REVIEW | Total War: Warhammer III is het hoogtepunt van de franchise

Vanaf de aankondiging van het eerste Total War: Warhammer-spel, was het vertrouwen in het spel zo hoog dat er ineens een hele trilogie van games voorspeld werd. Veel fans van de klassieke, historische, Total War-games zagen de fantasy-richting van hun franchise niet zitten en zagen het plan liever een stille dood sterven. De toekomst bleek echter rooskleurig voor de Warhammer uitstapjes: het overtrof de verkoop van de historische games ruimschoots, waardoor The Creative Assembly er steeds meer middelen aan kon besteden. Met het derde spel komt er nu, vermoedelijk op wel wat DLC na, een einde aan de reeks. Warhammer II overtrof het eerste spel, kan Warhammer III de stijgende lijn aanhouden?

Voor het laatste spel zet men verder in op de weg die met Warhammer II al was ingeslagen: een grotere focus op een verhaallijn voor de verschillende facties. Deze keer draait alles om Ursun, een beer-god die door een list van de Chaos demon Be’lakor zwaargewond werd en een langzame doodsstrijd voert in een verafgelegen gebied achter de Maelstrom. Dat wekt de interesse van heel wat machtige personen. Weinigen zitten echter echt in met de gezondheid van Ursun.

Enkel Kislev, een Russisch geïnspireerd volk, dat de god aanbidt, is van plan om hem te redden. Zij hebben echter eerst nog een kleine burgeroorlog uit te vechten. Er zijn namelijk twee groepen die strijden om de harten van de Kislev burgers. De dochter van de overleden tsaar moet haar erfrecht verdedigen tegen The Great Orthodoxy onder invloed van de op Rasputin gebaseerde Kostaltyn. Kislevanen overtuigen doe je door de eer en glorie van het Moederland te verhogen. Hoe meer mensen jouw factie aanhangen, hoe sterker je zal worden tot je uiteindelijk Kislev kan verenigen onder jouw bestuur.

De andere factie die Ursun geen kwaad hart toedraagt, is Grand Cathay. Dit rijk heeft vooral Chinese invloeden.Het ras van draken-in-mensenvorm heeft als eeuwige taak om de beschaving te beschermen tegen de invasie van de Chaos rassen. Een belangrijk onderdeel van die verdediging is een lange muur, een concept dat je misschien wel herkent van een bepaalde bestaande cultuur… Zo’n eeuwige verdediging is niet goedkoop natuurlijk, maar gelukkig beschikken ze over een goed uitgebreide handelsroute. Geen zijde deze keer, maar een ivoorroute. Door regelmatig (goed bewapende, want Warhammer natuurlijk…) handelskaravanen op pad te sturen geef je je schatkist een stevige boost. Naast het zoeken naar Ursun en het tegenhouden van een oneindige toeloop aan Chaos legers moet je ook nog rekening houden met het evenwicht tussen Yin en Yang. Heel wat acties die je kan doen verhogen één van beide en bij een mooi evenwicht verdien je extra bonussen.

Met de “goede” rassen hebben we het daarmee gehad. In het midden zitten de Ogres, die zich vooral overgeven aan een ongeremde vraatzucht. Zij zien een stervende god vooral als een unieke maaltijd. Eten is ook zowat de voornaamste drijfveer van hun economie. Het verzamelen van vlees is dus een belangrijke bezigheid, en bij een gebrek eraan zullen je legers zichzelf beginnen kannibaliseren. Gelukkig hebben ze een bijzondere troef, ze zijn niet gebonden aan steden zoals de andere facties. Ogres kunnen overal een kamp bouwen, van waaruit ze ook upgrades kunnen uitvoeren zoals in een stad. Hierdoor kunnen Ogres over heel de map rondzwerven en uit het niets hun legers versterken. Handig, want ze stellen zich vrij neutraal op en kunnen zelfs missies aannemen van de andere facties.

Alle andere facties in Warhammer III zijn vertegenwoordigers van de Chaos krachten. Zo is er Khorne, de god van het bloed. Het zal je niet verbazen dat deze factie zich vooral richt op zoveel mogelijk slachtoffers maken. Hoe meer schedels je verzamelt en hoe meer bloed je vergiet, hoe sterker je wordt. Je moet zelfs steden niet innemen, door ze te verwoesten zullen ze achteraf vanzelf bewoond worden door je volgers. Het grote nadeel is dat stilzitten niets voor hun is. Als ze niet vaak genoeg vers bloed vergieten, zullen ze langzaam verzwakken. Wie dus echt Totale Oorlog wil spelen, heeft hiermee het ideale ras.

