REVIEW | Another Code: Recollection is een collectie van twee verborgen parels

Met Another Code: Recollection brengt ontwikkelaar Cing niet één maar twee mystery games naar de Switch. Het eerste deel Two Memories verscheen al in 2005 op de Nintendo DS en het vervolg Another Code: R zagen we vier jaar later verschijnen op de Wii. Beide titels hebben een heuse remake gekregen en zijn nu volledig met 3D-graphics en voice-overs speelbaar. Er zijn zelfs nieuwe puzzels toegevoegd! Een mooie upgrade dus, maar speelt het nog lekker al die jaren later?

Maak kennis met Ashley Mizuki Robbins, een meisje van 13 dat plots een brief krijgt van haar vader om hem te ontmoeten op Blood Edward Island. Vreemd, want haar vader zou tien jaar geleden gestorven zijn. Samen met haar tante Jessica gaat ze naar het eiland. Eenmaal daar aangekomen, hoort ze plots een gil van haar tante, die abrupt verdwijnt. En dan is er nog een geest die haar bijstaat tijdens het avontuur. Terwijl je aan de slag gaat met puzzels en mysteries, kom je beetje bij beetje meer te weten over de duistere geschiedenis van de familie van Ashley. Het tweede spel bouwt hierop voort, maar om spoilers te vermijden gaan we daar niet verder op in.

Het eerste wat opvalt wanneer je Another Code: Recollection opstart, zijn de knappe graphics. Er is duidelijk heel wat werk gekropen in deze upgrade. De versie op DS was een 2.5D spel met een combinatie van 2D graphics op een 3D achtergrond. Nu is werkelijk alles omgezet naar 3D graphics en het resultaat mag er zijn. De personages stralen warmte uit, waardoor je sneller opgaat in het verhaal. Oude villa’s en vervallen monumenten voelen daarentegen meteen koud en onaangenaam aan, precies zoals het hoort. Er wordt slim gebruik gemaakt van felle kleuren om belangrijke zaken in de verf te zetten, wat vooral goed werkt in de UI en de menu’s. 

Een groot deel van de conversaties zijn ditmaal ingesproken. De stemmen zijn overtuigend en er worden voldoende emotionele klemtonen gelegd waar nodig. Als speler heb je zelf de keuze om alles in het Engels of in het Japans te beleven. Een minpunt is wel dat het stemmenwerk soms wat te geforceerd is, vooral wanneer Ashley iets te weten komt en verbaasd is. Dan gaat dat telkens gepaard met een luide ‘AAH?’ of ‘OOH!’. Dit kan op de zenuwen werken wanneer er veel informatie tegelijk op Ashley neerdaalt, want dan klinkt het alsof je in het midden van een tennisbaan op Roland Garros staat.

Doorheen de spellen krijg je te maken met tal van puzzels. De meeste daarvan zijn vrij eenvoudig voor oplettende spelers. Vaak dien je de omgeving goed te bekijken of voorgaande conversaties te herbeluisteren om tot de oplossing te komen. Vaak betreft het een soort slot waar je de code van moet bemachtigen om meerdere ruimtes te ontdekken. Er is vaak wel een NPC in de buurt om je bij te staan en als ook dat niet helpt, dan kun je de handige hint-optie gebruiken. In beide games heb je de optie om hints te vragen. Er is zelfs een kompas dat je altijd de juiste richting opstuurt wanneer je verdwaalt bent. Aan jou de keuze om dit te gebruiken of niet. 

Another Code spellen zijn vaak helemaal aangepast aan het platform waarop ze verschijnen. Zo herinnerren we ons een puzzel uit Two Memories op de DS waarbij je fysiek moest blazen om stof van een fotokader te krijgen. Ook voor de Switch zijn er zulke puzzels. Vaak maken deze gebruik van de motion controls van de Joy-Cons. Zo moet je bijvoorbeeld in het begin een sleutel uit een stuk meubilair schudden. Hiervoor moet je de Joy-Cons draaien, het meubel volgt dan de bewegingen. Helaas is de besturing tijdens deze puzzels erg wispelturig. Er zijn maar enkele puzzels die de motion controls gebruiken, maar je bent er telkens veel langer mee bezig dan nodig.

Dat brengt ons naar een laatste punt van ergernis. Beide games zijn bezaaid met laadschermen. Dit lijkt een kwestie van slechte optimalisatie te zijn, want in bijvoorbeeld Another Code: R heb je best grote stukken open terrein om te verkennen. Waarom is het dan nodig om in een huis met vijf kamers, maar liefst vijf laadschermen te zien telkens je door een deur wandelt? De laadschermen duren slechts enkele seconden, maar het haalt je telkens wel weer even uit het spel.