Mystery Case Files: de zaak Malgrave

Ook onder de gamers zullen er ongetwijfeld heel wat speurneuzen te vinden zijn. Genres die bij hen tot de verbeelding spreken zijn bijvoorbeeld detectivespellen en Point-and-Click-games. Combineer deze twee genres en je weet wat je mag verwachten van Mystery Case Files: de zaak Malgrave, een Wii-spel waarmee Nintendo de Sherlock Holmes in ons wil bovenhalen. Eerder verscheen er al een DS-spel in deze serie, maar de Wii is natuurlijk ook een console met veel casual gamers. Tijd om het spel eens aan een grondig onderzoek bloot te stellen zodat we kunnen achterhalen of ook de gemiddelde 4Gamer er iets aan heeft.

Spanning en mysterie voor iedereen

In Mystery Case Files: de zaak Malgrave word je als detective op een geheimzinnig eiland uitgenodigd door de eigenaar Winston Malgrave. Jarenlang was dit eiland een toeristisch vakantieoord omdat de wateren van dit eiland het lichaam jonger zou maken. Door één of andere mysterieuze gebeurtenis is het eiland plots een verlaten wildernis geworden, maar desondanks blijkt meneer Malgrave nog steeds in leven te zijn. Aangezien jij tot de beste speurneuzen ter wereld behoort, is het aan jou om te onderzoeken wat er allemaal gaande is. Het verhaal klinkt misschien wat simpel en verwarrend, maar in een dergelijk spel is dat allicht ook wel de bedoeling.

Gaandeweg zal je steeds meer van het verhaal ontdekken om zo alle puzzelstukjes samen te leggen. Om die reden zullen we ook niet al te veel over het verhaal uit de doeken doen. Het verhaal is interessant genoeg om de speler geboeid te houden. Het spel zelf wordt duidelijk eenvoudig gepresenteerd naar zijn doelgroep, de casual gamer. De menu’s ogen vrij simplistisch en het navigeren is zeer eenvoudig en overzichtelijk gehouden. Op zich is daar niet veel mis mee, want een dergelijk spel onnodig ingewikkeld maken is nergens voor nodig. Op bovenstaande vlakken zit het wel snor met deze titel.

Verkennen, puzzelen en nog een puzzelen

Het Point-and-Click-aspect van Mystery Case Files is vrij standaard uitgewerkt. Je legt een vrij lineaire route af, met hier en daar wat zijwegen. Gebieden zoals een stad zijn dan wel weer wat uitgebreider en geven de speler meer ruimte tot verkenning. Wat backtracken moet de speler dan wel voor lief nemen. Uiteraard bestaat het belangrijkste gedeelte van het spel uit puzzels. Algemeen kunnen we stellen dat er een drietal soorten puzzels aanwezig zijn. Allereerst zal je regelmatig op een hindernis stuiten. Het vinden van het juiste voorwerp om de blokkade te overbruggen zorgt ervoor dat je toegang hebt tot nieuwe wegen en puzzels.

Ten tweede hebben we de ‘verborgen voorwerpen’-puzzel. Deze soort kom je heel vaak tegenkomen in het spel, zelfs meer dan we soms zouden willen. Het is de bedoeling om een lijstje van voorwerpen terug te vinden in een soort van achtergrond vol objecten. Op het eerste zicht lijkt dit niet zo moeilijk, maar dit is bij momenten allesbehalve het geval. Om er voor te zorgen dat mensen zich niet nodeloos uren suf zoeken op één voorwerp, is er gelukkig een hintsysteem aanwezig, dewelke om de zoveel tijd een beperkt gebied aangeeft waar één voorwerp zou kunnen liggen. Met de nodige portie geduld en inzicht breng je de puzzel dan tot een goed einde en word je meestal beloond met een voorwerp dat je onderweg zult moeten gebruiken.

Ten slotte hebben we ook nog wat algemene, gevarieerde puzzels die meestal ook belangrijke zaken herbergen. Denk bijvoorbeeld aan een raadsel dat met een bepaalde cijfer- en figuurcode overeenkomt of aan tips die naar bepaalde plaatsen leiden. Op deze plaatsen zijn er weer verdere aanwijzingen of puzzelstukken terug te vinden. Op het eerste zicht klinkt dit gevarieerd genoeg, maar we kregen net wat te vaak een ‘verborgen voorwerp’-puzzel voorgeschoteld. Hierdoor kwam het allemaal iets te repetitief en te saai over, al is dit voor een liefhebber van het genre misschien niet het geval. Wel zijn er een heel pak minder toffe puzzels te bespeuren.

Bij een spel als Mystery Case Files liggen de grafische verwachtingen niet erg hoog. Toch verwachten we net iets meer van de graphics dan nu het geval is. De meeste gebieden ademen wel de juiste, mysterieuze sfeer uit en komen overtuigend over. Het eiland ziet er echt verlaten uit dankzij de verwilderde plantengroei, standbeelden en verloederde huizen. De kwaliteit van de textures is vaak echter wat aan de lage kant. Nu is de Wii geen krachtpatser, maar als je naar de kwaliteit van de textures in spellen zoals Metroid en Zelda kijkt, dan weet je dat er veel meer in had gezeten. Zeker wanneer je uitgever de hardware eigenlijk al binnenstebuiten kent.

Naast de matige visuals weet de audio ook geen al te grote indruk achter te laten. De muziekjes klinken mysterieus en zijn zeker niet barslecht, maar blijven de speler zeker niet bij. Tijdens het oplossen van puzzels zal je bekende deuntjes net iets te veel horen terugkeren, wat uiteraard na enige tijd kan irriteren. Het stemmenwerk is wel in orde, want de stem van Malgrave komt zeer mysterieus en overtuigend over. Aangezien de doelgroep misschien niet helemaal vertrouwd is met de Engelse taal, heeft Nintendo er voor gezorgd dat alles voorzien is van Nederlandse schermteksten.

Puzzelpret voor meerdere spelers

Tot nu toe zijn we niet erg onder de indruk van dit spel, maar gelukkig maakt de multiplayer enkele minpunten ruimschoots goed. Tot vier personen kunnen deelnemen aan het puzzelfestijn en daar horen uiteraard verschillende soorten opdrachten bij. Centraal in de multiplayer staan de ‘verborgen voorwerp’-puzzels. Drie varianten zouden vrienden en familieleden toch enige tijd aan het scherm gekluisterd kunnen houden. Ten eerste vinden we een soort van quickmode terug waarbij het doel is om zo snel mogelijk voorwerpen te vinden. Degene die het eerste het gevraagde object weet te vinden, gaat aan de haal met een aantal punten. De winnaar is uiteraard degene met de hoogste score na een bepaalde tijd.

Tijdbom is een andere mogelijkheid voor meerdere spelers. Er wordt een lijst met een aantal voorwerpen vrijgegeven. Daarna wordt een Chinese vrijwilliger een bom toebedeeld, die hij door een voorwerp te vinden kan doorspelen aan iemand anders. Als je niet tijdig een voorwerp weet te vinden, ontploft de bom en gaat je overwinning letterlijk in rook op. Tot slot hebben we ook een gewone modus, die veel weg heeft van de eerstgenoemde modus, waarbij spelers uit een lijst voorwerpen moeten vinden. Nu lijken de opgesomde modi misschien veel op elkaar, maar toch zijn ze alledrie afwisselend en leuk genoeg om met meerderen uren plezier te beleven.  We kunnen dus concluderen dat de ontwikkelaar er zeer goed aan gedaan heeft om dit aspect deftig uit te werken.