Dark Souls

Het Japanse From Software nam twee jaar geleden een enorm risico toen het Demon’s Souls op de markt bracht. Er viel immers geen spoor te bekennen van de talloze hulpmiddeltjes die tegenwoordig worden verzonnen om de casual gamer te paaien. Het resultaat was een zeer geslaagde maar meedogenloze RPG, die zelfs de meest fervente hardcore gamer okselvijvers berzorgde. Daardoor werd Demon’s Souls beschouwd als een van de moeilijkste games van deze generatie, maar daar zou wel eens gauw verandering in kunnen komen. De spirituele opvolger Dark Souls ligt inmiddels namelijk in de winkelrekken en probeert er nog een flinke schep bovenop te doen.

Om de vraag die waarschijnlijk het meest op ieders lippen ligt al meteen te beantwoorden: ja, Dark Souls is wel degelijk moeilijker dan Demon’s Souls. Maar zoals we van From Software gewoon zijn is dit op een zeer rechtvaardige manier te verantwoorden. De voornaamste oorzaak van de hogere moeilijkheidsgraad ligt namelijk bij het feit dat je niet langer bepaalde aspecten van het spel in je voordeel kan uitbuiten. In Dark Souls komt het meer dan ooit aan op geduld, skills en inzicht als je je tegenstanders wil verslaan.

Maar laten we beginnen bij het begin, en dat is net zoals in elke RPG het kiezen van je klasse. In feite is dit slechts een formaliteit, want net zoals in Demon’s Souls kan je je karakter steeds uitbouwen zoals jij het zelf wil. Een Warrior kan bijvoorbeeld gerust Magic leren, als je later in het spel voldoende souls spendeert aan het upgraden van je intelligence. De keuze van je klasse is dus eerder een indicatie van de speelstijl die je aan het begin van het spel wenst te hanteren, en bepaalt daarnaast het uiterlijk van je karakter en je startuitrusting. Melee builds zoals de Knight en de Bandit krijgen al meteen een zwaar wapen en degelijke bepantsering, terwijl je bij de Sorcerer en Cleric begint met de mogelijkheid om spells of miracles te casten. In Demon’s Souls hadden sommige klassen unieke vaardigheden, maar ook dit hebben de makers nu volledig klasse-onafhankelijk gemaakt. Je bent vrij om één “gift” uit te kiezen voor je personage, gaande van een Master Key om standaard deuren in de spelwereld te openen tot een ring om je health te verhogen. Dit alles zorgt ervoor dat je het spel nooit opnieuw zal moeten beginnen omdat je in het begin een verkeerde klasse hebt gekozen.

RPG voor autodidacten

Na de prachtige voorgerenderde intro die het verhaal schetst kom je terecht in het Nothern Undead Asylum, dat dienst doet als een korte tutorial. Via nota’s op de grond kom je te weten hoe je je personage moet besturen, hoe je spells cast en hoe je vijandelijke aanvallen kan blokkeren of ontwijken. De besturing werkt zeer intuïtief en is ongeveer identiek aan die van Demon’s Souls. Ook geavanceerde moves als backstab en reposte worden uitgelegd, maar vanaf dan sta je er alleen voor. Dark Souls is absoluut geen game die je van begin tot einde bij het handje neemt. Integendeel, het spel ontdekken is een van de voornaamste onderdelen van de gameplay. Het is aan jou om uit te zoeken waar je naartoe moet, hoe je elke tegenstander moet verslaan en wat de gevolgen zijn van bepaalde keuzes die je maakt. Dat dit broodnodig is zal je al gauw ondervinden wanneer je na een paar minuten spelen al ongegeneerd voor een stevige eindbaas wordt gezet. Sterven in een tutorial klinkt misschien wel als complete afgang, maar is niks vergeleken met wat je verder in het spel nog te wachten staat.

