Review | Atelier Yumia is een magische toevoeging aan de franchise
De Atelier serie staat al bijna dertig jaar garant voor een geweldige ervaring in het JRPG-genre. De games blijven ook in een hoog tempo verschijnen want bijna elk jaar mogen we wel een nieuwe game en een remake verwachten. Met Atelier Yumia: The Alchemist of Memories & the Envisioned Land slaat de reeks echter een nieuwe weg in. Dit is misschien wel de meest radicale verandering die de franchise ooit heeft doorgemaakt. Gelukkig blijft de essentie van Atelier behouden: een kleurrijke wereld, intrigerende alchemie, en een hoop hartverwarmende personages.
Het verhaal van Atelier Yumia speelt zich af in een wereld die bijna vernietigd was door de krachten van alchemie. Alchemie wordt door velen als een gevaarlijke en verboden kunst beschouwd en de jonge Yumia, die de kunst van haar moeder heeft geleerd, staat dan ook sceptisch tegenover de wereld waarin ze leeft. Samen met haar zwevende, pratende lamp Flammi leidt ze een teruggetrokken bestaan tot ze wordt benaderd door een onderzoeksteam. Dit team wil de ruïnes van het Aladissian Empire verkennen en Yumia ziet hierin een kans om meer te leren over het verleden en de goede naam van haar geliefde alchemie te herstellen.
Hoewel het verhaal serieuzer is dan in eerdere Atelier-games, blijft de toon grotendeels luchtig en optimistisch. Het is zeker geen donkere fantasy à la Metaphor: ReFantazio, maar eerder een sprookjesachtige vertelling met een boodschap over acceptatie en doorzettingsvermogen. De interacties tussen de personages zijn vaak hartverwarmend en humoristisch en het is leuk om te zien hoe Yumia langzaamaan de harten van haar nieuwe metgezellen weet te veroveren. De manier waarop de game omgaat met vooroordelen en de impact van het verleden op het heden voegt een extra laag diepgang toe aan het verhaal.
Eén van de grootste veranderingen in deze titel is de open wereld. In plaats van kleine, gescheiden gebieden biedt Atelier Yumia vier grote zones vol geheimen, vijanden en verzamelbare items. De zijmissies zijn niet bijster origineel. Vaak komt het neer op het verslaan van een monster of het verzamelen van een bepaald object, zonder veel diepgang. Dit is een probleem waar ook de andere games uit de franchise mee te kampen hadden. Gelukkig is deze wereld zo levendig dat je vanzelf de drang krijgt om elk hoekje te verkennen.
De mobiliteit van Yumia speelt hierin een grote rol. Haar driedubbele sprong, klimmogelijkheden en later zelfs het gebruik van een motorfiets maken van verkennen een waar genot. Er zijn ook overal ziplines te vinden die het doorkruisen van de wereld nog gemakkelijker maken. Het bewegen door de wereld voelt vloeiend en intuïtief, wat het één van de leukste aspecten van de game maakt. Fast travel is hierdoor een functie die je slechts af en toe zult gebruiken. Wat de wereld extra aantrekkelijk maakt, is de zorg waarmee de omgeving is gemaakt. Van betoverende bossen en verlaten tempels tot magische ruïnes, elk gebied heeft zijn eigen sfeer en uitdagingen. De dag-nachtcyclus en weersveranderingen dragen bij aan de immersie en sommige gebieden bevatten verborgen schatten die alleen onder specifieke omstandigheden te vinden zijn.
Atelier Yumia neemt afscheid van de meer klassieke turn-based combat en richt zich vooral op pure actie. Yumia’s aanvallen zijn gekoppeld aan de vier actieknoppen en elke aanval heeft een cooldown en een gelimiteerd gebruik.. Dit betekent dat je constant moet wisselen tussen verschillende aanvallen, wat een tactisch element toevoegt aan de anders vrij eenvoudige gevechten. Je kunt tijdens het vechten van links naar rechts bewegen om aanvallen te ontwijken. Door een sprong naar achteren te doen kun je vanop afstand aanvallen en door naar voren te springen kun je van dichtbij op elk monster slaan. Normale vijanden zijn vaak snel verslagen vanwege de lage moeilijkheidsgraad. De echte diepgang van de combat toont zijn volle gelaat wanneer je tegen eindbazen vecht. Pas dan moet je goed letten op bewegingen van je tegenstander, slim gebruikmaken van combo aanvallen en je sterkste aanvallen inzetten om de overwinning te behalen.
Zoals in elke Atelier-game speelt alchemie een centrale rol. Hier kun je wapens, uitrustingen en andere handige voorwerpen maken met de grondstoffen die je in de wereld verzamelt. Het systeem is toegankelijk, maar biedt tegelijkertijd genoeg diepgang voor spelers die het maximale uit hun creaties willen halen. Je kunt bijvoorbeeld speciale effecten aan wapens toevoegen waardoor ze effectiever zijn tegen bepaalde vijanden of juist een algemene boost krijgen. Daarnaast is er een simpel maar charmant bouwsysteem waarmee je op verschillende plekken in de wereld kleine basiskampen kunt opzetten. Hoewel de opties beperkt zijn, is het een leuke manier om je eigen rustplek te creëren tussen de avonturen door. Het spel leert je al het nodige in een uitgebreide tutorial. Een tutorial waar je best wat geduld voor moet opbrengen, want de eerste uren neemt het spel je voortdurend bij de hand.
Atelier Yumia: The Alchemist of Memories & the Envisioned Land is een magische toevoeging aan de franchise. De open wereld zit boordevol charme en door de grote bewegingsvrijheid is het een genot om alles tot in het kleinste detail te verkennen. We zijn vooral fan van het nieuwe combat systeem, dat het tempo verhoogt waardoor je sneller van gevecht naar gevecht springt. Wel had men de moeilijkheidsgraad wat mogen opkrikken. De echte ster van Atelier Yumia is het verhaal, dat je vastgrijpt van het eerste moment en niet meer lost tot de credits over het scherm rollen.
- Spannend verhaal
- Wereld vol charme
- Nieuw combatsysteem
- Lage moeilijkheidsgraad
- Te lange tutorial
Ik vind het een aangename verfrissing in de serie. Ze hebben het strakke tijdsmanagement als enkele releases geleden eruit gehaald om het toegankelijker te maken voor het brede publiek en met deze game stappen ze echt weg volledig weg van het tijdgebonden management element met hoge leercurve uit de eerste games en focussen ze ook meer op heel toegankelijke freeflow alchemy en actievolle combat. Waar je hoofdpersonage een blok aan je been was in de oude games, heb je nu wel een meer combat-oriented hoofdpersonage die aardig wat schade kan aanrichten op haar eentje, al merk je al gauw dat je met behulp van de side-characters wel voorbij de moeilijkere gevechten geraakt waar je alleen toch al snel het loodje legt.
Het oogt more mature dan vorige edities en merk je idd ook aan het verhaal. Maar het levelen gaat absurd snel en ik ben nog maar een paar uur ver en zit al aan lvl 50+. Vooral omdat de open maps gewoon cluttered zijn met mining en harvest spots die elke 30 sec respawnen. En dit zonder echt grote stappen in het verhaal te maken.
Ben benieuwd of dit zoals de Riza games een trilogie zal worden...
Geplaatst op 2025-03-25 14:06:27, bewerkt op 2025-03-25 14:07:12