REVIEW | Ghost Trick: Phantom Detective is een geslaagde remaster

Visual Novels zijn vaak een ietwat vergeten genre, en al zeker games die uitkomen zonder veel promo rond de release te maken. Ghost Trick: Phantom Detective was nu net zo’n game toen het oorspronkelijk in 2010 op de Nintendo DS verscheen. De game is geschreven door Shu Takumi, beter bekend van de Phoenix Wright-serie. Sinds de release heeft Phantom Detective zowat een cult following gekregen onder de adventure fans en met deze verbeterde re-release krijgt de game nu ook een tweede kans om een groter publiek te bereiken. En maar goed ook, want de game is zeker de moeite!

Als we terugkijken naar 2010 was Ghost Trick vooral bekend om zijn inventieve puzzels, een mysterieus verhaal en eigenaardige en grappige personages. Niet echt een reden om de gameplay veel te veranderen dus. Capcom heeft dan ook gefocust op quality of life updates zoals het doorspoelen van tekst, upgegrade muziek, verbeterde visuals en een constante 60 frames per seconde.

Voor diegenen die nog nooit de game gespeeld hebben of er van gehoord hebben, leggen we nog even kort het verhaal uit. In Ghost Trick Phantom Detective speel je als Sissel, of beter gezegd, de geest van Sissel. Hij is namelijk net gestorven door een moordenaar en hij weet niet juist wie hij is, wat hij op die locatie deed en waarom hij juist vermoord is. Een vreemde entiteit gidst hem daarna verder en vertelt hem dat hij 24 uur de tijd heeft om alles te weten te komen voor hij verder gaat naar het hiernamaals. Daarnaast kan hij ook voorkomen dat er nog meer moorden gebeuren met behulp van tijdmanipulatie en probeert hij samen te werken met een roodharige vriendin van hem.

Om alles te weten te komen beschikt Sissel over enkele krachten zoals tijdmanipulatie om enkele minuten terug in de tijd te gaan en het overnemen en verspringen van voorwerp naar voorwerp. Je kan zelfs praten met diegenen die net overleden zijn. Door simpele interacties kun je op die manier je omgeving manipuleren en uiteindelijk zelfs enkele recent overleden vrienden een nieuw leven schenken.

De manier waarop je het verhaal doorspeelt is uiterst uniek en vermakelijk te noemen, zelfs dertien jaar later. De personages zijn allen eigenaardig, grappig en interessant om ze te leren kennen. Niet alleen dat, maar ook de plottwists en climax van het verhaal zijn reden te meer om je doorheen een hele reeks breinbrekende puzzels je te banen. Sprekend van die puzzels, die zijn wel allemaal gebaseerd op de regels die je in het begin van de game aangeleerd krijgt, dus vanaf dat je die mechanics onder de knie hebt kun je zo heel de game uitspelen.

De mechanics zijn dus ook wel minimaal om je doorheen de game te manoeuvreren. Sissel kan zich op korte afstand van object naar object bewegen en kleine interacties activeren. Zoals een fietsbel doen rinkelen, een kastdeur openen of iets doen wegrollen. Deze weliswaar minimale verschillen in de wereld zorgen ervoor dat key figuren naar de juiste plaats geleid worden of met de juiste timing zelfs gered kunnen worden van een uitstapje naar jouw wereld der geesten. Je hoeft er ook niet mee in te zitten dat je een slecht einde zal hebben, want je kan de tijd zo vaak rewinden als je wilt tot een punt dat voor jou ok lijkt om de puzzel nog eens te proberen.

Net als bij het origineel experimenteerden we er op los het moment dat we in een nieuwe regio terecht kwamen. Al de kleine interacties en verschillen die voorwerpen maken zijn zeer inventief in elkaar gestoken en de juiste combinatie vinden om de chapter af te werken is altijd een verheuging om het te vinden. Aan de andere kant was het helaas ook enerverend te noemen, want uiteindelijk heb je quasi maar één oplossing om een puzzel op te lossen, en één verkeerd geplaatste voorwerp of beweging kan ervoor zorgen dat je opnieuw mag beginnen. Gelukkig zijn de chapters zelf wel vrij kort en makkelijk tussendoor eentje uit te spelen, maar dan toch liever zonder de tijd tientallen keren te moeten rewinden. Dankzij een checkpoint systeem kan je wel enkele stappen overslaan om toch niet alles iedere keer opnieuw te moeten uitvoeren.

Alle bewegingen en personages zien er dankzij de HD-remaster gelikt uit en ook de audio heeft een forse upgrade ondergaan om allemaal aan hedendaagse normen te voldoen. Vergelijk je de graphics met de oude DS-variant, dan twijfel je geen twee seconden om deze versie te spelen. De audio is daarnaast volledig vernieuwd en klinkt perfect tijdens ieder type scène, van gewone gesprekken tot het puzzelen. Ergens vreemd genoeg is er wel geen voice-over voor de personages aanwezig, wat voor hedendaagse visual novels anders wel vaak het geval is. Het ging interessant geweest zijn om enkele personages hun stem te kunnen horen, al ben je wel zo vaak aan het praten en door de tijd verschillende conversaties aan het herbeluisteren (soms met een eigen twist) dat het misschien net iets te enerverend kon worden in de long run.