REVIEW | Elden Ring: Shadow of the Erdtree is elke langverwachte seconde waard

Elden Ring zelf behoeft weinig introductie: 13.4 miljoen exemplaren verkocht rond april 2022 en 25 miljoen rond juni, wat het één van de bestverkochte games aller tijden maakt. Ook een zo goed als unanieme keuze voor Game of the year 2022 door giganten als IGN, PC Gamer, GamesRadar+, 4Gamers; kortom, het is een ok spel. Ook het meest uitgebreide spel van FromSoftware ooit en verrassend genoeg ook zeer compleet voor de tijdgeest: het is niet zoals spaghetti bestellen en de saus, kruiden en kaas zijn DLC *kuch-kuch, EA/Blizzard/Activision, hoest*. Maar na twee jaar komt daar dus nog materiaal bij, al het was even bang afwachten of het er wel zou komen (George R.R. Martin heeft er ten slotte mee aan geschreven) maar op 21 juni 2024 is het dus zover: Shadow of the Erdtree, waar we zullen weten wat er met de verloren god Miquella gebeurt, is nabij voor velen van ons en hier volgt alvast een review van de meeste zaken.

!! kleine spoiler alert, maar niet voor endgame zaken !!

Allereerst moet je om toegang te hebben tot de DLC wel vrij ver gevorderd zijn in het basisspel: je moet Starscourge Radahn en Mohg, Lord of Blood verslagen hebben en je naar de Cocoon of the Empyrean begeven in de Mohgwyn Dynasty Mausoleum (waar je tegen Mohg gevochten hebt). Deze cocon bevat het stoffelijk overschot van Miquella waar we tot nu toe enkel de verwrongen arm van te zien kregen, maar dat nu dus de poort naar het Land der Schaduwen opent. Leda, een nieuwe NPC staat naast de arm om je de weg te wijzen en na een korte overgang begint het nieuwe avontuur.

Nadat je getransporteerd bent, word je begroet door velden vol spookachtige graven, een grimmige grijze hemel en vervallen bomen met gehangenen. Waar je in het startgebied van de basisgame overal enorme, schitterende, doorschijnenende  bomen ziet, is het in Shadow of the Erdtree precies het tegenovergestelde. Hoewel de graven baden in een zachte gloed heeft alles de zweem van dood, met overal kermende stemmen van zielen die in pijn verkeren. De Elden Ring DLC is FromSoftware's grootste uitbreiding tot nu toe, met ongeveer 30-40 uur aan gameplay en meer dan honderd nieuwe wapens, uitrustingen etc die beschikbaar zijn om terug te brengen naar de "normale" wereld (de normale wereld met nachtmerriehonden en draken). Het Land der Schaduwen is een stuk groter dan Limgrave, het startgebied in de basisgame van Elden Ring. Tussen uitgestrekte velden, torens, bergen en meer, is de grootsheid van Elden Ring: Shadow of the Erdtree onmiddellijk duidelijk.

Je eerste doel is het vinden van Scadutree Fragments (dit is geen verbasterde vertaling, ze heten echt zo), die je personage versterken en helpen schade beter te weerstaan, maar enkel in het Schaduwland. Ze worden als nieuwe optie gebruikt bij Sites of Grace en geven de "Shadowtree Blessing" als zichtbare buff. De eerste personages die je ontmoet zijn Redmane Freya en Hornsent, die je vertellen over de fragmenten en je een handige kaart geven. Zoals in het basisspel is elke vorm van instructie of richting meer dan welkom.

Later vind je Sir Ansbac, die je vertelt over zes andere Scadutree Fragments maar niet de locaties geeft. Er zijn ook Revered Spirit Ashes om te verzamelen, die hetzelfde doen als de fragmenten, maar dan voor je summons en paard en hen de Spirit Ash Blessing geven. Vechten te paard is vrij handig tijdens verkenningen en je komt die fragments dan ook vaker tegen dan de Scadutree Fragments. Ook deze boosts blijven alleen bij je in The Land of Shadow, dus hoewel je uitrustingen en wapens terug met je mee kunnen, doen je buffs dat niet. En dat je deze zal nodig hebben wordt al snel duidelijk.

