Radiant Silvergun (XBLA)

Met Radiant Silvergun krijgen we op Xbox Live een ware klassieker geserveerd die destijds hoge toppen scheerde op de Sega Saturn en later de inspiratie zou zijn voor Ikaruga. Tot op heden hadden fans van de reeks als enige optie de voorganger van de Dreamcast aan te kopen, om daarna een spel van om en bij de 150 euro op de kop te tikken, gezien deze titel zo gegeerd is bij de Retro Shoot'em up-liefhebbers. Met een digitale release die onegveer aan een tiende van dit bedrag over de toonbank gaat, zouden we wel eens een goede deal kunnen doen... Of heeft deze game uit 1998 de tand des tijds niet weten te doorstaan?

Kleurtjes in een p(l)otje

Vooraleer we aan de slag kunnen, krijgen we de keuze tussen drie modes, namelijk  Arcade, Score Attack en Story, welke op het eerste zicht niet veel van elkaar verschillen. De story mode onderscheidt zich door het vreemde, typisch Japanse verhaal dat het met zich meebrengt. Nadat de 'stone-like' (want zo worden ze genoemd) de aarde vernietigde, kruipen we in de huid van het overlevende Tetra-team, dat een jaar na de aanslag ten strijde trekt tegen deze stenen ruimteschepen. Daarnaast maken tijdreizen en klonen deel uit van de vergezochte plot, waarvan we niet teveel zullen prijsgeven.

Eens we in onze ruimtetuigen zijn gekropen, merken we meteen op hoe kleurrijk de spelwereld wel niet is. De schepen, omgevingen en achtergronden zijn allemaal even fel en energiek. Net als in het origineel heeft dit een niet te onderschatten impact op de speler, alhoewel de opwaardering naar High Definition niet meteen hoge ogen zal gooien, wat ook niet van belang is, gezien de ziel van de Saturn-versie hiermee perfect wordt overgebracht naar deze generatie consoles. Tel hierbij het briljante level design, waaraan duidelijk veel aandacht werd besteed, en je weet meteen dat je iets unieks in handen hebt.

Frustratie en bewondering

Eens we van al dat moois zijn bekomen, mogen we ons meteen reppen om niet ten onder te gaan, want de tegenstand is hard, of we het spel nu op super easy of het moeilijkste niveau spelen. Wie houdt van het oude vallen-en-opstaan principe dat door de games van vroeger werd gehanteerd, krijgt hier meer dan waarde voor zijn geld. De actie spat werkelijk van het scherm, terwijl onze vijanden alomtegenwoordig zijn en het daarom geen sinecure is om een vrij plaatsje op het scherm te vinden. Wie hoopt om simpelweg doorheen dit spel heen te vliegen, houdt dus beter zijn MS-points op zak.

Deze snoodaards komen er trouwens in ontelbare vormen en vooral kleuren. Ook qua soorten aanvallen verschillen ze van elkaar. Zo krijgen we van alle kanten salvo's rond onze oren geknald, terwijl we ontelbare hindernissen moeten ontwijken wanneer ons schip doorheen het luchtruim raast. Ook de eindbazen in dit spel onderscheiden zich vlotjes van mekaar. Zo bestaan deze allemaal uit verschillende delen, die we naar de verdoemenis zullen moeten knallen. Elk van de eindbazen draagt ook nog eens een verschillend wapen met zich mee, waardoor we ons hoofd erbij moeten houden indien we niet te snel het loodje willen leggen.

Typisch Japans

Als we uit alle positieve eigenschappen moeten kiezen om slechts eentje ervan op te noemen, halen we zonder blozen de gameplay aan. Waar we bij sommige games beginnen te vloeken omdat de controller niet naar behoeven reageert, wordt hier elke actie van onze vingertoppen minutieus overgebracht naar het beeldscherm, wat meer dan welkom is tijdens onze bijna supersonische speelsessies. Zowat iedere knop op onze gamepad heeft trouwens een functie. Waar de ene rechtdoor projectielen afvuurt, lossen de andere schoten in het rond of naar vijanden die ons op de hielen zitten, terwijl we zelfs een zwaard tot onze beschikking hebben. Deze laatste kan ook worden gebruikt om een speciale aanval uit de hoed te toveren, wat ons meer dan eens uit de meest benarde situatie redde om onze missie te doen slagen.

Ook muzikaal valt alles op zijn plaats, terwijl de soberheid van de oorspronkelijke soundtrack onaangeroerd bleef. Hier onthouden we vooral de opzwepende, actiegerichte deuntjes en basic sound effects, die voor de gelegenheid ook een oppoetsbeurt genoten, wat eveneens voor de cutscenes geldt, welke Japans gesproken zijn, vergezeld van de nodige, Engelse ondertitels.

Tijdens de Story en Arcade modi kunnen we naast een moeilijkheidsgraad ook het aantal levens instellen, wat bij de score attack niet van toepassing is, hier draait het namelijk enkel om timing en skill. Het is trouwens niet iedereen gegeven om deze titel tot een goed einde te brengen, want eens je zonder levens en continues valt, kan je enkel vanaf nul beginnen. Voor de Ikaruga-bezitters zit er ook nog een leuke extra bij dit pareltje, namelijk een gelijknamige mode die kan worden vrijgespeeld, aan de hand van een behaalde achievement uit die titel. We kunnen het spel eveneens met zijn tweetjes online spelen, wat een leuke extra is, gezien de pret en frustratie hiermee verdubbelt.