Zodra je ontsnapt bent uit het Asylum kom je terecht in een grote open spelwereld, waar je om een onduidelijke reden twee klokken moet laten luiden. Er is weliswaar een verhaal aanwezig, maar ook dat zal je gedurende je spelervaring zelf moeten ontdekken. In tegenstelling tot in Demon’s Souls is er geen centrale nexus meer, maar kan je verder gelegen gebieden toegankelijk maken door deuren te openen of demonen te verslaan. Op centrale plaatsen zijn er kampvuren voorzien, die fungeren als een soort checkpoint vanwaar je opnieuw moet beginnen als je sterft. Wie denkt dat dit voordeliger is dan één centrale ruimte met toegang tot verschillende levels komt bedrogen uit: die kampvuren liggen behoorlijk ver uit elkaar, en zodra je er eentje gebruikt komen alle verslagen vijanden (behalve eindbazen) terug tot leven. Toch vormen deze kampvuren het centrale uitgangspunt van je verkenningstochten, omdat je er je zuurverdiende souls die je hebt verzameld door tegenstanders te verslaan kan gebruiken om je stats te upgraden. Hier wacht je best niet te lang mee, want zodra je sterft verlies je alle souls die je op dat moment bezit. Op de plaats waar je sterft blijft gelukkig wel steeds een bloedvlek achter, dus als je heelhuids terug op die plaats geraakt dan kan je je verloren souls eenmalig recupereren.

Waardige sequel

Dit lijkt allemaal verdacht veel op Demon’s Souls, maar toch zijn er een aantal opmerkelijke verschillen. De meest ingrijpende wijziging is dat er geen mana meer bestaat. In plaats daarvan kan je spells en miracles nu nog maar een beperkt aantal keer gebruiken. Daardoor is het niet langer mogelijk om sterke tegenstanders te verslaan door enkel van op afstand ranged spells zoals de Soul Arrow te spammen. De vuurbal van de Pyromancer kan je bijvoorbeeld slechts acht keer gebruiken, daarna moet je die ‘herladen’ aan een kampvuur. Op die manier word je dus verplicht om je tegenstanders ook in close combat te bevechten via melee of andere spells. Ook aan het farmen van healing grasses is een einde gemaakt: je kan jezelf slechts een vijftal keer genezen met behulp van Estus Flasks, en ook het gebruik van Healing Miracles is sterk beperkt. Dit kan je verder in het spel nog wel wat upgraden, maar zeer voorzichtig spelen blijft toch een must. Als je toch sterft en daardoor terugkeert naar het laatste kampvuur dat je bezocht hebt, dan blijf je “hollow” en word je niet langer automatisch terug tot leven gewekt, zoals in Demon's Souls wel nog het geval was. Je zal humanity moeten vinden en gebruiken om terug menselijk te worden. Dit heeft als voordeel dat je sterker bent en hulp kan inroepen van andere spelers, maar het maakt je mogelijk ook kwetsbaar voor PvP aanvallen.

Het vage systeem van World en Character Tendencies uit Demon’s Souls is deze keer gelukkig achterwege gelaten, en vervangen door Humanity en een negental verschillende Covenants. Deze kan je zien als clans van NPC’s waarbij je je kan aansluiten, waardoor je extra krachtige wapens of zelfs bijzondere gaven kan krijgen. Ook de interactie met andere spelers wordt door de aard van je Covenant bepaald: ga je bij een goede clan dan kan je je medespelers helpen tijdens de boss-battles, kies je voor de donkere kant dan kan je andere spelers treiteren. Het is echter slechts mogelijk om je bij één enkele Covenant aan te sluiten. Verbreek je je eed of sluit je je aan bij een andere, dan zal je daarvoor zwaar gestraft worden met de meest bizarre curses of een invasie van andere spelers in je wereld. Op moment van schrijven is er over dit onderwerp nog maar weinig informatie bekend, maar dat maakt deze game juist zo fantastisch: je blijft hoe langer hoe meer nieuwe dingen ontdekken. Zo kwamen we er pas na vele uren spelen achter dat het afkappen van de staart van grote tegenstanders kans geeft op unieke wapens die je nergens anders kan kopen. En spoken die op het eerste zicht onkwetsbaar lijken kan je makkelijk verslaan nadat je het juiste item gevonden hebt.

