REVIEW | Britse humor in Thank Goodness You're Here!

Een half jaar geleden werden we gecharmeerd door de energieke trailer van Thank Goodness You’re Here! Typische Britse humor, een cartoony tekenstijl en de pure chaos waaraan we werden blootgesteld was voldoende om dit spel eens van naderbij te bekijken. Dan blijkt het ook nog eens van uitgever Panic te zijn, die eerder al indie hits als Firewatch en Untitle Goose Game heeft uitgebracht.   

Je kruipt in de huid van een verkoper die door zijn firma naar het rustieke dorpje Barnsworth is gestuurd. Daar heb je een vergadering gepland met de burgemeester. Echter is dit een drukbezet man en heeft hij momenteel geen tijd voor je. Je besluit om het dorpje te bezoeken en daar gaan de poppen aan het dansen. Je verkent marktpleinen, verlaten straten, parkjes en komt overal vreemde figuren tegen die je hulp nodig hebben. Er is eigenlijk geen overkoepelend verhaal, maar gaandeweg leer je sommige personages iets beter kennen doordat hun opdrachten wat meer tijd in beslag nemen. Wel leuk om te zien hoe meerdere verhalen in elkaar overlopen.

De gameplay in Thank Goodness You’re Here is simplistisch. Je kunt bewegen, springen en slaan met je vlakke hand. Door even te slaan op iemand, krijg je vaak een grappig stukje dialoog te horen. Het loont ook om op zowat elk object te slaan omdat je nooit weet of er een kleine puzzel achter verscholen zit. De tutorial introduceert dit concept heel eenvoudig. Je slaat op een waterkoeler, de plastieken bidon valt op de grond en daar kun je vervolgens op springen om naar het volgende gebied te geraken. De gameplay is duidelijk bijzaak voor de humor die het spel bevat. 

De humor gaat alle kanten op. Helemaal in het begin krijg je bijvoorbeeld de opdracht om het gras te maaien. Terwijl je dit doet krijg je een close-up van twee bloemen die aan elkaar de liefde verklaren. Totdat je passeert met je grasmaaier… Daarnaast is er veel dubbelzinnigheid aanwezig in dit vrolijke dorpje. Het soort humor die niet zal opvallen voor jongere gamers, maar die meer volwassen spelers wel even aan het denken en aan het lachen brengt. Het spel is ook niet bang om alles erg absurd te maken. De wetten van de fysica zijn van geen enkel belang. Het ene moment zweef je met een ballon door de lucht, het andere moment ben je klein genoeg om door een waterleiding te passen.   

Meer specifieke voorbeelden zullen we je niet geven, want Thank Goodness You’re Here! is een zeer korte game. Na ongeveer drie uur zijn de credits in beeld. Tegen die tijd heb je wel heel wat afgelachen. Al is de humor niet altijd voor iedereen weggelegd. Dat heeft te maken met het feit dat het spel zich afspeelt in de jaren zestig en redelijk wat opmerkingen bevat die vooral voor een Engels doelpubliek zijn weggelegd. Helaas is er helemaal geen herspeelbaarheid voorzien. Geen voorwerpen om te verzamelen, geen minigames, niets. Je kunt enkel hetzelfde verhaal nog een keer op dezelfde manier doorlopen. En dat is ergens wel jammer. 

Veel Britser kan een spel niet aanvoelen. Je kunt zelfs opteren om de ondertitels helemaal in het dialect te laten staan. Dit is best amusant om de rare klanken ook eens in geschreven vorm te ontcijferen. Je mag je ook verwachten aan het betere stemmenwerk. Niemand minder dan Matt Berry (The IT Crowd, What We Do in the Shadows)  heeft verschillende van de stemmen ingesproken. Gooi daar nog eens een leuke soundtrack en animaties bij en je zult je geen moment vervelen.