REVIEW | Een nieuwe challenger met Street Fighter 6

Het is al van 2016 geleden dat we nog eens een nieuwe Street Fighter op ons bord kregen – alle speciale versies van Street Fighter V niet meegerekend – maar nu is het eindelijk nog eens zover. Street Fighter 6 heeft als grote doel vooral om een stuk beter te doen dan zijn voorganger bij release.

Om dat te doen is deze Street Fighter 6 onderverdeeld in drie grote delen: World Tour, Battle Hub en Fighting Ground.

World Tour is een verhaalmodus, waarin je voornamelijk zal rondlopen in Metro City, terwijl je kennis maakt met alle andere fighters in de game. Je creëert daarbij je eigen personage en je gaat op tocht om bij te leren van alle meesters, zijnde de bekende personages in Street Fighter 6. Zo leer je hun moves en kan je dus naar eigen wens een personage uitbouwen dat speelt zoals jij dat wil.

Het idee achter World Tour is zeker niet slecht, maar het is wel in een vrij oubollig jasje gestoken. Het doet ons weinig om door een redelijk kale stad te lopen, gaande van missie naar missie, terwijl je onderweg ook nog wordt lastig gevallen met random encounters. We zijn helemaal pro het uitbouwen van een personage met een mix aan moves, maar het hele RPG-element had van ons echt wel achterwege gelaten kunnen worden. Fighting games willen dit idee precies altijd om de zoveel jaar eens proberen, maar het heeft nog nooit echt gewerkt en dat doe het ook nu niet.

Je kan zogezegd ook naar verschillende locaties reizen, maar zodra je Metro City verlaat word je flink beknot in je bewegingsvrijheid, waardoor die andere locaties niet veel meer zijn dan een andere arena om even in te vechten, waarna je terug naar Metro City reist.

Dan spenderen we liever wat tijd in Fighting Ground en Battle Hub. Fighting Ground is een beetje de klassieke Street Fighter. Je kan er de Arcade Mode spelen, trainen met je favoriete personages, character guides bekijken om de kneepjes van het vak te leren en ga zo maar door. Ben je op zoek naar een snel potje, dan is dit de plek waar je moet zijn.

Binnen die Fighting Ground heb je ook Extreme Battle Mode, waar je enkele varianten op een typische match kan spelen. Denk daarbij aan een gevecht waarbij de health meters een soort weegschaal zijn en jij er voor moet zorgen dat ze helemaal overhelt naar je tegenstander door flink wat schade aan te richten.

Wil je trouwens wat meer hype tijdens je gevechten, dan kan je de Real-Time Commentary aanzetten, waarbij je commentaar te horen krijgt van enkele bekende namen in de fighting community. Denk hierbij een beetje aan de commentaar in FIFA. Het zal niet altijd even geweldig zijn, maar het voegt toch weer een extra factor toe aan de game.

De Battle Hub is dan weer een grote virtuele lobby waar je met je avatar kan rondlopen. Je kan er deelnemen aan toernooien, online gevechten aangaan of proberen om een highscore neer te zetten in één van de klassieke Street Fighter-games, die steeds roteren doorheen het jaar. Zo konden wij bijvoorbeeld in Street Fighter 6 ook een potje Street Fighter II spelen. Het is trouwens ook de plek waar je met je avatar uit World Tour gevechten tegen andere avatars kan spelen. Jammer genoeg wil dat ook wel zeggen dat als je met een zelf uitgebouwd personage wil spelen, je ook eerst heel wat uren in World Tour moet steken.

Doe je dat niet, dan heb je natuurlijk nog altijd de keuze uit 18 personages die bij launch in de game zitten. Denk daarbij aan bekende figuren als Blanka, E. Honda, Ken en Ryu, maar ook enkele nieuwe personages zijn aanwezig om te ontdekken.

Op vlak van gameplay heeft Capcom gedacht aan elk type speler. Ervaren spelers zullen er voor kiezen om Classic Controls te gebruiken, met de normale verdeling van de knoppen. Modern Controls maakt het uitvoeren van combo’s iets eenvoudiger, zonder dat het wil zeggen dat je er helemaal niks voor moet doen. Dat is wel het geval bij Dynamic Controls, die echt gericht zijn op spelers die helemaal geen kaas hebben gegeten van fighters. Perfect voor nieuwkomers dus of om samen met je kleine broertje of zusje te spelen.

Op vlak van gameplay draait in Street Fighter 6 veel rond de Drive Gauge en de Arts Gauge. Die eerste wordt gebruikt om een aantal speciale moves te kunnen uitvoeren, zoals een Drive Parry, een Drive Impact of andere special attacks. Als speler moet je er dus voor kiezen waarvoor je de balk inzet en moet je ook opletten dat hij niet volledig leeg loopt, want dan ben je extra kwetsbaar. De Arts Gauge loopt dan weer vol tijdens de wedstrijd wanneer je schade aanricht of damage krijgt te verduren. Je kan drie verschillende niveaus van Arts uitvoeren, wat kort samengevat de ultimate attacks van je personages zijn.

De combinatie van al die factoren zorgt alvast voor een vloeiende en tegelijk diepgaande gameplay, waarbij je zeker in moeilijkere wedstrijden steeds de juiste keuze moet maken. Dankzij de verschillende manieren om je controls in te stellen blijft Street Fighter 6 daarnaast ook voor iedereen toegankelijk.

Visueel ziet Street Fighter 6 er trouwens ook heel sterk uit, met gevechten die van het scherm spatten en ook alle menu’s zien er heel gelikt uit. Enkel in World Tour zijn we niet helemaal overtuigd van de omgevingen, maar zoals eerder al gezegd voelt die sowieso al redelijk oubollig aan en de visuals helpen daar niet bij.