REVIEW | God of War Ragnarok is een absolute triomf

Ja, godverdomme, JA! Dat was ons gevoel bij het einde van God of War, met nog wat kippenvel er bovenop. Santa Monica Studios deed enkele jaren geleden een soft reboot van God of War, waarmee het een gewaagde richting uitging en in God of War Ragnarok bewijst het dat die keuze meer dan terecht was. God of War Ragnarok is meer van alles wat de voorganger ons al bracht en daar zijn wij bijzonder tevreden mee.

SPOILER WARNING: Spoilers voor wie God of War nog niet speelde.

God of War Ragnarok speelt zich een tijdje na de gebeurtenissen in de vorige game af. Het is ondertussen al even Fimbulwinter, de koude periode die vooraf gaat op ‘De Grote Krijg’ ofwel Ragnarok. Kratos en Atreus proberen een ietwat rustig leven te leiden, ergens diep in het bos, maar krijgen daar natuurlijk de kans niet toe.

Om te beginnen is er Freya, die duidelijk nog geen rouwconsulent heeft gesproken en de dood van Baldur nog altijd steekt op Kratos. Ok, hij wrong hem letterlijk de nek om, maar anders was ze zelf dood geweest. Wat wil je nu eigenlijk dat een galante man nog doet? Vrouwen…

Wanneer bovendien Odin en zoonlief Thor plots voor de deur staan, gaan de poppen helemaal aan het dansen. Odin wil maar wat graag dat Atreus, oftewel Loki, een tijdje met hem komt doorbrengen in Asgard, maar dat ziet Kratos natuurlijk niet zitten. Die heeft al lang in het snuitje dat Odin niet te vertrouwen is. Altijd al goede mensenkennis gehad, die Kratos.

Bovendien heeft Kratos niet veel zin om nog betrokken te worden bij al dat gedoe met die goden en wil hij maar één ding: rust. Hij en Adam Jensen van Deus Ex moeten misschien samen een praatgroep oprichten, want ‘they didn’t ask for this’.

Goed, het leven gaat natuurlijk niet zoals Kratos dat wil (het zou bovendien maar een saaie game opleveren) en al snel zit je in een rollercoaster van een verhaal waar heel wat oude en nieuwe vrienden en vijanden in opduiken. Santa Monica Studios slaagt er daarbij wonderwel in om alles constant interessant te houden en dat is geen gemakkelijke opdracht.

Er zijn immers verschillende momenten waarop Kratos en Atreus van elkaar gescheiden worden, waardoor het verhaal een andere wending kan nemen, zonder dat je daarbij steeds zit te wachten tot ze terug samen komen. Een sterk stukje verhaalvertelling dus, met een einde dat ons kippenvel wist te bezorgen en dat gebeurt echt niet vaak.

Santa Monica Studios slaagt er niet alleen in om het verhaal sterk te houden, het doet dat ook met de combat. Om te beginnen is het al geweldig dat je ditmaal van bij de start beschikt over de Leviathan Axe en de Blades of Chaos. Het geeft je meteen een flink pak tactische mogelijkheden en de ontwikkelaar weet daar ook goed mee te spelen. Zonder het altijd extreem duidelijk te maken, word je hier en daar gedwongen om van wapen te wisselen. Het zorgt er voor dat alles heel fris en amusant blijft. Voeg daar later in de game nog een derde wapen aan toe en de assistentie van Atreus en de tactische mogelijkheden worden bijna eindeloos.

Ook wanneer Atreus op pad gaat, zit het helemaal goed. Het kind uit het eerste deel is ondertussen een flinke tiener die ook alleen z’n mannetje weet te staan. Omdat er altijd een leuke manier wordt gevonden om de speler nooit echt alleen weg te sturen – zo gingen we eens op pad met Sindri als ons hulpje – wordt de basiscombat nooit volledig overboord gegooid. Je zal vrijwel altijd één personage volledig controleren en iemand anders langs je zijde hebben die je wat extra aanvallen kan laten doen, terwijl hij of zij (of het) ook zelf acties uitvoert.

