REVIEW |Monster Hunter Wilds is de beste uit de franchise

De verwachtingen voor Monster Hunter Wilds zijn hooggespannen. Ten eerste is het de opvolger van het knalsucces Monster Hunter World, dat de franchise wereldwijde erkenning heeft gegeven ook bij het mainstream publiek. Daarnaast moet Wilds ook het succesvolle Rise opvolgen, een Nintendo Switch exclusieve game die een nieuwe besturing introduceerde en misschien wel het beste spel uit de franchise blijkt te zijn. Al snel blijkt Wilds het beste van zijn voorgangers te combineren.

Monster Hunter verhalen draaien meestal om grote monsters die een verkeerd gebied zijn binnengedrongen of die een ziekte verspreiden. Wilds is daarin geen uitzondering, maar de manier waarop het verhaal wordt verteld is zonder twijfel de meest bijzondere uit de franchise. Het verhaal begint met een indrukwekkende cutscene waarin je een jongen genaamd Nata probeert te redden van allerlei monsters. Deze jongen heb je ontdekt aan de grenzen van de Forbidden Lands, een plek die altijd als onbewoond werd beschouwd. Niets blijkt minder waar te zijn en al snel gaat een regio vol nieuwe monsters, dorpen en stammen voor je open.

Gebieden zijn niet langer afgezonderde werelden. Het is dus een grote open wereld om te verkennen, al zul je je soms wel doorheen grotten of smalle paden moeten wurmen die eigenlijk verborgen laadschermen zijn. Maar dat is nooit storend en breekt het spelplezier niet. Je hoeft zelfs niet terug te gaan naar je basis tussen de missies heen. Je kunt gewoon op een monster afstormen met je zwaard en het spel zal automatisch een volledige quest opstarten met alle beloningen die daarbij horen. Het is dus mogelijk om in één vlotte beweging meerdere monsters na elkaar op te jagen, over de hele map. Het is een vrijheid die enorm goed aanvoelt. 

Maar de map is gigantisch waardoor je best gebruik maakt van de nieuwe rijdieren. De wolfachtige Palamutes uit Monster Hunter Rise zijn niet langer beschikbaar. Wilds introduceert de Seikret. Deze gevederde dinosauriërs laten je met het grootste gemak hele gebieden verkennen en ze kunnen zelfs zweven. Afgronden zijn hierdoor geen enkel probleem meer. Het zal fans van de franchise wel opvallen dat je door de vlotheid van de Seikrets geen tijd meer verliest met het effectieve jagen. Je vindt je doelwitten veel sneller op de map. De gameplay bevat dus veel meer actie en loopt op een hoger tempo.

Monster Hunter Wilds heeft de meest gevarieerde en memorabele groep monsters die we al gezien hebben in de reeks. Er zijn tal van nieuwe gigantische monsters om te bekampen met nieuwe, unieke vechtstijlen. Daarnaast zul je een reeks herkenbare monsters zien verschijnen, waaronder de Arkveld. Deze draak is met zijn kettingen en Middeleeuwse looks nog altijd een duchtige tegenstander. Maar het gaat vooral over de nieuwe sterren van de game, waaronder de Lala Barina. Dit wezen is het gevolg van een onheilige kruising tussen een gigantische spin en een paddenstoel. Loop Lala Barina nooit zomaar hersenloos achterna, want haar achterlijf verspreidt verlammende sporen. Of wat dacht je van de Nu Udra, een zwarte octopus die bedekt is met kleverige olie. Kom niet te dichtbij want de Nu Udra steekt zichzelf in brand en veroorzaakt zo een heel pad van vernieling.

Zoals gezegd ligt het tempo van Wilds hoger dan vorige games. Dat gaat dus ook over de monsters die je bevecht. Natuurlijk zijn er nog altijd tal van verschillende wapens om te gebruiken die allemaal een andere vechtstijl en ritme hebben qua gebruik. Maar eens je dat ritme onder de knie hebt, lijkt het alsof de gevechten eenvoudiger zijn. Dat is niet noodzakelijk een negatief punt, want je kunt nu sneller naar een volgend monster rennen om een grote buit te verzamelen. Dit geldt overigens niet voor alle monsters op de map, het is eerder een algemene opvatting. Maar sowieso ben je een wandelende god eens je alle upgrades hebt uitgevoerd.

