Deus Ex: Human Revolution - Director's Cut

Jensen heeft er zelf voor gekozen in Deus Ex: Human Revolution - Director's Cut

Voor de Wii U-versie, ga naar de laatste pagina

De drang om te ontwikkelen zit in de mens. Als holbewoners zochten we naar scherpe stenen om deze vervolgens om te toveren in wapens. Toen de te lopen afstanden almaar groter werden, waren we maar wat blij dat de auto ten tonele verscheen. Inmiddels is het jaar 2027 gearriveerd en zijn we nog altijd niet uitontwikkeld. Sterker nog, we zijn aangekomen op het volgende station in de menselijke evolutie: augmentations. Maar of dat nou zo’n goede ontwikkeling is?

Door de ontwikkeling van augmentations – mechanische lichaamsdelen, organen en andere verbeteringen – heeft de mens enorme stappen gemaakt. Dankzij deze hoogstaande techniek kunnen verloren ledematen simpelweg vervangen worden. Soldaten die met afgeschoten ledematen terugkeren, kunnen dankzij de augmentations hun leven weer oppakken. Door kanker aangetaste organen kunnen simpelweg vervangen worden door een mechanische variant. En via een simpele chip in het hoofd heb je ineens alle kennis van de wereld binnen handbereik. Het lijkt allemaal zo mooi, maar er zit ook een keerzijde aan de augmentations. Iedereen met genoeg geld kan zichzelf superkrachten aanmeten. Hele bendes bestaan uit augs (de ‘liefkozende’ naam voor mensen met augmentations) en de publieke opinie begint zich dan ook steeds meer tegen deze bionische hulpmiddelen, en de bedrijven hierachter, te keren.

De bionische man

Jij kruipt in de huid van Adam Jensen, een ex-politieagent die inmiddels de baan van hoofd beveiliging bij Sarif Industries, een van de grote spelers als het aankomt op augmentations, bekleedt. Als het bedrijf op een avond wordt aangevallen door huurlingen, gaat Adam in de tegenaanval. Hij heeft echter niks in te brengen tegen de belagers, die het voorzien hebben op het leven van de topwetenschappers van het bedrijf, en krijgt een kogel in zijn hoofd. Als hij een dag later zijn ogen weer opent is hij compleet veranderd. Om zijn leven te redden heeft Sarif hem voorzien van militaire augmentations.

Je zult op pad worden gestuurd om uit te zoeken wie de aanval heeft gepleegd en natuurlijk speelt er veel meer achter de schermen dan in eerste instantie het geval lijkt. Het verhaal verloopt bijzonder sterk en is ook voor niet-Deus Ex-spelers prima te volgen. Mocht je de andere delen uit de serie echter wel hebben gespeeld, dan zullen er genoeg subtiele hints te vinden zijn die duiden naar de gebeurtenissen uit Deus Ex: een extraatje voor de echte fan.

Ondanks dat Adam in eerste instantie niet blij is met zijn nieuwe mechanische ledematen, valt niet te ontkennen dat aan de bionische hulpmiddelen ook een aantal leuke voordelen kleven. Adam is sterker dan ooit en dat komt zeker van pas als hij op pad gaat om uit te zoeken wie de aanval heeft gepleegd. Daarnaast kan hij zijn krachten verbeteren door middel van Praxis-punten. Een chip die ervoor zorgt dat je beter kunt hacken, een upgrade die het mogelijk maakt om tijdelijk onzichtbaar te worden of de mogelijkheid om voortaan door muren heen te slaan. Allemaal handig. Toch zul je keuzes moeten maken, want je kan namelijk niet alles upgraden.

Een labyrint aan mogelijkheden

Dat er in Deus Ex: Human Revolution keuzes gemaakt moeten worden is een understatement. De hele game bestaat uit keuzes. Er zijn talloze manieren om missies aan te pakken. Iets dat meteen al zichtbaar is in de eerste missie. Een van de fabrieken van Sarif Industries wordt aangevallen door een anti-augmentationgroep. En laat die fabriek nou net onderdak bieden aan een nieuw stukje militaire technologie. Het is jouw taak om dit stukje techniek veilig te stellen voordat iemand er mee vandoor gaat. O, en mocht je hierbij de levens van de werknemers van de fabriek redden, dan is dat mooi meegenomen.

Hoe je te werk gaat, is volledig aan jou. Je krijgt enkel een opdracht en een waar labyrint aan mogelijkheden mee. Glip je via het dak ongezien naar binnen, of schiet je de bewakers neer en loop je vervolgens gewoon door de voordeur naar binnen. In elke kamer krijg je weer nieuwe keuzes: gebruik je een ventilatieschacht om ongezien langs een groep vijanden te komen of maak je ze onschadelijk zodat je in alle rust de computers kunt hacken en zo misschien wel een code vindt voor een streng beveiligde deur.

Of je nou gebruik wilt maken van een stealthy aanpak of gewoon er op los wilt schieten: je zult gebruik moeten maken van het coversysteem. De vele bureaus, muurtjes en pilaren zorgen niet alleen voor dekking tijdens gevechten, maar zorgen er natuurlijk ook voor dat vijanden jou niet zien. Door een simpele druk op de knop sta je direct tegen de muur gedrukt en verandert de camera van een first person-perspectief naar third person. Erg handig, want zo heb je een beter overzicht van wat er allemaal gaande is in de omgeving.

