REVIEW | Warhammer Age of Sigmar: Realms of Ruin mist diepgang
Ontwikkelaar Frontier Developments brengt Warhammer Age of Sigmar: Realms of Ruin naar de markt en dompelt ons onder in het universum van Warhammer met een RTS-sausje. De campaign van de game is in achttien verschillende hoofdstukken onderverdeeld, die samenhangen met prachtige cinematics die het verhaal verder vertellen. Het verhaal op zich brengt weinig schokkends naar het scherm, maar was wel vermakelijk mede door de mogelijkheid om met de verschillende kanten aan de slag te kunnen gaan. De game bevat vier facties, namelijk de Stormcast Eternals, Kruleboyz, Disciples of Tzeentch en de Nighthaunt.
De hoofdstukken bieden telkens een beetje variatie in de opdrachten die je moet voltooien met enkele hoofdobjecten, maar ook zijopdrachten die je wat extra ervaring opbrengen naast een mogelijk voordeel tijdens de missie. Op de map zal je verschillende punten terugvinden die je kan innemen, waarna je er een gebouw kan neerpoten om resources te krijgen, nabije eenheden te genezen of om de mist te doen oplossen. Het voordeel dat je krijgt hangt daarbij af van de factie waarmee je speelt. Die gebouwen kan je daarna natuurlijk ook nog upgraden.
Qua resources krijg je er slechts twee, namelijk command en realmstone. Realmstone dient om nieuwe upgrades aan te kopen, maar ook om unieke skills van je eenheden te lanceren. Command wordt dan weer gebruikt om nieuwe eenheden aan te roepen op het slagveld al zal je bij de iets uniekere ook realmstorm nodig hebben. Het loont dus zeker om je gebouwen wat af te wisselen tussen de twee resources en natuurlijk moet je ook rekening houden met de vijand die ze maar wat graag wil veroveren.
Om betere units te verkrijgen moet je de basis upgraden en hier krijg je afhankelijk van de missie de keuze uit een paar levels. Het maximum is vier levels, maar in de campaign kregen we voornamelijk een maximum van drie. Naast nieuwere eenheden krijg je ook betere skills die je kan aankopen en wordt de populatie cap verhoogd. De pop cap gaat wel maar tot maximum 15 eenheden waarvan de betere meteen twee plaatsen inneemt. Je kan dus nooit echt een groot leger voorzien, wat we wel echt jammer vinden.
Eenmaal een eenheid in een gevecht terechtkomt, zitten ze vast tot een van beide aan hun einde komt. Blad-steen-schaar-gewijs wordt het gevecht gevoerd en dit wordt na een tijd wat eentonig. Qua eenheden krijgen we ook niet zoveel variatie en tussen de facties kom je al snel weer de verschillende soorten tegen. De enige manier om een eenheid weg te halen, is door ze terug te trekken, maar dat kost een beetje command.
Je moet de eenheden hun denkbeeldig handje ook constant vasthouden, want tenzij het range eenheden zijn vallen ze niet automatisch vijanden aan die in hun omgeving komen. Enkel wanneer ze worden aangevallen, gaan ze zichzelf verdedigen en de aanval inzetten. Het aanklikken van een vijand verliep ook niet altijd even goed, want ook al klikten we op de vijand, toch zag de game dit als een gewone move order en liep onze eenheid de vijand gewoon voorbij.
Naast de campaign heb je uiteraard ook een multiplayer waar je het ranked kan opnemen tegen een andere speler, maar ook meer casual 1vs1 of 2vs2 matches kan doen. De casual hebben we niet kunnen uittesten omdat we geen matches vonden, maar een ranked match hebben we kunnen spelen. Hier moet je gewoon de drie victory points op de map innemen om punten weg te nemen bij je vijand. De basis van de tegenstander kan je wel niet vernietigen, dus je moet het sowieso doen via de punten. Een map editor laat je toe om nieuwe mappen aan te maken en ook te bespelen met je eigen instellingen.
Als laatste hebben we conquest, een soort campaign map die random gegenereerd is. De bedoeling is dat je de vijand probeert te doden in een beperkt aantal turns. Win je een gevecht dan neem je ze natuurlijk allemaal mee, maar verlies je dan hou je een poging minder over. Staan je pogingen op nul dan is de conquest gedaan en wint de tegenstander. Een overwinning laat je glory score stijgen en zorgt ervoor dat je dichter komt bij die beslissende slag. Bonus battles kunnen ervoor zorgen dat je iets meer glory score verkrijgt bij volgende battles.
Warhammer Age of Sigmar: Realms of Ruin beperkt zich tot een zeer gelimiteerde fanbase en we weten zelfs niet of die hier voldoende zullen vinden. Je bent even bezig aan de campaign waar je aan de slag kunt met de verschillende kanten, maar qua units krijg je telkens dezelfde. De combat steun ook zwaar op blad-steen-schaar, waardoor je nooit echt veel variatie hebt. Het heeft goeie ideetjes, maar niet alles is evengoed uitgewerkt. De AI biedde voldoende weerstand, maar de populatie cap mocht voor ons toch wel wat hoger. Spijtig, want de game is qua afwerking goed met weinig problemen en verzorgde graphics en cinematics, maar het wordt een beetje tenietgedaan door de hoeveelheid units en enige afwisseling.
- Cinematics
- Vermakelijk verhaal
- Verschillende kanten
- Units zijn niet zo verschillend
- Blad-steen-schaar combat
- Manueel aanvallen