Red Orchestra 2: Heroes of Stalingrad

Review

28 september 2011

Geschreven door rafbanaan

Red Orchestra: Ostfront 41-45 werd geprezen omwille van zijn realisme, teamplay en authenticiteit. Enkele jaren na dit succes kon een nieuw deel niet ontbreken. De grote vraag is natuurlijk of ontwikkelaar Tripwire Interactive met Red Orchestra 2: Heroes of Stalingrad voor hetzelfde succes kan zorgen als bij het eerste deel.

Een uitgebreide tutorial

Ontwikkelaar Tripwire zorgde deze maal voor een tutorial en singleplayer in Red Orchestra 2: Heroes of Stalingrad, dit na vraag vanuit de community. De singleplayer bestaat uit twee verschillende campagnes, namelijk een Duitse en Russische. Het doel van de Duitse campagne is om de stad Stalingrad over te nemen en zo de Russen klem te zetten. Het Russische Stalingrad is immers een belangrijke herbevoorradingsroute voor de Russen en daar wil de Duitse legertop graag een stokje voor steken. Daarnaast is de stad eveneens een doorgang naar het olierijke Kaukasusgebied.

Deze opdracht wordt onderverdeeld in verschillende chapters voorafgegaan door een training, die een nieuwe klasse of handeling aanpakt. De verkregen ervaring mag je meteen toepassen in de daarop volgende missie, waardoor je de campagne eigenlijk kan zien als een grote tutorial die jou klaarstoomt voor de multiplayer. Aan het begin van elke missie start je met een vast aantal soldaten in je eenheid. Een eenheid van twaalf steenharde krijgsheren die worden onderverdeeld in drie groepen, namelijk een Assault Team, Fire Team en een LMG (Light Machine Gun) Team. De verschillende groepen kan je bevelen geven zoals we eerder zagen in Brothers in Arms. Met behulp van een simpel menuutje laat je de soldaten volgen, aanvallen, verdedigen of naar een toegewezen plaats lopen.

Sterf je? Dan keer je terug als een soldaat van je eenheid. In het geval dat de hele eenheid komt te sterven, mag je de missie herstarten. Om niet steeds te moeten herstarten, wordt je eenheid op bepaalde momenten voorzien van nieuwe rekruten. De versterking gebeurt op voorwaarde dat je bepaalde doelen inneemt. Een meeslepend verhaal of een reeks actievolle scènes hoef je niet te verwachten in de singleplayer. De verschillende missies zijn immers een afkooksel van de multiplayermode, Territory. Je opdracht is om verschillende doelen aan te vallen en dit in een bepaalde volgorde. De missie die daarop volgt, is meestal om je net ingenomen gebouwen te verdedigen tegen een Russische tegenaanval. Op het einde van de Duitse campagne speel je de Russische campagne vrij en kan je ten strijde trekken tegen het Duitse leger. Daar waar je bij de Duitsers Stalingrad moest veroveren, krijg je bij de Russische campagne....dezelfde opdracht. De Russische opdrachten zijn, op bepaalde opdrachten na, identiek aan de Duitse, waardoor de Russische campagne een beetje nutteloos aanvoelt.

Dekking, richten en vuren

Een soldaat overleeft nooit langer dan vijftien minuten als hij steeds in de aanval gaat. Even pauze nemen en schuilen achter dekking is van groot belang om het uit te vechten tot op het einde. Tripwire bracht om die reden het FPS-coversysteem waar je gretig gebruik kan van maken in zowel de singleplayer als multiplayer. Je kan schuilen achter zowat elke beschutting, maar het moet wel groot genoeg zijn voor je. Eenmaal plaatsgenomen achter de beschutting kan je er makkelijk over kijken en eventueel je wapen afvuren. De rechtermuisknop laat jou inzoomen en kijkt tegelijk over de dekking heen. De ademhaling kan je ook onder controle houden met een simpele knop, waardoor je verder kan inzoomen.

In Red Orchestra 2: Heroes of Stalingrad bezit ook elk machinegeweer over een bipod. De bipod kan je gebruiken om het machinegeweer neer te planten om zo te troepen te ondersteunen en hierdoor verkrijg je meer precisie. Wanneer je gebruik maakt van het machinegeweer en je bevindt je achter dekking kan je nu makkelijker verwisselen van magazijn. In Red Orchestra: Ostfront 41-45 was je gedwongen om jezelf los te koppelen van de dekking om zo te kunnen verwisselen van magazijn.

De verschillende mappen in Red Orchestra 2: Heroes of Stalingrad beschikken ook over statische machinegeweren. De map maakt een willekeurige selectie van posities om deze neer te planten voor de start van de ronde. Ten opzicht van de mobiele variant zijn deze uiterst precies en zorgen ze makkelijk voor een ommekeer in de ronde. Beide varianten worden voorzien van twee vuurstanden. De eerste is vooral gericht op een hoog aantal kogels per minuut, terwijl de tweede vuurstand zich richt op precisie en dit met een lagere vuursnelheid. Iedere soldaat raakt wel eens lichtgewond en dan kan je gebruik maken van de meegekregen bandages. Elke beurt krijg je beschikking over twee bandages die kleine wonden verzorgen, bijvoorbeeld een schotwonde in de arm. De dood groet je meteen als je in het hart of het hoofd geraakt wordt, maar kleinere wonden zorgen dus eerder voor een trage dood.

Een uitgebreide multiplayer

Het succesverhaal begon met Red Orchestra: Ostfront 41-45, dat zich van de overige titels onderscheidde door teamplay, realisme en een moeilijk gameplay. Iets wat vele spelers aansprak en ervoor zorgde dat Red Orchestra: Ostfront 41-45 in de top tien terecht kwam van meest gespeelde multiplayergames. Red Orchestra 2: Heroes of Stalingrad krijgt deze eigenschappen ook met zich mee in de rugzak, maar kreeg nog wat extra last door nieuwe extra's, die straks aan bod komen.

De servers zijn voorzien om 64 spelers onder te brengen, een mooi aantal. Het was een tijdje geleden dat we met zulke aantallen op een server konden vertoeven, maar het laat alvast een geweldige indruk achter. De verschillende mappen zijn natuurlijk voorzien op deze aantallen en zorgen voor een ongezien tafereel. Aan dit tafereel kan je zelf deelnemen door een keuze te maken uit elf verschillende klassen: Assault, Rifleman, Elite Rifleman, Machine Gunner, Anti-Tank Soldier, Engineer, Marksman, Squad Leader, Tank Crewman, Tank Commander en Commander.