Het einde van het verhaal betekent niet het einde van de fun. Er blijven genoeg missies openstaan om te jagen en te verzamelen. Want uiteindelijk wil je natuurlijk alle verzamelbare objecten en glimmende uniformen om in rond te lopen zodat je elke speelstijl eens kunt uitproberen. Zelfs na de campaign, die ongeveer 35 uur in beslag neemt, zul je dus nog eens ontelbare uren zoet zijn. En dan komen er ongetwijfeld nog uitbreidingen aan die de moeilijkheidsgraad zullen opkrikken. 

Eén van de leukste vernieuwingen is de mogelijkheid om twee wapens mee te brengen. Je Seikret draagt het wapen dat niet in gebruik is. Zelf gingen we vaak op jacht met een boog en een hamer, om een goede balans te krijgen tussen vechten van op afstand en van dichtbij. Doordat je meerdere wapens op zak hebt, kun je de gameplay iets meer naar je hand zetten. Er zijn nu eenmaal meer opties om een monster te lijf te gaan. Wapens voelen ook enorm gebalanceerd eens je de tactiek van een wapen onder de knie hebt. Vooral bogen zijn sterk verbeterd met meerdere soorten pijlen, speciale aanvallen om tientallen pijlen tegelijk te laten regenen op je tegenstander en cool ogende doelzoekende pijlen.

En dan is er nog de nieuwe Focus Mode. Dit is een nieuwe methode om je aanvallen extra efficiënt te maken. Met speciale Focus aanvallen kun je je richten op wonden en ze doen openspatten. Wonden zijn een fantastische toevoeging want het geeft monsters een meer dynamisch aspect. Je creëert namelijk zelf de zwakke punten op monsters die je al eens hebt kunnen raken met je wapen. 

Monster Hunter Wilds is op zijn best wanneer je samen met anderen speelt. De moeilijkheidsgraad past zich aan waardoor monsters een grotere levensbalk krijgen. Gevechten zijn hierdoor pittiger en duren weer wat langer dan bij de solo gameplay. Daarnaast is er crossplay aanwezig, waardoor je met spelers op andere platformen kunt samenspelen. De nieuwe LInk Party maakt automatisch verbinding met andere spelers, ongeacht de console waarop ze zich bevinden. De setup om samen te spelen met vrienden neemt wat tijd in beslag, maar eens je bent verbonden, loopt het als een tierelier.

Laat dat nu ook meteen een van de hekelpunten zijn van dit spel. De menu’s en de interface zijn lastig in gebruik en in het heetst van de strijd ronduit onoverzichtelijk. Je Seikret reageert soms niet snel genoeg wanneer je hem nodig hebt en sommige monsters zijn zo groot dat de camera niet goed weet welk standpunt het moet nemen om alles nog duidelijk in beeld te krijgen. Soms heb je zoveel notificaties dat je de map niet kunt openen tot alles is gepasseerd. Zo zijn er nog wel enkele kleine vervelende zaken aanwezig, maar ze zijn niet van die aard dat ze het spelplezier verpesten. 

Grafisch klopt alles tot in de kleinste details en met name het vechten tegen een vlammende Nu Udra die vuurballen in het rond gooit ziet er gewoon bijzonder cool uit. Alles draaide ook erg vlot op de PlayStation 5 Pro. Enkel bij de verborgen laadschermen merkten we soms enkele haperingen op. Ook het stemmenwerk is tot in de puntjes uitgewerkt en zoals we gewoon zijn van Monster Hunter heb je ook hier de keuze tussen Japans en Engels. De stemacteurs hebben duidelijk hun best gedaan en wie fan is van de klassieke miauwende Palico teamleden kan kiezen om het bij kattengeluiden te houden.