Xenoblade Chronicles

Nintendo zit de laatste tijd in een hachelijke positie, kijkend naar wat er reeds uitgekomen is dit jaar zou je al zeggen dat de Nintendo’s console quasi dood is. Met Zelda en een eventuele Kirby kan het toestel voor velen al bijna in de kast gestoken worden. Toch lijkt er uit onverwachte hoek een nieuwe poging te komen om Wii-bezitters een reden te geven om hun console terug af te stoffen en de controller nog eens op te pakken. En wat je met Xenoblade Chronicles in handen zal krijgen, dat zul je niet gauw willen loslaten.

Vanwaar al die commotie?

Monolith Soft is hier vrij ongekend, maar dat maakt niet dat Xenoblade Chronicles geen oog gegund is. Amerikanen weten wel degelijk wat ze moeten missen en met hun mislukte ‘Operation Rainfall’ protest om deze en twee andere games naar hun regio te krijgen is het aan Europa om te bewijzen dat er wel degelijk een markt is voor dit soort games in het Westen. Dat het wel degelijk games zijn om voor te vechten, kan je in deze review lezen. Xenoblade Chronicles is een speciaal game en dat zullen we even uitleggen.

Xenoblade Chronicles is een pure fantasy RPG zoals we ze graag zien komen. Twee titanen, Bionis en Mechonis, hebben lang een groots gevecht gestreden, maar zijn door de tand des tijd bevroren geraakt. Bionis is het thuisland van de mensen oftewel het Hom volk, waartoe onder andere hoofdpersonage Shulk behoort. Mechonis daarentegen herbergt de Mechons, vijandelijke machines voor de Hom. Deze mechanische wezens kunnen echter enkel verslagen worden door het Monado-zwaard, iets wat je gelukkig met Shulk kan hanteren. Hijzelf, zijn beste vriend Reyn en nog enkele anderen zullen doorheen het avontuur moeten samenwerken om de Mechonis te verslaan.

Het verhaal is groots en goed geschreven te noemen, soms zelfs wreed, want er zijn wel degelijk grote plot-twists doorheen het verhaal. Wees ook klaar om pijnlijke momenten mee te maken. De hoofdstukken zijn ingesproken om meer sfeer in het spel te steken en al zijn sommige stemmen wat vreemd door de Britse accenten, toch past het allemaal wel degelijk in elkaar. Zelfs tijdens gevechten durven personages te praten en dat zorgt wel voor meer inleving tijdens de strijd.

De wereld en zijn panorama

Wat er ook voor zorgt dat je in het spel gezogen wordt, is de artistieke wereld waarin Xenoblade zich afspeelt. De Wii mag dan wel geen krachtpatser zijn en de game kon nog wel mooier geweest zijn op de HD-consoles, toch laat Xenoblade zien dat Nintendo’s console nog enkele prachtige taferelen kan tevoorschijn toveren. De landschappen die je tegenkomt zien er stuk voor stuk geniaal uit en alles wat je ziet kun je wel degelijk bezoeken zonder laadtijden. Waar je in andere RPG’s vaak even moet wachten vooraleer je in een stadje of een nieuw gebied komt kan je in deze game gewoon doorlopen. Enkel in grotten of basissen kunnen er kleine wachttijden ontstaan, maar zelfs die zijn heel kort te noemen.

Mocht je zin hebben om meer dan enkel het hoofdverhaal te zien, kun je gerust nieuwe gebieden bezoeken of mensen helpen door opdrachten voor hen op te lossen. Dit zorgt ervoor dat deze 50 uur durende game met enkele uren kan gerekt worden, je meer te weten komt over de wereld en een sterkere relatie krijgt met je vrienden of andere kompanen die je vergezellen. Dankzij het helpen van de mensen zul je ook meer geld en ervaring opdoen, wat wel eens handig kan zijn voor de confrontaties die jou te wachten staan.

Een heerlijk gevechtssysteem

Monolith Soft heeft voor het gevechtsysteem wellicht gekeken naar games als Final Fantasy XII, de Tales-reeks van Namco en misschien zelfs World of Warcraft. Alle beesten of monsters kun je in de wereld zien en eventueel ontwijken als ze niet agressief zijn, maar als je het niet te zwaar wilt krijgen in de latere gevechten is het natuurlijk aan te raden de confrontatie aan te gaan met zoveel mogelijk verschillende wezens. Je loopt simpelweg op je doel af en begint een real-time gevecht, geen speciale arena of dergelijke omgeving waarin je afgebakend zit dus. Zelf bestuur je enkel je eigen gekozen personage, maar aan de hand van enkele simpele commando’s kun je ook je metgezellen opdracht geven voluit te gaan of voorzichtigheid als prioriteit te nemen.

Je personage mept automatisch je vijand, maar het is aan te raden speciale aanvallen uit te kiezen en deze te gebruiken. Deze vergen namelijk geen magie of energie, maar bezitten stuk voor stuk een timer die moet aflopen vooraleer je de aanval nog eens kan gebruiken (de zogenaamde "cooldown"). Blijven staan is niet altijd aangeraden, want als je tegenstander een zware aanval lanceert, kun je er beter voor kiezen om wat aan de kant te gaan staan in plaats van klappen te krijgen. Potions of andere drankjes zitten namelijk niet in de game, dus je zult het moeten stellen met de paar helende krachten die jij of een ander personage bezit.

Dat Shulk het speciale zwaard de ‘Monado’ kan hanteren, zul je ook in de gevechten zien terugkomen. Dankzij het zwaard kun je soms net even in de toekomst kijken en in gevechten kun je zo een zware aanval van een tegenstander zien aankomen. Dit zorgt ervoor dat je je uit de voeten kan maken vooraleer je de klappen moet incasseren. Mocht je toch het onderspit delven dan hoef je niet te veel te treuren. De game brengt je immers naar een nabij gelegen “checkpoint” en je verliest geen uitrusting of geld. Verder geneest je volledige party vrij snel buiten de gevechten, dus ben je terug strijdklaar als je bij de vijand aankomt.

Het kan allemaal wat veel klinken, maar gelukkig wordt de interface en de besturing voor je aanvallen goed uitgelegd. Na een tijdje zul je alles onder de knie hebben en enkele geweldige combinatie-aanvallen uitvoeren - alleen of met je partners. En mocht je toch nog wat problemen ondervinden, dan kun je altijd nieuwe uitrusting in de shops en de wereld zoeken om je team sterker dan ooit te maken.

Wii-mote of Classic Controller?

Mocht je Xenoblade aanschaffen krijg je de optie om een pakketje met Classic Controller aan te schaffen. Deze traditionele controller voelt voor deze game perfect aan en je kan simpelweg je personage en camera met de thumbsticks verplaatsen. Ook het kiezen van aanvallen en acties uitvoeren gaat erg vlot, dus de game met deze controller spelen kan erg goed aanvoelen. Mocht je toch liever met de Wii-mote de uitdaging aangaan, dan hoef je niet te vrezen. De game bevat geen gezwier met je controller en buiten de camera, die met behulp van ‘c’ en je pijltjes moet bestuurd worden, werkt alles even perfect als met de andere controller.