REVIEW | Foamstars is als inzepen onder een koude douche

Bij de eerste aankondiging van de game zagen we al meteen op welke game Foamstars het meest geïnspireerd was. Je zou kunnen zeggen dat het dan een regelrechte kopie, of een verbetering, of een flauw afkooksel is geworden. Helaas voor de mensen die op een gelijkaardige ervaring als Splatoon hoopten, lijkt Foamstars meer naar dat laatste te neigen.

Als concept begint Foamstars eenvoudig. Een tutorial legt een game uit waarin je kan rondlopen en springen, je hebt een hoofdwapen dat schuim schiet en dit schuim kan tijdelijk op de grond blijven plakken en ophopen. Met je linker trigger roep je een surfboard op waarmee je door het schuim kan glijden om zo vlug en makkelijk hogere plaatsen te bereiken. Als speler heb je drie verschillende abilities, twee daarvan zijn specials die op een korte cooldown werken, terwijl de derde je zogenaamde ultimate is die natuurlijk een langere cooldown heeft.

Al het bovenstaande resulteert in de beweeg- en aanvalopties die je hebt. De controls zijn wel lekker vloeiend, maar je personage kan soms wat aan de trage kant voelen, zeker als je je surf(foam?)board niet gebruikt. Een personage met een sprint knop als ability had leuk geweest, maar dit gezegd zijnde heeft Foamstars dus een vorm van heroes om uit te kiezen zoals in Overwatch of Valorant, in plaats van dat je je arsenaal aan kan passen zoals in Splatoon.

Foamstars mag dan wel een Games As A Service model zijn voor PS5, toch heeft het een klein beetje singleplayer in de aanbieding. Helaas is dit eigenlijk meer een extra tutorial in onze ogen om per personage een drietal missies te spelen en hun vaardigheden extra te leren kennen vooraleer je ze online speelt. De game probeert er ook wat verhalen aan vast te plakken, maar ze komen toch vrij oninteressant over vergeleken met andere GAAS games die op de markt zijn. In de missies probeer je een soort capture point in te nemen terwijl je hordes aan vijanden die spawnen verslaat. Deze missie komt bij ieder personage feitelijk terug, dus met de singeplayer hebben we ons dan ook niet lang meer bezig gehouden.

Deze missies komen ook terug in een co-op mode die je kan spelen met tot drie van je vrienden online. Deze matches zijn wel iets beter aangezien de game wat extra type vijanden naar je hoofd gooit en je kan natuurlijk de chaos meer controleren aan de hand van je medespelers. Nog steeds is de energy core beschermen (het capture point) het doel van het spel, maar je kan elk je favoriete personage nemen en op andere manieren schuim stapelen als een soort muur of obstakel voor de vijand.

Wanneer je naar de echte multiplayer overspringt heeft Foamstars vooral een mode genaamd Smash The Star in de aanbieding, wat feitelijk een 5v5 Team Deathmatch is met een twist. Ieder team moet x aantal kills (oftewel chills genaamd in de game) halen en eenmaal dit doel behaald is, verschijnt er een ster boven de meeste actieve speler zijn hoofd. Hij/Zij wordt dan de main target en het is aan de anderen om hem te doden.

Andere modi zijn er natuurlijk ook, zoals de Rubber Duck Party waarin je een payload moet escorteren en Happy Bath Survival wat feitelijk op een 2v2 eliminatie neerkomt. Ongeacht wat je ook speelt en wint of verliest, de payout van xp punten om te levelen is zeer traag. Gelukkig is je level niet bepalend voor je kracht in de game en enkel voor cosmetics, maar de drang om te blijven grinden is toch maar laag op deze manier.

Terwijl Foamstars wel een oké rooster heeft om uit te kiezen met de gebruikelijke support, all-rounder, tank en sniper, zijn de heroes niet echt memorabel in wat ze kunnen. In theorie kun je natuurlijk een goed team samenstellen en via voice tactisch te werk gaan, maar in theorie gebeurt dit zelden tot vrijwel nooit, toch niet in de matches die wij gespeeld hebben, en dit komt een beetje omwille van dat waar deze game volledig om draait, namelijk de foam.

De foam heeft vaak een vrij flashy kleur, en al vrij snel nadat de match gestart is verandert de map in bergen schuim tot het punt dat je wel eens gedesoriënteerd geraakt. De game blijft misschien wel mooi en stabiel draaien tijdens deze chaos, het kan soms wel wat de pret bederven als je in een match met randoms zit en overal rond je wordt het een chaos aan foam. Dit is iets waar natuurlijk niet iedereen mee zal af te rekenen krijgen, maar toch lijkt het er op dat wij niet de enige zijn die hier zo over denken.

De wachttijden waren in het begin vrij lang. Deze zijn traagjes beginnen verbeteren, maar het kan toch beter. En eerst zou je kunnen stellen dat dit door de hoge player count is, maar wij merkten daarnaast ook vaak wat server lag en een disconnect of twee ondanks een stabiele internetverbinding.

Toen Foamstars aangekondigd werd leek het een game te zijn waar wel iets in kon zitten, een propere game om aan het arsenaal multiplayer games voor PS5 toe te voegen. Helaas is de zeep toch eerder van de bruine en goedkope soort dat we in budget hotels zouden vinden. Een gemiste kans en hopelijk iets om nog op te frissen in de toekomst. Gelukkig was er wel een leuke upbeat soundtrack om tussendoor naar te luisteren terwijl we deze lauwe douche ondergingen.