REVIEW | Tales of Kenzera: ZAU is een prachtige Metroidvania die weet te ontroeren

Met Prince of Persia: The Lost Crown en Ultros kregen liefhebbers van het Metroidvania-genre al twee sterke titels dit voorjaar. Met debuutgame Tales of Kenzera: ZAU probeert Surgent Studios zich nu ook in dat rijtje te zetten.

De game vertelt het emotionele verhaal van de jonge sjamaan Zau en haalt hierbij inspiratie uit de rijke mythen van de Bantoevolken. Na het verlies van zijn vader sluit hij een deal met de god van de dood Kalunga, die belooft zijn vader terug te brengen als hij erin slaagt de geesten van drie machtige wezens te vangen. Op deze reis verkent Zau onbekende werelden, ontmoet hij mysterieuze figuren en leert hij belangrijke lessen van oude sjamaans.

Het verhaal is meteen ook wat deze game onderscheidt van vele andere metroidvania’s. Het is vaak ontroerend en neemt de speler mee in een reis vol emotie. De gesprekken tussen Zau en Kalunga zijn mooi geschreven en de voice-acting weet de emotie perfect over te brengen. We leefden mee met Zau in zijn verdriet en hoe hij er uiteindelijk mee om leert te gaan.

De zoektocht naar de machtige wezens brengt Zau op verschillende mysterieuze plaatsen die uiteraard smeken om verkend te worden. Het platformen zelf gaat zeer vlot en er is duidelijk werk gemaakt om de game te voorzien van mooie animaties. Alles voelde goed en responsief wat maar goed is ook, want de game bevat enkele pittige platformsequenties. Dit zijn vaak achtervolgingen en bij het minste foutje is het opnieuw beginnen want er zijn geen checkpoints tussenin. Zo zijn wij toch twee keer lange tijd bezig geweest op een stuk wat kan leiden tot enige irritatie.

Zoals in elke Metroidvania dien je soms een zijpad te laten liggen omdat je hiervoor de juiste vaardigheid nog niet hebt. Echter duurt het binnen dat gebied niet lang vooraleer je hier toegang toe krijgt, waardoor je later in de game eerdere gebieden niet nog eens helemaal dient te doorlopen. Wij ervaarden dit als positief omdat hierdoor het tempo in het verhaal ook goed blijft.

Zau beschikt over twee maskers: de zon voor melee combat en de maan voor het schieten vanop afstand. Beide hebben ook een nut tijdens de platforming waarbij je water kan bevriezen, deuren kan openen of nieuwe paden kan creëren. Het switchen tussen beide gaat moeiteloos en dat is ook nodig tijdens de gevechten. Sommige vijanden hebben namelijk een schild dat enkel breekt bij aanvallen van een specifiek masker. Zo wordt de combat al snel een dans van aanvallen, dodgen en veranderen van masker. Elk masker beschikt ook over een eigen skilltree en een speciale vaardigheid die veel schade kan aanrichten.

De combat is in grote lijnen goed en voelt responsief, maar helaas is het niet perfect. Bij gevechten met meerdere vijanden raakten wij meerdere keren het overzicht kwijt omdat de combat zeer flitsend en kleurrijk is. Dit kan zeker aan ons liggen maar hierdoor verloren wij Zau soms uit het oog. Wanneer je geraakt wordt door een vijand of een projectiel val je vaak stunned op de grond, wat het ritme uit de combat haalt. Dit kan soms frustreren en wij kwamen hierdoor zelfs een paar keer in een loop vast te zitten waar wij niet meer uitraakten. De weinige baasgevechten in de game zijn visueel prachtig maar voorts weinig memorabel.

Audiovisueel is Tales of Kenzera: ZAU een pareltje. De unieke omgevingen zijn prachtig vormgegeven en de soundtrack is een plezier om te aanhoren. Je ziet en hoort duidelijk dat er met passie aan deze game is gewerkt.