Crazy Machines Elements (PSN, XBLA)

De naam Rube Goldberg doet misschien wel een belletje rinkelen bij enkele 4Gamers-bezoekers. Toch niet? Goldberg was een Amerikaanse cartoonist. Wat heeft zijn werk nu te maken met deze game? Wel, zijn bekendste cartoon gaat over de verhalen rond Professor Lucifer Gorgonzola Butts, waarin allerlei absurd gecompliceerde apparaten voor de uitvoering van de meest simpele opgaven werden uitgebeeld. Dit werd eerder al eens gebruikt in The Incredible Machine (1992) en we mogen de PSN- en XBLA-titel Crazy Machine Elements dan ook beschouwen als een soort spirituele opvolger.

De belangrijkste modus van Crazy Machine Elements is de puzzelmodus, waar Rube Goldberg's cartoons werkelijkheid worden en we allerlei absurd gecompliceerde apparaten moeten laten samenwerken om bijvoorbeeld een toaster te laten werken. Terwijl we allerlei ingewikkelde apparatuur aan ons zien voorbijgaan is de oplossing meestal simpel. Zo was het tijdens de tutorial level al voldoende om enkel driehoekje in te drukken, en als beloning kregen we hiervoor zelfs een zilveren trophy. Enkele levels nadien, er zitten er zo’n honderd in de game, werd het eindelijk een beetje moeilijker, maar zelfs dan blijft het relatief gemakkelijk om de oplossing te vinden. De reden hiervoor is simpel: 90 tot 95 procent van het level is al gebouwd en jij moet meestal slechts twee of drie onderdelen aan de machine toevoegen. Hierdoor is er weinig ruimte om zelf eens te experimenteren of een andere manier te vinden om een level uit te spelen. Elk level heeft namelijk maar een of twee manieren om de eindstreep te halen.

Elk level heeft echter ook een tweede doel: alle muntjes verzamelen. De manier is vrij simpel: wanneer een object, en dan bedoelen we eender welk object, een muntje aanraakt, dan vliegt deze richting je virtuele portemonnee. De eerste helft van de game behaal je alle muntjes automatisch terwijl je bezig bent aan je hoofddoel, maar in de latere levels mis je soms een muntje of twee, waardoor je een iets andere manier moet vinden om de machine werkend te krijgen.

I challenge thou to create

De challenge modus is een heel ander verhaal. In vergelijking met de zeer simpele puzzelmodus is deze modus een pak moeilijker. Met opdrachten zoals ’laat deze vaas tien seconden overleven‘ terwijl deze hoog in de lucht hangt en jij een compleet parcours moet maken, ben je wel even zoet. Normaal hebben we niet zo’n probleem met het ‘vallen en opstaan’-concept dat je in dit soort modi moet gebruiken, maar na vijftig keer je machine aanpassen omdat deze net niet goed genoeg is, is iets te veel van het goede.

Naast de challenge modus is er ook nog een level editor waarbij je je fantasie de vrije loop kan laten gaan. Elk object dat je hebt vrijgespeeld - je speelt bepaalde objecten vrij in de puzzelmodus - kan je hier gebruiken om zelf een level in elkaar te steken. Het voelt jammer genoeg, net zoals heel de game trouwens, vrij goedkoop aan en, tenzij je hoofd vol met inspiratie zit, zul je deze editor niet lang hebben openstaan. Er is trouwens ook geen optie om levels online te delen, dus veel reden om een ultracool level te maken is er niet echt.

Voelt aan als een goedkope pc-port

Met je linkerpook kun je de objecten verplaatsen. Dit geeft echter meteen al het gevoel "dit zou beter werken met een muis". Ook de verdere besturing zorgt voor enige problemen. Zo zorgen de knoppenlayout voor erg veel verwarring, waardoor ik soms mijn machine per ongeluk in werking zette, terwijl ik mijn inventory wou openen. Even later delete je weer een object per ongeluk, niet echt ideaal. Precisie is ook een heikel punt in de game; soms verspringen objecten enkele meters, terwijl het de bedoeling is om ze slechts één pixel naar rechts of links te verschuiven. Een muis zou hier voor veel betere precisie hebben gezorgd.

Er is echter meer reden tot frustratie: elke keer dat je een level uitspeelt wordt de game opgeslagen, wat soms erg lang kan duren. Het opslaan verschilt per level, maar duurt over het algemeen gewoon te lang. Zeker als je dit honderd keer meemaakt. Daarna moet je het volgende level nog eens laden ook, wat wederom voor vervelende wachttijden zorgt. Het opslaan verschilt per level, maar duurt over het algemeen gewoon te lang. Zeker als je dit honderd keer meemaakt.