Toch wil dat niet zeggen dat alles constant hetzelfde is. Atreus en Kratos spelen natuurlijk helemaal anders, maar ook de hulpjes voegen op andere manieren iets toe. Atreus brengt bijvoorbeeld heel wat stundamage met zich mee wanneer hij langs Kratos speelt, terwijl Sindri bijvoorbeeld met bommen gooit en zo aanvallen kan onderbreken en schade kan toebrengen. In het begin is het toch altijd even zoeken hoe je in een nieuwe samenstelling moet spelen, maar nooit heb je het gevoel dat je plots helemaal benadeeld bent wanneer je met iemand anders op pad moet.

Het enige waar we soms last mee hadden, en dan vooral in het begin, is het RPG-element van God of War Ragnarok. Ook bij de vorige game waren we daar niet helemaal fan van en dat gevoel is hier niet weg. Je krijgt weer heel wat opties om je gear aan te passen, wat dan weer impact heeft op je stats, maar voor ons zou dat allemaal niet moeten. We hebben ook nooit het gevoel dat het zoveel impact heeft, waardoor je al snel besluit om gewoon één set gear gewoon steeds te upgraden. Heel soms kom je dan een nieuw item tegen met een ability die je wil gebruiken, maar daar stopt het dan wel. De skill tree en de challenges die daar aan vasthangen zijn wel leuk en zorgen ervoor dat je stap voor stap extra skills krijgt, net zoals de Runic Attacks die je mooi kan aanpassen op basis van je speelstijl. Volgende keer mag Santa Monica Studios die verschillende gear van ons dus gewoon achterwege laten.

De puzzels maken ook hun terugkeer in God of War Ragnarok. Deuren openen, schatkisten vinden, geheime delen van de map ontdekken, het kan allemaal door hier en daar relatief eenvoudige puzzels op te lossen. Santa Monica Studios voegt op dat vlak doorheen de game weer regelmatig nieuwe mechanics toe, waardoor het zeker de moeite waard is om gebieden opnieuw te bezoeken. Gelukkig zijn de puzzels nooit frustrerend en vormen ze zo een welgekomen afwisseling tussen al het geweld op je scherm.

Je scherm waarvan de graphics trouwens vanaf zullen spatten. Wij speelden de game op PS5 en waren danig onder de indruk. Santa Monica Studios ‘foefelt’ nog altijd een beetje met nauwe doorgangen en kleine tunnels, om er zo voor te zorgen dat niet de hele level ingeladen moet zijn, maar als dit het resultaat is, dan juichen wij dat alleen maar toe. Je kan in God of War Ragnarok alle negen realms bezoeken en ze zien er allemaal indrukwekkend en vooral heel verschillend uit. Ga van de sneeuw in Midgard, naar de woeste vulkanen in Muspelheim, naar de gezellige dorpjes in Svartalfheim, de jungle in Vanaheim of de prachtige vergezichten in Jötunheim. Allemaal zien ze er prachtig uit en telkens je een nieuw realm bezoekt, zal je toch weer even met de mond open naar de omgeving kijken.

Die negen realms zorgen er ook voor dat je weer heel wat extra content hebt om doorheen te gaan. Je kan zonder problemen puur het verhaal spelen, wat je pakweg twintig uurtjes zal kosten, maar er zijn ook een mooi aantal zijmissies en ook na de aftiteling is er endgame content waarvoor je je beste skills mag bovenhalen. Wie graag in de wereld van God of War Ragnarok vertoeft, krijgt van de ontwikkelaar de kans om zijn tijd flink te rekken.

Tot slot nog een stukje over het geluid van de game. Het is eigenlijk een schande dat we daar pas op het einde van deze review over beginnen, maar tja, wat doe je er aan? De soundtrack is in ieder geval heel impactvol, zonder ook maar op één moment overheersend te zijn. De game heeft ook geen enkel probleem met stiltes, wat helemaal past bij de sfeer die wordt gecreëerd. Christopher Judge schittert als vanouds als Kratos en ook Sunny Suljic is weer heel overtuigend als Atrues. Richard Schiff speelt een terughoudende, maar daarom niet minder angstaanjagende, Odin en Ryan Hurst overtuigt als een getergde Thor die enkel en alleen maar goed wil doen voor zijn vader.