REVIEW | The Legend of Zelda: Tears of the Kingdom zit boordevol charme

Switch gamers verenigt u! Na meer dan zes jaar wachten is The Legend of Zelda: Tears of the Kingdom eindelijk hier. Al jarenlang toont Nintendo nieuwe beelden, zonder daarbij ook maar iets van concrete informatie te lossen. Bewijs daarvan is de momenteel nog zeer lege Wikipedia-pagina van het spel. Het mag dus duidelijk zijn dat dit een erg belangrijke titel is voor Nintendo. Wij konden enkele weken aan de slag met de afgewerkte game en of alle beloftes worden waargemaakt, lees je hier.

The Legend of Zelda: Tears of the Kingdom is een rechtstreeks vervolg op Breath of the Wild. Het verhaal speelt zich enkele jaren af na het vorige grote avontuur van Link, wanneer hij samen met prinses Zelda de gewelven diep onder het kasteel verkent. Uiteraard verloopt niet alles volgens plan en niemand minder dan Ganondorf weet zijn krachten te herstellen. Tal van stukken grond vliegen naar omhoog waar ze zwevende eilandenketens vormen. Daar komt nog eens bij dat er een gigantisch ondergronds grottencomplex blijkt te bestaan in Hyrule. Zelda is inmiddels vermist waardoor Link alle uithoeken van het land bezoekt in de hoop de prinses en Hyrule van de ondergang te redden. Er valt genoeg te beleven, want de kaart van Hyrule is ditmaal meer dan twee keer zo groot als die van BotW.

Het spel volgt het patroon van BotW waarbij je alle volkeren van Hyrule bezoekt. De grote vernieuwing bevindt zich in de krachten die Link bezit. Degene die je er vaak zult gebruiken is Ultrahand. Deze telekinetische kracht stelt je in staat om alle losse elementen zoals kratten, wielen of boomstammen te verplaatsen en aan elkaar vast te lijmen. De leukste materialen om te gebruiken zijn de zogenaamde Constructs. Constructs zijn elektrische toestellen zoals raketten, wielen, stuurknuppels of waterkanonnen die je gaandeweg leert gebruiken. Met Ultrahand bouw je in de kortste keren allerlei voertuigen die het reizen vergemakkelijken. De mogelijkheden zijn vrijwel eindeloos en met de intuïtieve besturing bouw je alles met het grootste gemak.

Wapens zijn nog steeds breekbaar. Ze zullen stuk gaan wanneer je enkele vijanden hebt omgelegd. Gelukkig is dat probleem snel van de baan met de nieuwe Fuse kracht. Daarmee kun je eender welk voorwerp samensmelten met je wapen of schild. Dit geeft heel interessante combinaties. Plaats je een ton buskruit op je schild? Dan zal de eerste tegenstander die er een mep op geeft een knallend einde kennen. Plaats een oogbal op een pijl en je hebt een doelzoekende pijl. Ben je het beu om dichtbij tegenstanders te staan? Combineer dan twee lange stokken en je hebt een wapen dat wel vier meter ver kan slaan. Elke combinatie heeft een andere aanvalskracht en ook de aanvalshouding van Link wijzigt met de type wapens die je gebruikt. Er zijn tal van combinaties mogelijk dus je dient tijdens de gevechten goed alle opties te overlopen.

Shrines zijn weer helemaal terug. In deze tempels, die verspreid zijn doorheen het land, dien je puzzels op te lossen om Light of Blessing te verdienen. Door deze op te sparen kun je Link permanent van extra hartjes of energie voorzien. De puzzels maken steeds goed gebruik van alle krachten die Link ter beschikking heeft en vormen een goede leerschool om nieuwe technieken aan te leren die je in de open wereld kunt toepassen. Naast de tempels kun je ook overal Koroks terugvinden. Deze boswezens verstoppen zich op allerhande plaatsen en vormen vaak kleine puzzels. Kun je er eentje vinden, dan krijg je een Korok zaadje. Door deze in te leveren krijg je meer ruimte in je inventaris om wapens op te slaan. De shrines en de Koroks zorgen ervoor dat de wereld van Tears of the Kingdom minder leeg aanvoelt.

