Review | WUCHANG: Fallen Feathers is een zeer bekwame Soulslike in unieke setting

Met The First Berserker: Khazan, Elden Ring Nightreign en de Overture DLC van Lies of P is het al een goed jaar geweest voor Soulsfans. Het Chinese Leenzee Games probeert nu met WUCHANG: Fallen Feathers nog een game aan dat rijtje toe te voegen. Of hun eerste game meteen een voltreffer is kan je in deze review lezen.

Je speelt als Wuchang, een bekwame krijger die, getroffen door geheugenverlies en de ziekte ‘Feathering’, op zoek gaat naar antwoorden over haar verleden en een oplossing voor de gruwelijke ziekte. Het verhaal speelt zich af naar het einde van de Ming-dynastie waar verschillende facties met elkaar in strijd zijn en velen getroffen worden door de Feathering-ziekte, een bovennatuurlijk fenomeen dat zeer uiteenlopende mutaties veroorzaakt. De getroffen personen muteren uiteindelijk in gruwelijke wezens die je in al hun waanzin maar al te graag van het leven willen beroven. 

Het verhaal wist ons helaas niet helemaal te boeien. Het is voldoende voor een game waar de focus meer op combat ligt en er zijn zeker interessante elementen, maar als geheel voelde het wat te min. De setting is wel zeer uniek met omgevingen uit het oude China waarbij gebruikgemaakt is van plaatsen die tot op heden zelfs nog echt te bezoeken zijn. 

WUCHANG heeft geen open wereld en volgt meer het vaste Souls-stramien van lineaire, voldoende gevarieerde levels met enkele zijpaden en shortcuts. Het leveldesign vonden wij zeer goed, echter kan het soms wat verwarrend aanvoelen. De eerste keer in een nieuw gebied is het niet altijd even duidelijk wat nu eigenlijk de weg vooruit is, maar uiteindelijk zit alles best goed in elkaar.

De combat is de blikvanger van de game. Alles voelt meteen vertrouwd en waar we in de trailers nog wat bang waren dat het er allemaal nogal stijfjes uit zag, was dit meteen verdwenen bij het spelen van de game. Je start de game met een lang zwaard, waardoor de initiële indruk wel wat traag aanvoelt. Aanvallen zijn goed te lezen en de combat voelt snel en responsief. Defensief ligt de focus in deze game vooral op het ontwijken van aanvallen. De sidestep voelt goed en betrouwbaar met de nodige i-frames en er is ook een perfect dodge. Standaard is er dan ook geen block of parry-knop maar deze komen wel als skill op bepaalde wapens.

Sterker worden doe je aan de hand van een skilltree. Je wisselt je Red Mercury (lees: Souls) in voor vaardigheidspunten waarmee een wapen naar keuze uitgebouwd kan worden en onderweg activeer je dan nodes die HP, stamina en andere vaardigheden beter maken. Wij konden dit wel smaken, zeker omdat je elk geïnvesteerd punt op ieder moment ongedaan kan maken om ergens anders te investeren. Experimenteren wordt zo echt aangemoedigd. Er zijn vijf wapen categorieën: Longsword en Axe voor de meer strength-focused spelers, One-handed Sword en Dual Blades voor de speler die van snellere actie houdt en de Spear voor iets daartussenin. Wij hebben de game uiteindelijk uitgespeeld met een Dual Blade-variant die kon pareren en vooral heel snel is.

Elk wapen beschikt over een eigen skill en verwisselbare Discipline-move die kan aangepast worden. Door schade aan te richten verkrijg je Skyborn Might die deze vaardigheden en uw aanvallen nog eens extra versterken. Voorts zijn er ook extra effecten toe te voegen aan je wapen aan de hand van edelstenen en voeg je tijdelijk vuur of andere statuseffecten toe via een Tempersysteem. Ook magie maakt standaard deel uit van de uitrusting en zorgt voor die extra twist tijdens de combat. Al deze verschillende systemen zijn initieel nogal veel en overweldigend maar eens alles duidelijk is zijn het wel goede en vooral vaak noodzakelijke toevoegingen.

Vijanden en dan vooral de bazen zijn over het algemeen ook zeer goed. Er zijn voldoende baasgevechten en zeker enkele van de hoofdbazen zijn toch vrij memorabel. De variëteit in normale vijanden is voldoende al worden er ook wel regelmatig gerecycleerd. Je komt ook nu en dan sterke varianten van normale vijanden tegen die garant staan voor best pittige gevechten.

Qua moeilijkheid valt het allemaal best mee eens je de verschillende systemen ten volle benut al waren er zeker stukken, en dan vooral naar het einde toe, waar wij meer stierven dan ons lief was. Momenteel is er slechts één moeilijkheidsgraad dus wat toegankelijkheid betreft is het iets minder dan bijvoorbeeld een Lies of P of Khazan maar dit kan altijd nog toegevoegd worden later.

Goed nog te vermelden is het Inner Demon-systeem. Hierbij stijgt Wuchangs krankzinnigheidsgehalte naarmate je sterft of bepaalde vijanden doodt. Eens dit zijn maximum bereikt, richt je zelf meer schade aan, maar dat doen ook de vijanden. Zo kan het voorvallen als je lang op een baas zit, het er alleen maar moeilijker op wordt. Dit zou voor sommige spelers wat te afstraffend kunnen aanvoelen en het was fijn geweest dit optioneel te maken of toch een manier te bieden om de status makkelijker kwijt te raken.

Wij bereikten één van de vier eindes na 35 uur, wat mooi is. Visueel is de game echt een plaatje en ook qua audio zit het goed. Zeker enkele nummers tijdens baasgevechten zijn top. Op vlak van performance is het wel een iets ander verhaal. Wij hadden veel last van haperingen bij het betreden van nieuwe gebieden en het viel enkele keren voor dat de game voor een paar seconden bleef stilstaan. Niet ideaal in een game als deze. Wij speelden op zowel PS5 als PS5 Pro maar op beide consoles en in de verschillende grafische modi kwamen deze problemen voor. Niets game brekend maar toch een puntje dat wij graag nog zien verbeterd worden in toekomstige updates.