Eufloria (PSN)

Als je naar bovenstaande titel en onderstaande afbeeldingen kijkt, zou je je wel eens kunnen afvragen wat voor een rare game nu weer op PlayStation Network terecht gekomen is. Op het eerste zicht lijken het wel zaadcellen die rond een soort behaarde eicel zwemmen. Is het nou een actiegame of een shoot’em up zoals Asteroids? Nee hoor, Eufloria is een RTS die het genre zo simplistisch mogelijk naar de speler wilt brengen en daar nog in slaagt ook.

Het is als Risk!

De makkelijkste manier om Eufloria uit te leggen is om het te vergelijken met het bordspel Risk. Net zoals in dat spel is het de bedoeling om alle tegenstanders uit te schakelen en het heelal (in het geval van Eufloria) volledig over te nemen. Dit doe je door iedere keer de  aangrenzende planeten te koloniseren met je seedlings en dit tot er geen lege bol meer overblijft. Dat de seedlings hier de belangrijkste en ook enigste vorm van “troepen” in de game zijn, maakt de game eens zo simpel.

De makers wouden met Eufloria het zo simpel mogelijk houden voor beginnende RTS-spelers en daarom heb je hier geen verschillende grondstoffen, tientallen eenheden en allerlei bases om te onderhouden. De enige troepen die je hebt zijn je seedlings en zij zijn ook nog eens je grondstoffen om planeten uit te bouwen met bases in de vorm van ‘Dyson’-bomen. De seedlings gaan op verkenningstochten en vallen ook de vijandige planeten aan. Eenmaal verzwakt kunnen de seedlings dan binnendringen in de planeet en een Dyson-boom planten die voor meer troepen voor jou zorgt of je kan voor een defensieve boom zorgen die de tegenstanders het moeilijk maakt mochten die eens hallo komen zeggen.

Om wat meer variatie in de game te brengen hebben sommige planeten andere energievormen. Daardoor kunnen er eventueel sterkere of snellere seedlings uit je bomen komen. Deze eenheden hebben dezelfde attributen als het hemellichaam zelf dus als je de optie hebt kun je de meest gunstige planeet eerst overnemen om het vervolgens iets makkelijker te krijgen. Na een tijdje zullen je bomen ook ouder worden, waardoor ze niet alleen sterker worden maar ook meer seedlings beginnen te produceren.

Wachten en soms aanvallen

Door het zo simpel te houden kan de game soms wel repetitief overkomen, maar het blijft altijd leuk om je groots leger een naburige planeet te zien aanvallen en de nodige muziek, sfeervolle effecten en kleuren zorgen voor een relaxerend fenomeen. De vijandelijke AI is ook niet al te grof waardoor je genoeg tijd hebt om van het fenomeen te genieten en je volgende doelwitten in het oog te houden. Aangezien alles zo eenvoudig gehouden is, is het wel jammer dat je niet meer controle kan hebben over je seedlings. Je kan enkel kiezen naar welke planeet ze reizen en met hoeveel ze dat doen, waarna het weer wachten geblazen is tot je genoeg eenheden hebt voor je volgende zet of tot je bomen ouder worden zodat het wat vlotter gaat.

De game maakt nog goed gebruik van de PS3-controller en na enige oefening kun je makkelijk alles vlot besturen zonder veel nadenken. Rondkijken doe je met je linker stick en planeten selecteren doe je met de rechter. Door de X-knop ingedrukt te houden kun je makkelijk alle seedlings naar een naburige planeet sturen of je drukt de knop snel even in en gebruikt dan je rechter stick om een beperkt aantal eenheden op pad te sturen. Het enige wat eens kan tegenslaan is de juiste planeet selecteren, maar dergelijk fenomeen gebeurt enkel in een level dat vol staat van de bollen. Als laatste kun je ook nog een waypoint instellen om je nieuwe troepen direct naar naburige planeten te sturen als ze gemaakt worden.

De game heeft wel wat moeite met het goed opmaken van een level. Ieder nieuw level staan de planeten en de vijanden anders, waardoor je ofwel geluk hebt en direct enkele hemellichamen kan overnemen, ofwel pech hebt en je door vijanden omsingeld bent die je direct willen aanvallen. Meerdere keren een missie herstarten is in deze game dus niet uit den boze. Naast 25 missies heeft de game ook een “Dark Matter” mode, welke hetzelfde is als de missies, maar dan letterlijk donkerder en wat moeilijker. Ook een “Skirmish mode” is aanwezig. Deze biedt acht maps om direct mee aan de slag te gaan mocht je even tijd hebben. Het spijtige is dat er geen multiplayer in het pakketje zit, wat wel leuk geweest zou zijn voor deze simpele, maar relaxerende RTS.