REVIEW | Unknown 9: Awakening stelt op zowat elk vlak teleur

Met Unknown 9 probeert Reflector Entertainment een immense narratief te vertellen met boeken, podcasts, comics en nu dus ook een eerste game met Unknown 9: Awakening. Veel hooi op hun vork dus, zeker als je weet dat Awakening niet enkel de eerste game in het universum is, maar ook de allereerste game van de ontwikkelaar.

In Unknown 9: Awakening volgen we het verhaal van Harroona in een wereld die blijkbaar op zijn laatste benen loopt. Niet de eerste keer trouwens, want in het universum van Unknown 9 begint alles om de paar duizend jaar helemaal opnieuw. Iets waar de mysterieuze Unknown 9 een stokje heeft proberen voor te steken door zichzelf bij één van de vorige cyclussen onsterfelijk te maken.

Het verhaal dat in Unknown 9 : Awakening wordt verteld probeert groots te zijn, maar slaagt daar niet altijd in, wat voor een warrige game zorgt die aan elkaar hangt met korte cutscenes die om de haverklap tevoorschijn komen. Het probeert daarmee duidelijk de stijl van games als God of War en Uncharted na te bootsen, maar het slaagt daar zelden tot nooit in.

Dat het ook allemaal zo voorspelbaar is, helpt daar natuurlijk niet aan. Je loopt letterlijk van arena naar arena, om daar dan een aantal vijanden te doden, een cutscene te krijgen en weer naar de volgende arena te gaan. Dat je om de haverklap een deur moet openen of door een smalle doorgang moet kruipen, maakt het niet beter. Soms lijkt het wel alsof het een parodie is op andere games die dat ook al eens gebruiken om een laadscherm te verbergen.

Unknown 9: Awakening wordt ook niet gered door de gameplay. In zijn hart wil het een stealthgame zijn, waarbij je bijzonder veel door het gras moet kruipen, maar daar slaagt het niet helemaal in. De AI is om te beginnen al niet echt briljant, wat het allemaal nogal saai kan maken. Zo zijn ze na vijf seconden al vergeten dat er ergens iets ontploft is en maken ze zich niet druk om een lijk hier of daar.

Harroona heeft in de game toegang tot iets wat ‘The Fold’ heet, een soort andere dimensie die er voor zorgt dat ze extra krachten heeft. Daardoor kan ze zich tijdelijk onzichtbaar maken, mensen weg duwen met haar magische kracht en zelfs in de huid van iemand anders springen om die even te besturen.

Dat laatste klinkt goed in theorie, maar wordt zo beperkt uitgevoerd dat het raar of zelden bevredigend aanvoelt.

Word je ontdekt, dan is het tijd voor normale combat, maar ook die is niet om over naar huis te schrijven. Elke aanval van vijanden wordt zo getelefoneerd dat het belachelijk eenvoudig is om ze te ontwijken. Zelf heb je in combat weinig echte moves om uit te halen, waardoor he took hier bijna onmiddellijk vervelend wordt. Zelfs de skill tree, die je doorheen de game wat nieuwe abilities laat vrijspelen, verandert daar weinig aan.

Visueel tot slot toont Unknown 9: Awakening al vanaf de eerste seconden dat het nooit hoge toppen zal scheren. Alles ziet er onscherp uit, er is sprake van heel wat pop-in en een heleboel andere kleine en iets grotere bugs die uiteindelijk perfect passen bij het niveau van de rest van de game.