NBA 2K12

Terwijl de NBA letterlijk op zijn gat zit door de lockout die de Amerikaanse profbasketcompetitie in de ban houdt, geeft 2K Sports wél al het startschot voor het nieuwe seizoen. Gemakkelijk was de opdracht allerminst, want NBA 2K11 staat algemeen bekend als een absolute mijlpaal als basketgame en zelfs bij uitbreiding in het sportgenre. Toch is NBA 2K12 zonder echt revolutionaire ingrepen op quasi alle vlakken een nog betere game dan zijn al sublieme voorganger.

Geen revolutie

Net zoals de FIFA-franchise is de NBA 2K-reeks van nature een erg evolutionaire titel met jaarlijkse teamupdates. Toch is 2K Sports erin geslaagd, nog meer dan Electronic Arts in het voetbalgenre, om de concurrentie mijlenver achter zich te laten. Het is zelfs zover gekomen dat de vroegere concurrent, EA’s NBA Live, de strijd  vorig jaar helemaal gestaakt heeft – ondanks een ultieme poging om van koers te veranderen met een naamswijziging naar NBA Elite. Ontwikkelaar Visual Concepts staat dus eenzaam aan de top, maar dat heeft de Amerikanen zeker niet op hun lauweren laten rusten. Zowat elk speltype is bijgeschaafd, te beginnen met de My Player-modus.

Net als in de vorige editie draait deze carrièremodus om het creëren van je eigen speler met behulp van een erg uitgebreide tool waarin je jezelf allerlei lichaamskenmerken, tatoeages en accessoires kunt aanmeten maar ook een eigen speelstijl, inclusief signature moves, kunt bepalen. In NBA 2K11 moest je jezelf nog als complete onbekende opwerken in de lagere reeksen alvorens je na lange tijd aan de slag kon in de NBA. 2K Sports heeft de kritieken op deze saaie en trage bedoening goed begrepen en laat je in 2K12 bijna meteen met de grote jongens opdraven.

RPG light

Je eerste wedstrijd is er eentje met allemaal toptalenten, ter voorbereiding van de traditionele draft aan het begin van het seizoen waarin alle clubs op een systematische manier jonge spelers kunnen aantrekken. Je resultaat in die wedstrijd en je gekozen positie op het veld beïnvloedt welke NBA-teams interesse tonen om van je diensten gebruik te maken. Je krijgt een aantal interviews te verwerken waarin je ook zelf kan ingaan op de avances van de geïnteresseerde teams of net heel duidelijk laten blijken dat je van hen niks moet weten. Op basis van deze feedback kom je na de draft bij een team terecht als rookie en probeer je gaandeweg om spelminuten te versieren en het uiteindelijk te schoppen tot in de Hall of Fame. Dat doe je niet alleen door te presteren als een teamspeler op het veld, maar ook door allerlei objectieven die je worden aangereikt tot een goed einde te brengen én door je op de persconferenties tussendoor van je beste kant te laten zien. Door al deze extraatjes leunt My Player aan bij een ‘RPG light’-gevoel en kun je er heel wat uurtjes slijten.

Een andere tijdsslokop is de Association-modus, waarin je als manager van een van de NBA-teams aan de slag kunt. Alle elementen zijn aanwezig om je team helemaal aan te sturen zoals jij dat wilt: een goed uitgewerkt transfersysteem, duidelijke informatie van je scouts en alles wat je nodig hebt om het management van je team zowel op als naast het veld te coördineren. Daardoor is deze spelmodus trouwens nog steeds een van de beste managerervaringen die je in sportgames tout court aantreft. Als toemaatje is de mogelijkheid voorzien om met maximaal 30 vrienden een eigen competitie op te starten en het online tegen elkaar op te nemen dankzij een geautomatiseerd voortgangssysteem. Zelf hebben we jammer genoeg niet zoveel vrienden om een competitie van deze omvang te kunnen starten, maar hardcore fans van de spelmodus zullen wellicht vingers en duimen aflikken bij het vooruitzicht om hun managerskwaliteiten ook online te kunnen demonstreren.

