REVIEW | Mega Man Battle Network Legacy Collection is een geweldig pakket

Mega Man heeft doorheen de jaren heel wat verschillende variaties gekend. De meest gekende spellen zijn de vrij pittige actieplatformers waarin je tal van eindbazen verslaat om hun krachten te stelen. De blauwe held is zelfs ook eens een voetbalheld geweest in Mega Man Soccer op de SNES.  Deze recensie gaat echter over de vele Battle Network handheld games die zijn verschenen op de Game Boy Advance (en eentje op de Nintendo DS). Deze roleplaying games waren enorm populair. De franchise bevat maar liefst zes games en enkele spin-offs. Mega Man Battle Network Legacy Collection bevat de zes games en vier varianten daarop, bekijk het een beetje zoals je steeds twee Pokémon games hebt in elke generatie. Genoeg content dus, maar is het na al die jaren nog even leuk?

De Battle Network spellen plaatsen je in de huid van Lan Hikari, een student die samen met zijn virtuele partner ‘Megaman.exe’ de spil van de game vormt. De verhalen vinden zowel plaats in het echte leven als in de digitale wereld. Lan leert tal van leuke personages kennen op de speelplaats en in het dorp. Daarbij stuit hij op een waanzinnig plot om de wereldorde te verstoren. Enkel samen met Megaman.exe, die elk digitaal virus de baas kan, zullen ze het kwaad bestrijden. De conversaties zijn niet bijster interessant, je speelt je vooral een weg doorheen het verhaal om opnieuw in de actie te springen.

De gevechten van de Battle Network games zijn erg entertainend. Hier zien we digitale versies van klassieke Mega Man schurken opduiken. Zowel jijzelf als de tegenstanders kunnen bewegen op een rooster bestaande uit achttien vlakken. Elke beurt kun je kiezen uit een reeks wapenchips om op de vijand af te sturen. Enkel door je bewegingen op het rooster goed in te schatten, raakt je aanval het doel. Er zijn heel wat verschillende wapenchips om uit te kiezen. Je kunt simpelweg een kanon gebruiken of van dichtbij aanvallen met een zwaard. Neem je liever afstand, dan kun je ook granaten gooien. 

Het is ook mogelijk om meerdere chips te bundelen als ze tot hetzelfde type behoren. Je wordt dus beloond om een synergie te zoeken tussen als je aanvalsmogelijkheden. Het loont zelfs om sterkere aanvallen te laten vallen in ruil voor een combo-aanval van zwakkere moves. Er zijn zelfs mogelijkheden om vlakken te laten instorten of om ventilatoren te plaatsen die de beweging van de virussen beïnvloeden. Ondanks het kleine rooster heb je dus een hele resem aan mogelijkheden. Je dient steeds rekening te houden met de aanvalsbalk bovenaan het scherm. Hoe krachtiger je aanval, hoe meer energie je uit de aanvalsbalk haalt. Aangezien de balk maar erg traag opvult, moet je soms wachten vooraleer je opnieuw schade kunt aanrichten. Je moet je aanvallen dus wikken en wegen. Je kunt altijd nog een gratis Mega Buster aanval uitvoeren op deze momenten, maar erg veel levert dat niet op.

We gaan niet alle zes de spellen afzonderlijk bespreken. De kern van de gameplay blijft namelijk steeds hetzelfde. Maar je merkt wel verbeteringen naarmate je je een weg baant doorheen de games. Er zijn meer aanvallen, transformaties en upgrades die je nog meer opties geven om monsters te verslaan. Hoewel het vooral meer van hetzelfde is, heeft elk spel wel een gimmick in de combat die alles toch weer even wat frisser maakt. 

De setting van de Battle Network games is vrij uniek. Lan verkent alle huizen van het dorp en gaat op verkenning. Overal staan computers zodat je steeds met Mega Man de digitale wereld kunt verkennen. De meest gebruikte computer staat op de slaapkamer van Lan. Van daaruit kun je de grotere online wereld verkennen. De wereld is wel doorspekt met kleine leukigheden die gebruik maken van Mega Man. Zo kun je hem ook in dagdagelijkse objecten uploaden als microgolfovens, lantaarnpalen en drankautomaten. Soms is dit zelfs nodig om het verhaal verder te stuwen.

De Battle Network spellen zagen er altijd piekfijn uit op de Game Boy Advance. Natuurlijk mag je van deze heruitgave geen grafische wonderen verwachten. Het belangrijkste is dat de graphics niet zwaar gedateerd zijn en dat alles strak is uitgelijnd. Alle aanvallen, bewegingen en personages zijn duidelijk te herkennen. Je kunt als speler de schermgrootte zelf bepalen. Heb je bijvoorbeeld graag het GBA-gevoel, dan zet je het scherm erg klein. Ook op de grootste variant blijft alles helder doordat de randen van de personages met behulp van AI worden bijgewerkt.

Er zijn enkele ‘quality of life’ verbeteringen toegepast. Zo maakten de vroegere Battle Network spellen gebruik van de Nintendo e-Reader. Dit was een uitbreiding voor de GBA waarin je speelkaarten kon plaatsen die je bonussen gaven. Een beetje zoals de huidige Amiibo’s dat doen voor de Nintendo Switch. De bonussen van de kaarten zitten verwerkt in het hoofdmenu. Je kunt ze met een klik op de knop activeren. Je hoeft ook niet langer beide versies van hetzelfde spel te spelen om alle krachten te gebruiken. Ook deze zijn vanuit het menu aanspreekbaar. Tenslotte kun je de gratis Mega Buster ook zo krachtig maken als je wilt. Het is helemaal niet gebalanceerd, maar een leuke optie voor wie zich vooral met het verhaal bezighoudt. De verbeteringen mochten wel nog net iets uitgebreider. Zo voegen de tutorials niets toe aan het verhaal. Ze duren ook steeds erg lang. Graag hadden we de mogelijkheid gehad om de tutorial over te slaan en over te gaan naar het verhaal. Doordat je je bij elke game weer door een hele uitleg moet worstelen, word je niet meteen aangemoedigd om meteen over te gaan naar de volgende game.