REVIEW | Like a Dragon: Ishin! is een vermakelijke zijstap

Like a Dragon: Ishin! kwam in 2014 uit voor de PlayStation 3 en 4, maar bleef tot grote teleurstelling van veel fans beperkt tot de Japanse markt. Nu heeft na jaren de game een oppoetsbeurt gehad en mag ook het Westen aan de slag in feodaal Japan met een intrigerend verhaal over een land in conflict.

Het verhaal is meteen een van de sterkste elementen van Ishin. Het Japan uit de jaren 1860 was een interessante periode waarin verschillende facties intern streden om de macht, terwijl buitenlandse machten eindelijk werden toegelaten op het eiland. In deze setting stappen we in de schoenen, of beter gezegd geta, van Sakamoto Ryoma – een samoerai die het klassensysteem in Japan wil veranderen. Wanneer zijn mentor wordt vermoord begint een doldwaas verhaal die de beste man naar Kyo (tegenwoordig beter bekend als Kyoto) brengt. Je gaat undercover, vrienden worden vijanden, vijanden worden vrienden en zoals het een goed Like a Dragon-verhaal betaamt zitten er genoeg twists in het plot om de boel tot het einde interessant te houden.

Leuk is dat de personages in dit schouwspel worden gespeeld door bekenden uit de Yakuza-serie. Zo wordt hoofdpersonage Sakamoto Ryoma gespeeld door de stoïcijnse held Kazuma Kiryu. Maar ook oudgedienden als Goro Majima en Shun Akiyama maken hun opwachting – al zij het onder andere namen. Een leuk weerzien voor fans en een aardige introductie voor nieuwelingen. Het mogen dan officieel andere personages zijn, de persoonlijkheden komen vrij goed overeen.

Op momenten is overigens goed te zien dat de game oorspronkelijk uit 2014 komt. De wereld mag dan een oppoetsbeurt hebben gehad, maar laat af en toe toch zijn leeftijd zien. Gebouwen zijn vrij hoekig en detail ontbreekt af en toe. Ook is het duidelijk dat de wereld is opgedeeld in verschillende gebieden die voorheen voorzien waren van een laadscherm en ontbreken een aantal quality-of-life verbeteringen die wel in de nieuwere games zitten. Het is te overzien, maar het is goed om te weten dat de game grafisch geen hoogvlieger is.

Waar de Like a Dragon-serie inmiddels de afslag heeft gemaakt naar turn-based actie grijpt Ishin terug naar het vechtsysteem waar de serie groot mee geworden is. Ryoma heeft de beschikking over vier verschillende vechtstijlen waar je vloeiend tijdens de gevechten tussen kunt wisselen. Zo kun je als samoerai ervoor kiezen om alleen je zwaard te gebruiken, alleen een geweer of ze te combineren in de Wild Dancer-stijl en met sierlijke pirouettes je tegenstanders ontwijken en ze vervolgens te bestoken met beide wapens. Enkel de Brawler-stijl, waarin je je vuisten laat spreken, weet niet goed te overtuigen en legt het zeker op latere momenten qua schade af tegen de andere stijlen, ondanks dat je elke stijl kunt uitbreiden met extra schade en (heat)aanvallen.

Toch weet de game je te stimuleren te switchen tussen de verschillende stijlen omdat elke stijl zo zijn sterke en zwakke punten heeft. Met je geweer kun je met vijanden afrekenen voordat ze ook maar bij je in de buurt komen, de sierlijke moves van de Wild Dancer-stijl zijn bij uitstek geschikt om met grote groepen af te rekenen en in één-op-één gevechten kun je altijd rekenen op je trouwe katana.

Daarnaast beschik je later in de game ook over een kaartsysteem, waarbij je drie of vier kaarten kunt toewijzen aan een stijl. Tijdens het gebruik van de die stijl kun je de kaarten ‘opladen’ waarna je ze kunt inzetten tijdens de gevechten; bepaalde kaarten zorgen ervoor dat je aanvallen meer schade doen, je gezondheid terugkrijgt of verzorgen een speciale aanval. Het systeem biedt veel flexibiliteit in het samenstellen van een set kaarten die bij jouw vechtstijl past en stimuleert experimenteren.

Naast het hoofdverhaal staan de Yakuza- en Like a Dragon-games natuurlijk ook bekend om de gestoorde zijmissies. Gelukkig kent Ishin hier ook een aantal van, al zijn ze aanzienlijk minder gestoord dan hun moderne tegenhangers. Ook de minigames zijn minder extreem dan je ze tegenkomt in Tokyo. Je kunt nog steeds zingen in de karaokebar, gokken en dansen, maar rustig vissen is toch echt minder spannend dan karten of rondvliegen met VR-drones.

Het mag dan wat saaier zijn, maar aan zijactiviteiten geen gebrek. Zo zijn er meerdere dungeons die je kunt doorlopen, is er natuurlijk een arena te vinden waar je tegenstanders de kop in kunt slaan en kun je op je boerderij je eigen groenten kweken om hier vervolgens je kookkunsten op los te laten. Het mag dan minder spannend zijn, maar voor je het weet ben je zo een paar uur kwijt aan deze zijactiviteiten.