REVIEW | Ghost of Yotei is een geweldige opvolger, met een eigen insteek

Meer dan driehonderd jaar na de gebeurtenissen in Ghost of Tsushima keren we met Ghost of Yotei terug naar Japan. Logisch gezien niet meer met Jin Sakai in de hoofdrol en ook niet in de regio Tsushima. Ditmaal trekken we naar Ezo, wat in het moderne Japan beter bekend is als Hokkaido, om daar het verhaal van het nieuwe hoofdpersonage Atsu te ontdekken in de schaduw van de berg Yotei.

Al van bij de start is het duidelijk dat Ghost of Yotei een andere verhaal wil brengen dan Ghost of Tsushima. Dat heeft natuurlijk te maken met de nieuwe regio, de nieuwe tijdsperiode en het nieuwe hoofdpersonage, maar ook het startpunt van het verhaal voelt anders. In Tsushima was alles meteen heel groot, met een flinke veldslag om te beginnen, terwijl in Yotei het verhaal veel kleiner en persoonlijker aanvoelt.

Wanneer Atsu nog een klein meisje was, is haar familie het slachtoffer geworden van de Yotei Six, onder leiding van Lord Saito. Op miraculeuze wijze weet ze echter de overleven en zestien jaar na de aanval op haar thuis is ze terug in Ezo om wraak te nemen op de Yotei Six en zo zichzelf en haar familie een vorm van rust te gunnen.

Ghost of Yotei is dus minder een verhaal van een maatschappij die onder druk komt te staan, maar dat wil niet zeggen dat er in de regio Ezo niets aan de hand is. Lord Saito wil zich installeren als Shogun of the North, terwijl Clan Matsumae als afgevaardigde van de echte Shogun zich een beetje als buitenstaanders in de regio komt moeien. Het echte slachtoffer is zoals meestal in dit soort situaties de lokale bevolking.

Naast Atsu zijn er nog een aantal echt interessante personages in Ghost of Yotei. Er zijn natuurlijk de Yotei Six, maar het zijn vooral de relaties die Atsu vormt tijdens haar missie die echt impact hebben en die opnieuw voor een heel emotioneel einde zorgen. Een einde dat niet te vergelijken is met dat van Tsushima, maar zeker evenveel impact maakt.

Terwijl Atsu jacht maakt op de Yotei Six zal ze ook vaak in aanraking komen met die lokale bevolking. Dat resulteert in heel wat kleine momenten die wel steevast toevoegen aan de wereld die gebouwd wordt in de game en zo voor een stuk meer diepgang zorgen. Het is ook vrij spectaculair hoe ontwikkelaar Sucker Punch er in slaagt die zijmissies bijna altijd natuurlijk in de gameplay te verweven.

Buiten de bounties, waarbij je een specifiek doelwit moet gaan zoeken, kom je missies eigenlijk altijd gewoon ‘in het wild’ tegen. Zie je iemand op de weg terwijl je naar het volgende stukje verhaal reist, vergeet dan ook zeker niet even te stoppen, want wie weet heeft die persoon een nieuwe missie voor je.

De wereld van Yotei voelt daardoor ook een stuk voller aan dan die van Tsushima. Er zijn amper momenten dat je het idee hebt dat er echt niets te beleven valt. Voeg daar nog aan toe dat er ook heel wat collectibles te vinden zijn, die bovendien ook impact hebben op de voortgang van je personage, en je zal je zelden vervelen in Ghost of Yotei.

De game voegt ook weer een aantal aspecten toe om je als het ware tot rust te brengen. Geen haiku’s deze keer, maar je kan wel muziek spelen op je shamisen, een Japans snaarinstrument, schilderijen maken, een bad nemen of bamboo strikes tot een goed einde brengen.

De game geeft je trouwens heel veel vrijheid hoe je het verhaal wil invullen, want de grote story beats kan je voor een stuk in willekeurige volgorde spelen.

Op vlak van gameplay kiest Yotei voor een variatie op wat we kennen uit Tsushima. Daar had je als Jin verschillende stijlen om vijanden met verschillende wapens aan te pakken. In Yotei krijg je effectief een aantal verschillende wapens en afhankelijk van de vijand die je voor de kiezen krijgt, moet je dan wisselen naar het juiste wapen. Beginnen doe je natuurlijk met je katana en zelfs een dual katana, maar je krijgt bijvoorbeeld ook een kusarigama of een yari.

Daarnaast beschik je ook over heel wat extra tools zoals bommen, werpmessen, verschillende bogen en ga zo maar door, om vijanden ook op andere manieren het leven zuur te maken. Doorheen de game speel je natuurlijk ook nog wat extra abilities vrij om het helemaal compleet te maken.

De gevechten in Ghost of Yotei voelen dan ook heel bevredigend aan en hoewel het op normal nooit extreem moeilijk wordt, moet je toch gebruik maken van een flink aantal tools in je arsenaal om je er levend doorheen te worstelen.

Een speciale toevoeging aan die tools is de wolf die je af en toe komt helpen tijdens gevechten. In het begin is dat heel sporadisch, maar hoe beter je band wordt, hoe vaker ze komt opduiken, wat zeker in grote gevechten een immense hulp is.

Visueel slaagt Sucker Punch er opnieuw in om een prachtige wereld neer te zetten. Wij speelden op PS5 Pro en kunnen zeggen dat de vergezichten weer absoluut spectaculair zijn, en ook in de cutscenes zien de personages er heel levendig uit. Ook de voice acting is doorheen heel de game van hoog niveau, zowel in het Engels als het Japans.

De soundtrack is terughoudend, maar er zijn verschillende momenten binnen het verhaal wanneer de muziek duidelijk naar de voorgrond treedt en zeer sterk bijdraagt aan het emotionele aspect dat op dat moment speelt.