Er is geen tekort aan variëteit aan vijanden in de Elden Ring: Shadow of the Erdtree DLC, dat is zeker. Meteen word je geconfronteerd met wat lijkt op een kruising tussen een waterspuwer en een gigantische adelaar, maar dan met harnas. Het eerste instinct is om deze vanwege hun grootte te vermijden, maar ze zijn vrijwel overal in The Land of Shadow, dus het duurt niet lang voordat je gedwongen wordt ze te bevechten. Schijn bedriegt echter, want ondanks hun grootte zijn hun strategieën vrij simpel en dus die van de speler ook. Maar dat dat een vals gevoel van veiligheid creëert wordt maar al te snel duidelijk: drie stappen verder is er een wezen dat half mens, half duivel lijkt en in tweeën gespleten is, een masker draagt en ringen in zijn handen heeft. Ondanks een custom built personage met level 150 met end-game gear en veel dodgen maak je weinig kans en slechts luttele seconden later liggen je runes op de grond en hoor je de ontwikkelaars je bijna uitlachen: "Dacht je echt dat het zo simpel was?"

Er zijn ook enkele opmerkelijke schaduwachtige figuren over de kaart verspreid. Ze lijken onschadelijk genoeg, en je moet vrij dichtbij komen om ze te activeren. Eén voor één zijn ze makkelijk te verslaan, maar ze kunnen je gemakkelijk overweldigen: zeker als ze ook hun ondode huisdieren beginnen op te roepen. Deze zwarte schaduwen kreunen en schreeuwen wanneer je door de wereld beweegt, als gekwelde zielen die zijn achtergelaten. Er zijn ook nog enkele andere schaduwachtige figuren, maar die zullen je geen kwaad doen. Wanneer je er een vindt die eruitziet als een witte schaduw, zal deze je een deel van het verhaal in Elden Ring: Shadow of the Erdtree vertellen. Sommigen vind je, kermend van de pijn, om je in gruwelijke details te vertellen hoe alles in het Land der schaduwen zo geworden is. Maar enkel altijd fragmenten: aan jouw om het volledige verhaal in elkaar te puzzelen.

De eerste grote "legacy" dungeon van de DLC vind je onderaan de toren: Belurat Tower Settlement, waar dus Hornsent je wat basisinfo geeft en het over "de voetstappen van Miquella heeft". Op weg naar Belurat is er wat alleen beschreven kan worden als een gigantische fakkelman die te vergelijken is met een combinatie tussen een Tree Sentinel en de Fire Giant. Plezier verzekerd. Eenmaal in Belurat voelt alles ontzagwekkend groot aan. Het lijkt een sombere kerkhofomgeving, maar bewaakt door deze schaduwen die zoals letterlijk alles anders, hard slaan.  Sommigen van de grotere hebben kleinere schaduwen, zoals handlangers, en ze lopen in paren. Om daar te komen, moet je schorpioenen verslaan, groot en klein. Het eerste gedeelte na de schorpioenen voelt als een doolhof, waarbij je steegjes moet induiken om te voorkomen dat je van bovenaf door vijanden wordt doorzeeft.  Er is ruimte voor ervaren spelers met verschillende wapentypes hier: afstandswapens of spreuken zullen gewaardeerd worden. Uiteindelijk kom je tegen een geheel nieuwe baas uit, de "Devine Beast Dancing Lion" die zelfs voor de meest ervaren speler een uitdaging zal vormen.

Als er dan toch één opmerking gegeven moet worden: €40 is niet goedkoop voor een DLC. Daar heb je nu wel geen nieuw volledig spel mee, maar toch al bijna 2/3. Het is die prijs waard, maar komt toch even binnen bij sommigen.