REVIEW | Harry Potter: Quidditch Champions mist wat magie

Na het overweldigende succes van Hogwarts Legacy is Harry Potter weer helemaal terug van eigenlijk nooit weggeweest! Fans waren hoopvol dat zwerkbal nog als downloadbare content toegevoegd zou worden aan het spel, maar dat mocht niet baten. Maar nu is er met Harry Potter: Quidditch Champions een sportgame die zich helemaal toelegt op zwerkbal, of toch een versie daarvan. Dat is al geleden van 2003 met Quidditch World Cup. 

De eerste keer wanneer je het spel start, krijg je een uitgebreide tutorial van Ginny Wemel. Hier worden de vier posities van zwerkbal uitgelegd, alsook de besturing. Opvallend genoeg worden de regels van de sport eerder wat achterwege gelaten. Ontwikkelaar Unbroken Studios gaat ervan uit dat je al goed bekend bent met zwerkbal. Natuurlijk zullen de meeste spelers wel bekend zijn met de details van Harry Potter zijn favoriete sport, maar erg verwelkomend voor nieuwkomers is het niet. 

Dat gezegd zijnde, de regels van het klassieke zwerkbal zijn gewijzigd om de gameplay wat vloeiender te maken. De Gouden Snaai vangen betekent niet langer het einde van de match. Het magische object is ook geen 150 punten waard maar slechts 30 punten. De Snaai kan meermaals per wedstrijd gevangen worden en de wedstrijd is ten einde wanneer een team 100 punten scoort. Het zijn erg logische wijzigingen die ervoor zorgen dat elke positie in het team belangrijk blijft ongeacht de vangst van de Snaai.

In totaal zijn er vier rollen die je kunt vervullen. Als Jager probeer je punten te scoren door de Slurkbal door één van de drie hoepels van het andere team te gooien. Als Wachter probeer je als een soort keeper de bal te vangen voordat er gescoord wordt en uiteindelijk is er nog de rol van Drijver die mensen kan neerknuppelen met een Beuker. Tenslotte is er nog een Zoeker die achter de moeilijk te vangen Gouden Snaai aangaat. In de boeken bestaat een team uit zeven leden. In Quidditch Champions heeft men ervoor gekozen om een Drijver achterwege te laten. Een geslaagde wijziging, want hierdoor bestaan online teams steeds uit drie spelers. Elke speler speelt twee rollen. Je bestuurt sowieso één Jager en een andere rol. Wisselen tussen beide rollen gaat gelukkig met het grootste gemak, al moet je wel een leercurve overbruggen. 

Quidditch Champions neemt zichzelf vrij serieus. De gameplay is dan ook eerder een simulatie van het spel en lijkt ironisch genoeg wat magie te missen. Er zijn slechts enkele trickshots en trucjes met de bezem in het spel en die dien je vrij te seplen. Het passen van de Slurk doe je met een simpele druk op de knop en ook op doel gooien is erg eenvoudig. In een wereld die bol staat van de magie hadden we hier wat meer verwondering in de animaties en speelstijl verwacht.

De eerste paar games zul je nog even moeten wennen aan de besturing en de rollen die je bent toegewezen. Maar eens je enkele uren aan het spelen bent, voel je meteen het repetitieve van de gameplay opduiken. Niet elke rol is even interactief. De leukste positie is zonder twijfel die van Zoeker omdat je vrijwel voortdurend in beweging bent op zoek naar die kleine glitterende Snaai. Je vliegt doorheen gouden ringen om snelheid te winnen, probeert Beukers te ontwijken met goed getimede rolbewegingen en ervaart nek-aan-nek races met de Zoeker van het andere team. Dit is de rol die het meeste adrenaline opwekt. Dit is een gevoel dat voorlopig nog ontbreekt bij de andere posities. Meer speciale moves en trickshots zouden hier verandering in kunnen brengen, zodat je meer tactiek dient te gebruiken.      

Over de graphics kunnen we alleen maar positief zijn. Doorheen het spel kun je de arena’s van andere scholen bezoeken. Zo krijg je een prachtig Scandinavisch landschap te zien wanneer je Durmstrang bezoekt, kent het Amerikaanse Ilvermorny knappe bosgebieden en staan de Alpen centraal in de achtergrond van Beauxbatons. Leuk detail, de commentatoren klinken anders wanneer je in andere scholen speelt. Vreemd is dan weer dat de World Cup plaatsvindt in slechts één arena. Je bezoekt niet de arena’s van andere landen, maar speelt telkens boven hetzelfde stukje grond. Gepaard met de al vrij repetitieve gameplay, wordt dit snel eentonig. Waar zijn de mascottes, kleurrijke fans in de tribune, magische wezens in de lucht,...? 

Er zijn flink wat leuke objecten om vrij te spelen, zonder dat je hier echt geld voor moet spenderen. Dat kan alleen maar aangemoedigd worden. Denk hierbij vooral aan accessoires om je teamleden mee op te fleuren. Wat dacht je bijvoorbeeld van een gigantisch papieren masker van Hagrid. Je kunt ook een heleboel personages als Cho Chang, Harry Potter, Ron Wemel of Draco Malfidus vrijspelen. Je speelt deze vrij door uitdagingen aan te gaan en je verdiende punten te spenderen aan een beloning naar keuze. Als men deze gratis formule kan aanhouden en geregeld nieuwe toevoegingen maakt aan de lijst accessoires of skins, dan kan dit weleens dé reden zijn waarom fans blijven terugkomen naar Quidditch Champions.

Het is jammer dat de multiplayer ervaring niet altijd even vlot verloopt. Er is redelijk wat ‘rubberbanding’ merkbaar, waarbij spelers van de ene naar de andere plek springen. Erg vervelend, zeker wanneer je achter de Gouden Snaai aanzit en alles afhangt van je reactiesnelheid. Dit gebeurt niet altijd want alles hangt af van de automatische matchmaking. Als je in een stabiele game zit, dan zal die ook de hele partij stabiel blijven. Maar een instabiele game is letterlijk een schokkende ervaring.