Innovatief online

Voor wie niet bekend is met het online systeem van de reeks zullen we misschien toch even uitleggen hoe het in zijn werk gaat. In principe is het de bedoeling dat je Dark Souls alleen speelt, maar er is wel een zekere interactie met de community. Zo kan je boodschappen op de grond schrijven die voor iedereen leesbaar zijn, en zie je bloedvlekken op de grond waar andere spelers gestorven zijn. Door die aan te raken krijg je te zien hoe die speler gestorven is, wat zeer handig is om verborgen vallen te vermijden of om gewoon te zien hoe het NIET moet. Ook worden er diverse andere gebeurtenissen online gedeeld: zo hoor je in de verte als iemand anders een van de klokken laat luiden, en sommige miracles worden krachtiger als meerdere spelers ze op dezelfde locatie casten. Verder heb je de mogelijkheid om de hulp in te roepen van iemand anders als je ergens alleen niet door geraakt. Er verschijnt dan een willekeurige speler als blue phantom in jouw wereld, maar er is geen mogelijkheid om rechtstreeks met elkaar te communiceren. Er is ook geen optie in het menu om het volledige spel met een vriend in co-op te spelen en in de Xbox 360-versie word partychat zelfs volledig uitgeschakeld. Dit is bewust gedaan door From Software, omdat Dark Souls op elk moment je uiterste concentratie vereist en de sfeer volledig berust op het gevoel van stilte en eenzaamheid.

Dark Souls is door dit alles duidelijk een game waar je veel tijd in zal moeten steken als je er optimaal van wil genieten. Er is ook bewust geen guide meer bij het spel gevoegd, en ook al zal je vroeg of laat wel alle informatie op internet terug vinden dan neemt dat toch een groot deel van de spelervaring weg. Zodra je weet hoe je een bepaalde eindbaas moet verslaan is de lol er grotendeels vanaf. Veel sterven, maar leren uit je fouten en telkens opnieuw weer een stapje verder geraken, daar draait het allemaal om. Het spel is moeilijk, maar zoals eerder gezegd zeer rechtvaardig. Als je sterft dan is het steeds je eigen fout, of dan ben je gewoon nog niet sterk genoeg om die tegenstander te verslaan. Regelmatig is het dan ook nodig om wat souls te farmen of om andere wapens uit te proberen. Eén aspect van het spel vonden we echter sterk overdreven: in de riolen kom je een soort kikkers tegen die je met hun adem kunnen vervloeken. Niet alleen val je daardoor onmiddellijk dood neer, maar ook je maximum health wordt blijvend gehalveerd. Heb je dit drie keer na elkaar voor, dan hou je dus slechts 1/8ste van je healthbar over waardoor je bij elke rake klap meteen dood bent. De enige remedie tegen deze curse zijn items die je enkel aan de andere kant van de spelwereld kan vinden. De kans dat je daar met zo weinig health kan geraken is belachelijk klein, laat staan dat je die zonder guide ooit zelf zou vinden. Je hebt moeilijk en je hebt belachelijk, en deze curse hoort duidelijk in de laatste categorie.

Complete afwerking

Gelukkig is dit een van de weinige nadelen die we konden bedenken, want voor de rest is Dark Souls op alle gebied indrukwekkend. PS3-bezitters die vreesden dat het multiplatformaspect nadelig zou uitdraaien voor hun console kunnen we geruststellen: de game ziet er nog steeds fantastisch uit en draait zeer vlot zonder laadtijden of verplichte installatie. De lichteffecten zijn bijzonder sfeervol en op de hoger gelegen gebieden heb je echt een schitterend uitzicht over de spelwereld. Reusachtige burchten, donkere riolen... de afwisseling in de omgevingen is lovenswaardig en het ziet er allemaal even goed uit. Af en toe durft het spel wel eens vast te lopen, vooral als je te lang blijft rusten bij een kampvuur. De makers hebben inmiddels al laten weten dat ze van dit probleem op de hoogte zijn en dat er een patch in de maak is. Muziek is er zelden, maar de subtiele achtergrondgeluiden maken dit volledig goed. Ook het gerammel van je uitrusting tijdens rolbewegingen en het gekletter van de verschillende zwaarden klinken zeer realistisch. De voice-acting van de NPC’s is voorts van aanvaardbaar niveau. De algemene graad van afwerking in deze game is enorm hoog, het is bijna niet te geloven dat From Software dit alles op minder dan twee jaar tijd heeft klaar gekregen.