Herschrijf de geschiedenis

De volgende belangrijke spelmodus in het ganse 2K12-pakket is NBA’s Greatest. Dit is de opvolger van de modus van 2K11 waarin de carrière van levende legende Michael Jordan centraal stond. Hoewel iedereen zich had verwacht aan een soortgelijke modus in deze opvolger, met een NBA-icoon in de hoofdrol, serveert Visual Concepts met NBA’s Greatest een reeks van maar liefst 15 sterren uit de Amerikaanse basketgeschiedenis. Jordan is opnieuw van de partij, samen met generatiegenoten als Hakeem Olajuwon en Scottie Pippen, maar ook oudjes als Bill Russell en Wilt Chamberlain ontbreken niet in het rijtje. Voor elk van de vijftien topspelers van weleer selecteerde de ontwikkelaar een memorabele wedstrijd waarvan de sfeer en tijdsgeest tot in de puntjes werden nagebootst door het designteam.

Dat geldt in de eerste plaats voor het visuele aspect. Uiteraard zien we de volledige teams van weleer aantreden in hun klassieke, vaak veel te korte outfitjes. Daarbovenop krijg je ook de zaal te zien zoals ze eruit zag ten tijde van de wedstrijd en wordt de hele TV-overlay aangepast aan de standaarden van toen, inclusief de nodige kleurenfilters om voor een extra laagje authenticiteit te zorgen. Door deze wedstrijden winnend af te sluiten speel je bovendien beide klassieke teams vrij in het singleplayer-gedeelte van het spel.

Op gameplay-gebied zijn de wijzigingen tegenover NBA 2K11 moeilijker te spotten, al zullen doorwinterde spelers toch hier en daar verschillen zien en voelen. De dribbelcontrols voelen nog iets strakker aan, waardoor bijvoorbeeld het linken van passeerbewegingen aan een shot vlotter lukt. Het juist timen van een shot lijkt dan weer wel nog belangrijker te zijn geworden, of het nu gaat om een simpele lay-up, een fadeaway jump shot of een vrijworp. Vooral bij deze laatste is het voordurend aanpassen, want elke speler lijkt een andere shottechniek te hanteren. Botsingen tussen spelers zien er natuurlijker uit in vergelijking met vorig jaar en we zagen nu ook spelers naar elkaars pols grijpen om een valpartij te vermijden, wat een beeld geeft van het niveau van detail en verfijning dat in deze game verwerkt zit.

Net zoals op TV

Als je een totale nieuwkomer zou zijn in de reeks zul je nog steeds de tijd moeten nemen om de subtiliteiten van offensieve en defensieve plays te ontdekken en je de sterktes en zwaktes van elk type speler eigen te maken, waar de uitgebreide oefenmodus zeker bij zal kunnen helpen. Elke keer je in balbezit geraakt of moet verdedigen speel je eigenlijk een strategisch spelletje schaak tegen de tegenstander: wanneer je te roekeloos bent zul je al snel heel wat shots om de oren krijgen – zelfs op het gemakkelijkste moeilijkheidsniveau. Een euvel van vorig jaar dat nog steeds niet is weggewerkt is trouwens het feit dat de AI nog regelmatig passes weet te onderscheppen of shots weet af te blokken die achter hun rug gebeuren en die ze dus eigenlijk nooit zouden kunnen zien aankomen. Op zich is dit maar een detail, maar in een game die zo bulkt van het realisme vallen dergelijke foutjes natuurlijk des te meer op.

Op grafisch gebied maakt Visual Concepts er een punt van om er zo authentiek mogelijk uit te zien en daarin zijn ze meer dan geslaagd. NBA 2K12 moet zonder twijfel de sportgame zijn die er het best in slaagt om beelden op je scherm te toveren die zó dicht de TV-beelden van een live wedstrijdverslag benaderen. Dat geldt niet alleen voor de wedstrijdbeelden zelf, maar ook voor alles wat je voor, tijdens en na de wedstrijd te zien krijgt. Ook de commentatoren zijn van hoogstaand niveau en vertellen enorm veel weetjes die bovendien ook relevant zijn voor de speler, de situatie of de partij die bezig is - iets wat in andere sportgames niet altijd evident blijkt te zijn. Beschrijvende commentaar wordt ook onderbroken wanneer er op het terrein iets belangrijks gebeurt, om na die fase opnieuw aan te knopen bij wat ervoor werd gezegd.