Mocht je ervoor kiezen om toch naar je wapen te grijpen dan verandert de game in een mix tussen een first- en third person shooter – vanuit dekking third person en anders vanuit de eerste persoon. Vanuit dekking kun je blind vuren op de vijanden, al zal je niet zo snel doel treffen, of even boven het muurtje uitgluren om vervolgens met een aantal gerichte schoten jouw vijand om te leggen. Denk wel goed na voordat je op de agressieve manier overgaat, want de vijanden zijn echt niet dom. Regelmatig zullen ze een granaat in jouw richting gooien waardoor je een andere plek moet vinden om dekking te zoeken. Tijdens deze zoektocht naar een nieuw bureau zullen de vijanden je flink onder vuur nemen. Je bent gewaarschuwd.

Doordacht, bizar of gestoord

De ontwikkelaars leggen de speler geen strobreedte in de weg. Je kunt een missie aanpakken hoe je wilt: er is geen game-over als je het verkeerd doet (tenzij je natuurlijk het loodje legt). Iets dat des te duidelijker wordt als je erachter komt dat een groep werknemers is opgesloten in een kamer met een bom. In de eerste playthrough wist ik dat de gijzelaars er waren en had ik de code om de bom onschadelijk te maken, maar vonden we de desbetreffende kamer niet. Toen ik eenmaal het einde van de missie had bereikt, werd ik bedankt voor de bewezen diensten, maar kreeg ik van een agent te horen dat een groot aantal medewerkers was omgekomen tijdens een explosie. De teleurgestelde agent liet mij weten dat ik wel wat meer had mogen doen om de levens van arbeiders van Sarif te redden. Gelukkig heb ik hem in mijn tweede speelsessie wel blij kunnen maken.

Zo’n zelfde soort situatie deed zich voor aan het einde van de bovengenoemde missie. Een van de leiders van de anti-augmentationgroep, Zeke, heeft een medewerker gegijzeld en houdt een pistool tegen haar slaap wanneer jij binnenloopt. Na wat experimenteren kom je erachter dat er groot aantal mogelijkheden is om deze situatie op te lossen. Allereerst kun je rustig met de gijzelnemer praten en hem laten ontsnappen, maar wel het leven van Josie de secretaresse redden. Je kunt ook voor een ietwat andere (zie: bizarre) aanpak kiezen: je kunt Josie knock-out slaan, waarna Zeke met stomheid geslagen is en je hem zonder problemen neer kunt halen. Een andere optie is natuurlijk een kogel door Zeke’s hoofd jagen, maar de meest bizarre (zie: gestoorde) optie is om Josie neer te schieten; zonder gijzelaar heeft Zeke immers geen poot meer om op te staan. Of de familie van Josie echter blij is met deze optie, is nog maar de vraag. Het opvallende is dat het eigenlijk nooit voelt alsof je keuzes aan het maken bent. Je speelt gewoon jouw verhaal, dat toevallig op een bepaalde manier verloopt.

Jouw verhaal ontwikkel je ook door verschillende zijmissies aan te nemen. Dit kun je doen in de verschillende cityhubs; in elke stad waar je komt kun je vrij rondlopen en mensen aanspreken. De meeste mensen die je aanspreekt hebben slechts twee zinnetjes, maar zo nu en dan zit er een tussen die je een missie aanbiedt. Het is natuurlijk volledig aan jou om te kiezen of je deze missies aanneemt, maar bedenk wel dat elke zijmissie weer zijn eigen voordelen met zich meebrengt.

De steden die je bezoekt en de missies die je doorloopt zijn allemaal prachtig neergezet en doorspekt met grafische details. Vooral Lower Heng Sha – een toekomstige visie op Shanghai – weet te imponeren. Flikkerende neonlichten, reclameborden en algeheel verval doen je vrezen voor wat de toekomst gaat brengen.

Niet gepast

Is het dan allemaal geweldig? Nee, er zijn best minpuntjes te bespeuren. Zo doen de verplichte bossbattles afbreuk aan de manier waarop jij de game wilt spelen. Je kunt nog zo stealthy te werk gaan en niemand naar het hiernamaals sturen, in de bossbattles zul je toch guns blazing één op één vechten met een tegenstander. Het is niet zozeer dat de bossbattles slecht zijn gemaakt of irriteren, maar het past niet echt binnen de vrijheid die Deus Ex: Human Revolution biedt.

Ook wordt het spel iets te makkelijk naar het einde toe, omdat je best een behoorlijk aantal Praxis-punten weet te verzamelen tijdens het spelen. Hierdoor hoef je het niet meer zo nauw te nemen met de beveiliging. Om door lasers heen te komen die beweging detecteren word je simpelweg onzichtbaar, en hetzelfde geldt voor het omzeilen van camera’s. Je hoeft allemaal iets minder nauwkeurig te werk te gaan. Ook hier is het natuurlijk een keuze die je zelf maakt: je hoeft niet onzichtbaar te worden. Je kunt natuurlijk ook gewoon het controlepaneel hacken (wat gebeurt volgens een zeer amusante hack minigame) en vervolgens de lasers uitschakelen. Maar het is lastig om de verleiding te weerstaan en niet voor de gemakkelijke weg te kiezen.

