REVIEW | Visions of Mana kent beste combat uit de reeks

Afgezien van een succesvolle remake van de derde Mana-game in de serie, is het zeventien jaar geleden dat Square-Enix een nieuwe titel naar de console bracht. Terwijl Square-Enix franchises uit hun ROG-kluis blijft halen, is het verfrissend om te zien dat ze een eerbetoon brengen aan een serie die al sinds de originele Nintendo Game Boy bestaat. Visions of Mana is ontworpen voor de huidige generatie aan consoles, maar voelt het als een echt next-gen avontuur?

Spelers kruipen in de huid van Val, een Soul Guard die Alms van elk element moet begeleiden op een pelgrimstocht naar de Mana-tree, waar ze worden geofferd voor de welvaart van het land. Als je de reis niet maakt of je ontdoet aan je plichten, resulteert dit meestal in de decimering van een hele stad, zoals de opening van de game duidelijk maakt. Toch is het een heilige plicht die Val en zijn jeugdvriendin maar al te graag willen vervullen.

Tijdens de reis naar de Mana-tree ontmoeten Val en zijn vriendin Hinna vier andere Alms die allemaal bereid zijn hun leven op te offeren. Visions of Mana presenteert een wereld waarin opoffering wordt verwacht van degenen die zijn uitverkoren door de feeën en geesten, en waarin weinigen de zinloosheid van dit alles in twijfel trekken. Maar als Val van regio naar regio trekt om alledaagse problemen op te lossen of vriendschap te sluiten met de plaatselijke bevolking, zullen spelers vanzelf ervaren wat er gebeurt als die cyclus wordt doorbroken.

Visions of Mana brengt de actie-RPG gevechten naar nieuwe hoogten voor de serie en geeft Val en zijn gevolg mobiliteit en finesse. Combo's verweven snelle en zware aanvallen, waarbij veel inputs kunnen worden vastgehouden voor een extra aanval. Blokkeren en ontwijken zijn een belangrijk onderdeel van je overlevingsvermogen op een manier die de Mana-reeks nooit eerder echt heeft gebruikt. Je kunt de gevechten nog steeds pauzeren met de kenmerkende ringmenu's uit de serie om magische krachten uit te oefenen of helende voorwerpen te gebruiken. Spelers kunnen de gevechten ook pauzeren en opdrachten geven aan hun groepsleden, zoals iemand vragen om de ander te healen terwijl jij je concentreert op schade toebrengen of de rol van tank spelen en de aandacht van de vijand afleiden.

Het klassensysteem in Visions of Mana is iets waarvan we vonden dat het een beetje ontbrak in de uitvoering. Als spelers de zegen van elk element krijgen, kunnen personages een nieuwe klasse van dat specifieke element ontgrendelen. Terwijl eerdere Mana-games spelers vastzetten in hun keuze die ze in het begin van de game maken, kunnen spelers nu op elk moment vrij wisselen tussen element classes, met als belangrijkste voorbehoud dat geen twee personages tegelijkertijd hetzelfde element kunnen delen.

Met een basisklasse en één voor elk van de acht elementen kunnen spelers vrijelijk archetypes uitwisselen over in totaal negen classes. Deze worden elk geleverd met een van de drie verschillende wapentypes voor elk personage, dus als je het vuurelement aan één personage wilt overlaten, betekent dat niet dat Val zijn favoriete wapen niet kan gebruiken. Wat het arsenaal van Val betreft, kunnen spelers kiezen uit een eenvoudig eenhandig zwaard, een combinatie van lans en schild of een enorm tweehandig zwaard. De andere vier personages hebben meer veelzijdigheid in hun wapentypes, die allemaal duidelijk anders aanvoelen.

Vooruitgang is een van de zwakkere elementen van Visions of Mana. Elke klasse heeft een enkel horizontaal spoor dat nieuwe spreuken en passieve vaardigheden ontgrendelt in een voorspelbaar tempo. Spelers kunnen de spreuken vrijelijk van de ene klasse naar de andere overbrengen, maar de passieve vaardigheden zijn per klasse vergrendeld. Sommige van de interessantere vaardigheden zijn beschikbaar voor dezelfde elementaire class als een ander lid van de groep. Er waren dus verschillende combinaties van groepen die ik graag had geprobeerd, maar niet kon uitproberen omdat ze hetzelfde element in meerdere classes deelden. Sommige classes zijn gewoon veel beter voor elk personage dan andere. Als de Archmage-klasse is vrijgespeeld voor Palamena, bijvoorbeeld, komt geen enkele andere klasse ook maar in de buurt van haar magic power of schade-output; op dezelfde manier is Careena een niet te stoppen kracht met haar Dark-element power.

Vanaf het begin van Visions of Mana heeft de speler de beschikking over meerdere moeilijkheidsgraden en we hebben ons tijdens de game bijna uitsluitend gehouden aan de Hard Mode. Dit zorgde voor een mooie balans tussen het oplopen van enorm veel schade en het beperken van het aantal helende voorwerpen dat spelers tegelijk mee kunnen nemen in een gevecht; spelers hebben de gebruikelijke voorraad van maximaal 99 van een bepaald voorwerp, maar kunnen slechts een fractie van die snacks of potions meenemen per confrontatie. Omdat vijanden al in het midden van het avontuur routinematig meer dan honderd schade per aanval toebrengen, is de Hard Mode van Visions of Mana gericht op diegenen die de defensieve mogelijkheden in gevechten ten volle willen benutten om te overleven.

Val's rol als Soul Guard voelde het best aan bij het gebruik van de combinatie lans en schild, omdat hij natuurlijk vaardigheden krijgt om de aandacht van vijanden te trekken en zelfs schade te absorberen door zijn schild te versterken. Spelers moeten niet denken dat ze vastzitten aan een bepaalde moeilijkheidsgraad, want ze kunnen buiten gevechten vrijelijk switchen. Voor de masochisten is er een moeilijkheidsgraad voor gevorderden vrij te spelen na het voltooien van de campaign, die ter compensatie gepaard gaat met hogere caps voor elk personage.

Visions of Mana bevat veel herhalingen van bekende paden, omdat spelers regelmatig terugkeren naar eerdere steden om minder dringende problemen op te lossen dan het redden van de wereld, tot het punt waarop we het gevoel kegen dat een groot deel van het avontuur opvulling was om de toch al lange speelduur te rekken. Om Val's reis tot een einde einde te brengen, heb je makkelijk ergens tussen de zestig en zeventig uur onderweg geklokt. Dat is als je ook alle zijmissies wilt spelen, al hebben deze vaak een routine gevoel van “dood x monsters” en brengen ze je regelmatig naar eerder bezochte steden terug. De fast travel die later unlocked wordt is dan toch een welgekomen extraatje.