Verschillende gamers waren namelijk van mening dat BotW een erg lege wereld had. Hoewel er verbetering is bij Tears of the Kingdom, behoudt het spel dezelfde gameplay aspecten. Je hebt de hoofdmissie die je zoals altijd meteen kunt uitvoeren, maar het grootste plezier zit natuurlijk in de exploratie. Doorheen de wereld zijn kleine dorpjes en stallen terug te vinden met winkels, hotels en zijmissies. Het spel bevat voldoende zijmissies, maar deze zijn vaak aan de korte kant. De variatie is echter wel enorm, niet zoals in andere spellen dus waarbij je steeds x aantal vijanden moet afslachten. Precies die originaliteit doet je steeds uitkijken naar de volgende opdracht. Tussen de dorpen heen is de wereld puur natuur, zonder veel sprekende NPC's die je bezighouden. Er zijn dus veel grote vlaktes om door te lopen, die veel meer puzzels, vijanden en interessante locaties bevatten dan BotW. Meer dan genoeg dus om leergierige gamers bezig te houden.

Datzelfde kan niet gezegd worden van de Depths. Dat is de ondergrondse wereld die even groot is als de bovengrondse kaart van Hyrule. De moeilijkheidsgraad van de Depths ligt een stuk hoger, want wanneer je nog niets hebt verkend, is het een wereld zonder lichtbronnen. Daarbij zijn grote gebieden bedekt met Gloom, een donker goedje dat je beschadigt zodra je ermee in aanraking komt. Snel genezen is niet mogelijk, want de weggenomen hartjes zijn verdwenen totdat je weer in het zonlicht komt. De monsters zijn sterker waardoor je het ‘game over’ scherm regelmatig in beeld zult zien verschijnen. De Depths is dus een gigantisch uitdagend gebied dat zijn geheimen niet snel prijsgeeft. Toch hadden we hier echt wel het gevoel dat alles nogal leeg aanvoelt. Daar heeft het gebrek aan dorpen, Koroks, shrines en puzzels zeker heel wat mee te maken.

Qua graphics is Tears of the Kingdom het meest indrukwekkende spel dat we al hebben gezien op de Switch. De verschillen in graphics vallen pas echt op wanneer je BotW en TotK naast elkaar zet. Er is meer detail in de wereld rond je heen en ook de licht- en vuureffecten zijn verbeterd. Je kunt zelfs gewoon van de luchteilanden naar beneden duiken zonder laadschermen. Uiteraard stuit je wel op de beperkingen van de Switch, maar Nintendo heeft duidelijk haar uiterste best gedaan om het onderste uit de kan te halen. Misschien soms iets te veel, want hoewel dit zeer zelden gebeurde, zagen we korte framedrops wanneer een groter aantal troepen aan het vechten slaat. Door de korte duur was het nooit spelbrekend of storend.

We zijn vooral onder de indruk van de ijzersterke physics. Daar kunnen heel wat andere games nog wat van leren. Tijdens het maken van een vliegtuig dien je steeds rekening te houden met het gewicht van je onderdelen en dat je raketten of ventilatoren gebalanceerd zijn. Anders stijg je niet op of kun je bijvoorbeeld enkel in rondjes vliegen. Zo zijn er tal van voorbeelden: een te zware boot zal zinken, een te lange plank zal breken en een slecht gemaakte katapult lanceert je tegen de rotswand in plaats van erover. Het is anno 2023 ronduit indrukwekkend dat we hier geen enkele glitch bij hebben opgemerkt. Ofwel zegt dat iets over de staat van de game industrie ofwel zegt dat iets over de grondigheid van Nintendo, allicht beiden.