Hoewel Deus Ex: Human Revolution er geweldig uitziet, lijkt het soms alsof de ontwikkelaars voor de makkelijke weg hebben gekozen. Vooral tijdens liftritjes waarop je uitzicht hebt over hele steden en skylines zijn deze momenten van zwakte goed zichtbaar. Toen we tijdens een ritje naar de bovenste verdieping naar buiten keken, konden we de pixels van de meeuw die verderop rondvloog met gemak tellen. Ook de animaties van de meeste NPC's zijn niet om over naar huis te schrijven en vooral aan de gezichtsanimaties had wat meer aandacht besteed mogen worden. Het zijn geen verschrikkelijke fouten, maar wel slordig.

[Gespeeld op Wii U - door Phazon]

Het heeft een tijdje geduurd, maar eindelijk is de Director's Cut van Deus Ex: Human Revolution verkrijgbaar. Oorspronkelijk werd deze versie enkel en alleen voor de Wii U ontwikkeld door ontwikkelaar Straight Right, maar nadien besloot men de game alsnog naar de pc, ps3 en 360 te porten. Wij gingen alvast aan de slag met de Wii U-versie en zagen dat het goed was. Wat de nieuwigheden zoal zijn, zullen we hier even bespreken, terwijl de algemene indruk van Fredje nog steeds representatief is voor het gehele spel.

Allereerst maakt Deus Ex gretig gebruik van de unieke Wii U features zoals de GamePad en Miiverse-integratie. Zo zal je tijdens de introscène, waarbij Adam Jensen weer tot leven gebracht wordt, de GamePad geleidelijk aan zien opstarten door het langzaam verschijnen van allerhande symbolen op het scherm. Je GamePad is dan ook je Neural Hub tijdens de game, alwaar je steeds een map kan raadplegen (en aanpassen of markeringen kan zetten), snel wat menu's zoals je wapeninventory kan openen via het aanraken ervan en er nog meer mee kan doen.

Het hacken gaat bijvoorbeeld nu via het touchscreen, wat zeker een meerwaarde betekent voor het spel. Niet alleen zal je veel sneller te werk kunnen gaan, ook de betrokkenheid van de speler tijdens het hacken wordt hierdoor vergroot. Deus Ex is, na ZombiU, een van de 'hardcore' games die het best gebruikt maakt van de GamePad tot nu toe. Op de andere platformen wordt de GamePad vervangen door een tablet of Vita, al blijkt dat blijkbaar niet allemaal zo vlot te werken als op de Wii U.

Naast het hacken is het ook mogelijk om via Miiverse screenshots te posten die je op eender welk moment in het spel kan maken en, al dan niet van tekst en geluid voorzien, kan uploaden naar Miiverse. Naast tekst kan er ook op de genomen screenshots getekend worden, zodat je gemakkelijk heel wat hints kan geven aan je medespelers. Indien je zelf ook wat problemen ondervindt, kan je op de Wii U ook de officële guide opstarten in het spel. Deze guide kan je niet raadplegen in de andere versies.

Naast deze functionaliteit zijn er ook andere zaken toegevoegd, zoals 8 uren commentaar van de ontwikkelaar, een 45 minuten durende Making Of-documentaire, achievements via Miiverse, een New Game+ mode en gameplaytweaks zoals verbeterde AI, aangepaste boss fights en een wat betere balans. Het is gemakkelijk om de bazen met bruut geweld te verslaan, maar door stealth of slim gebruik te maken zou je de klus nu ook klaar kunnen spelen zonder zelf ook maar één schot af te vuren. Uiteraard is de DLC-uitbreiding, The Missing Link, ook in het totaalpakket aanwezig.

Tot slot willen we nog even melden dat, ondanks de wat hogere prijs, de Wii U-versie wel degelijk de beste versie is van Deus Ex: Human Revolution - Director's Cut. Zelden hebben we zo een inspanning van een third party game op deze console gezien met zo veel handige en interessante features. Dit is tevens de enige versie die quasi niet geplaagd wordt door talloze problemen, aangezien ontwikkelaar Straight Right oorspronkellijk enkel en alleen met deze versie bezig was (de andere versies werden door een andere studio's geport). Momenteel worden de versies op pc en andere consoles geplaagd door heel wat game breaking bugs, textures die niet in beeld verschijnen, een onstabiele framerate, het niet naar behoren werken van smartglass of andere tablets als tweede controller en ga zo maar door. Voor het merendeel van deze problemen zal weldra een oplossing komen, maar het is duidelijk dat Straight Right met de Wii U-versie effectief de 'complete' versie van Deus Ex: Human Revolution gemaakt heeft. Een grote aanrader indien je de game de eerste maal gemist hebt en nog steeds het herspelen waard wanneer je het spel aan een mooi prijsje op de kop kan tikken.