele avontuur kan je vanuit verschillende standpunten herbeleven.

In tegenstelling tot games zoals Mass Effect, vind je in The Witcher geen echte zwart-witkeuzes. Alles is in grijstinten. Schijnbaar onbelangrijke keuzes kunnen pas na verschillende uren invloed hebben op je spelervaring. En als je eenmaal voor de keuze gezet wordt, weet je niet of je er precies goed aan doet om persoon X te helpen. of om hem of haar links te laten liggen Dit moedigt herspeelbaarheid enorm aan, want bij elk pad dat je neemt, zullen andere personages je helpen of tegenwerken. Je zal daarom nooit meteen het complete verhaal te horen krijgen. Om echt te weten hoe het precies zit, moet je het spel meerdere keren spelen om de volledige waarheid te achterhalen.

Oogverblindend

Dan zijn er nog twee vlakken waarop we The Witcher 2 moeten beoordelen: graphics en geluid. Grafisch ziet de game er fenomenaal uit. Lichteffecten zijn van uitstekend niveau, en de omgevingen zijn prachtig gedetailleerd. Het grafische aspect geeft zonder twijfel een absolute meerwaarde aan de spelervaring. Ook op Xbox 360 trekt de game zijn streng, al moet je natuurlijk niet rekenen op dezelfde resoluties als op pc. De draw distance is minder verbijsterend, soms hadden we wat last van texture pop-in en de laadtijden lijken ook langer, maar dat neemt allemaal niet weg dat The Witcher 2 zijn gemakkelijk aan de top van het Xbox 360-nestelt als het over visuals gaat.

Ook de geluiden zijn top en dat spiegelt zich vooral af op de interactie van de omgeving en de voice-acting. Vogeltjes fluiten vrolijk in de bossen en elk wezen heeft zijn eigen unieke geluid. Ook enkele uitstekende stemacteurs bevorderen de geloofwaardigheid van de personages.

Toch niet perfect

Hoe verhemelend we ook mogen klinken: perfectie bestaat niet. Zoals veel RPG's kampt ook The Witcher 2 met bakken bugs. Onoverwinnelijke vijanden duiken occasioneel op en het is mogelijk om quests per ongeluk te skippen, waardoor questchains onspeelbaar kunnen worden. De AI kan met momenten nogal dom uit de hoek komen, en monsters vallen je soms binnen armbereik nog niet aan. Daarnaast laat het verhaal het wat ons betreft soms afweten en het einde vonden we eerder abrupt en teleurstellend. De weg ligt daardoor helemaal open voor een sequel, maar we hadden toch liever hier en daar wat meer verhaaltakken zien sluiten.

Een ander pijnpunt is de interface op pc. Je kan grafische settings of controls niet veranderen als je de game opstart, enkel in het CD-menu. Een bedenkelijke designkeuze wat ons betreft. Op Xbox 360 hadden we dan weer wat last met het manuele targetingsysteem dat zich moeilijk laat besturen. Een switch naar auto-targeting lost dat zo voor je op, maar daardoor mis je natuurlijk een deel van de ervaring waar pc-spelers wel zonder problemen van kunnen genieten.

Een aantal maanden - en talloze patches - na de oorspronkelijke release van The Witcher 2 op pc, kreeg iedereen een aantal serieuze patches voorgeschoteld die in talloze andere franchises schaamteloos als betalende DLC zouden worden aangeboden. Versie 2.0 introduceerde met name een heel aantal nieuwe zaken en daarbovenop voegde de Enhanced Edition ook nog eens ettelijke uren gameplay, cinematics en andere verbeteringen toe.

Tuto'ke doen?

Veel mensen klaagden bij release over het begin van de singleplayer. De speler kreeg nauwelijks informatie over het spel zelf en werd meteen voor dood achtergelaten. De vele klaagzangen bereikten CDProjekt, en zij gaven er gehoor aan. Sinds de release van 2.0 is er een gloednieuwe tutorial aanwezig die losstaat van het eigenlijke verhaal. De gebeurtenissen worden nergens geplaatst in het universum en dienen louter om de nieuwe speler voor te bereiden op een helse tocht. Ook in de Xbox 360-release is deze uitgebreide intro van de partij.

Veel spannende momenten moet je niet verwachten, want deze tutorial speelt zoals een boodschappenlijstje. Je wordt netjes bij de hand gehouden terwijl je een lijstje taken afwerkt. Deze taken zijn zaken die je zeker zal nodig hebben in de singleplayer: van het hanteren van een zwaard tot het brouwen van potions. De mensen die de game al gespeeld hebben zullen de tutorial zonder meer eentonig vinden, maar voor nieuwe spelers werkt dit uitstekend.

Het systeem heeft uiteraard ook zijn tegenstanders. Een ouderwetse RPG draait om exploratie en het leren van het spel. Een tutorial zou volgens velen een stuk van de ervaring wegnemen. Gelukkig is alles volledig optioneel. Durvers kunnen meteen doorklikken naar de singleplayer, terwijl beginners eerst een grondige cursus RPG kunnen verwerken. Beginnende spelers hebben aan deze nieuwigheid zeker een extra reden om het spel aan te schaffen en krijgen na de tutorial ook een suggestie voor de keuze van de moeilijkheidsgraad waarop je het spel aanvat.

Arena

De andere toevoeging uit 2.0 is de Arena-modus. Vanuit het hoofdmenu kan je nu een extra avontuur starten, waar Geralt in een onbekend dorp gladiatortje gaat spelen. Het concept is voorspelbaar: je krijgt steeds sterkere waves voorgeschoteld, die je tot op het bot moet uitbenen. Het klinkt afgezaagd, maar er worden een aantal aspecten aan de klassieke formule toegevoegd. Om te beginnen kan je in de Arena volledig levelen zoals in de singleplayer. Je krijgt ervaringspunten tijdens het vechten en je kan zo terug je gewenste speelstijl aannemen. Je kan ook nieuwe uitrusting kopen met het geld dat je na elk gevecht binnenrijft.

Het vechten zelf is, net zoals in de campagne, erg uitdagend. Zelfs op normal zullen de meest doorwinterde Geralts hun beste beentje moeten voorzetten, en de hogere difficulties zijn gewoonweg zweten. Omdat prestaties beloond moeten worden, kan je jouw resultaat delen via de leaderboards. Er is echter een  valkuil: eenmaal je faalt in een wave kan je gewoonweg verder spelen maar zonder cumulerende punten. Als je puur voor een stevige leaderboard-status gaat zal je dus constant moeten herbeginnen. De afwezigheid van een save-functie helpt ook niet veel. Zelfs na lange speelsessies kan je niet opslaan, en moet je alles herspelen als je weg moet.

De arena

Extreme make-over: Geralt Edition

En last but not least: de verbetering van de single player. Na de diverse patches werkt het combatsysteem nog een pak vlotter en sneller. Het target-systeem kiest voor logischere vijanden dan normaal, en de reactietijd van de gameplay is verhoogd. Dit vernietigt voor een stukje wel de tactische diepgang in de combat, maar door de snellere respons is het aanpakken van grote groepen vijanden simpeler. De Enhanced Edition breidt ook nog een aantal extra uren aan het sowieso al uitgebreide verhaal en trakteert je daarnaast op een hoop nieuwe filmpjes en content.