Subtieler zijn dan weer de aanhangers van de god van de lust Slaanesh. Zij zullen zich zoveel mogelijk in de gratie proberen te werken van andere rassen. Hoe meer leden zich laten overtuigen door jouw verleidelijke demonen (vraag maar niet hoe…), hoe vriendelijker facties zich tegenover Slaanesh zullen gedragen, tot ze zelfs slaafs jouw rijk als vazallen vervoegen. Als je dan toch op weerstand stoot, heb je zelf de mogelijkheid om een aantal van de eenheden van het vijandelijke leger over te laten lopen naar jouw kant. 

Een andere subtiele god is Tzeentch, een god rond verandering, magie en intrige. Hij kan al het verleden en de toekomst zien, en wil graag Ursun’s oog om ook het heden te kunnen zien. In het spel uit zich dat in de mogelijkheid om de diplomatie van andere facties te manipuleren, ze te bespioneren en zelfs om jouw legers te teleporteren om je vijanden te verrassen. 

Minder subtiel is Nurgle, de god van ziekte en dood. Hij wil graag Ursuns lijk om een plaag te lanceren die alle levende rassen zal elimineren. Ook zonder Ursun kan je heel wat plagen lanceren die zich met een beetje geluk spontaan beginnen verspreiden. Door elke plaag naar je eigen “smaak” aan te passen, kan je je tegenstanders tactisch verzwakken of net je eigen legers versterken. Aangezien de plaag zich ook via gevechten verspreid, is zelfs een verloren gevecht waarbij de vijandelijke held ook besmet wordt, toch een kleine overwinning. Ook de gebouwen van Nurgle zijn onderhevig aan een cyclus van dood en herboren worden. Gebouwen upgraden zichzelf regelmatig, tot ze afsterven en de cirkel van voor terug begint.

De laatste Chaos factie is een mengelmoes van de andere vier: de Daemons of Chaos. Aangevoerd door de tot demonische prins omgevormde Kislev, de prins die Ursun probeerde te doden, is het doel van deze factie om de job af te maken. In tegenstelling tot de andere facties moeten de Daemons zich niet beperken tot de eenheden van één Chaos god. Door eer te bewijzen aan specifieke goden, speel je eenheden van die factie vrij. Daarnaast krijg je ook nieuwe wapens en lichaamsdelen zodat je van jezelf een Frankenstein Daemon kan maken. 

Acht rassen met zeer uiteenlopende speelstijlen en mogelijkheden zijn op zich de belangrijkste reden om Total War Warhammer III in huis te halen. Maar er zijn nog een hele reeks andere, minder opvallende, verbeteringen. Zo is er een pak meer variatie bij belegeringen. Vestigingen hebben verschillende niveaus waarin ze verdedigd kunnen worden, dus het doorbreken van de buitenmuren is nog maar de eerste stap van een belegering. Door versperringen en torens in de stad te bouwen, kan het een aanvaller nog knap lastig gemaakt worden.

Er is ook wel wat werk gestoken in de multiplayer campaigns. Buiten dezelfde campaign as de singleplayer, die makkelijk tientallen uren in beslag kan nemen, zijn er nog twee kortere campaigns die specifiek gemaakt zijn om in een paar avonden multiplayer uit te spelen. De snelheid van multiplayer gaat ook positief beïnvloed worden door de mogelijkheid om simultane beurten te spelen in plaats van te wachten op tegenstanders. Een verbetering die ook zijn invloed lijkt te hebben op de singleplayer campaign, want zelfs met de 104 startende facties lijken de beurten van de AI merkbaar sneller.

Is er dan niets waar we over kunnen klagen? Nu en dan merkten we dat eenheden plots hun orders vergaten tijdens gevechten, een issue dat de Total War Warhammer games al langer plaagt, maar hopelijk ook deze keer na een paar patches verholpen zal zijn. Bij aanvang van het spel wordt ook voorgesteld om een Prologue campaign te spelen die het plot van het spel verklaart. Op zich leuk dat je zo iets meer inzicht krijgt in wat er aan de hand is, maar je wordt wel héél erg bij de hand gehouden. Slechts mondjesmaat krijg je de mogelijkheid om basisgameplay, zoals het groeperen van eenheden, toe te passen. Voor de ervaren speler, die toch graag het hele verhaal wil meekrijgen, wordt dit al snel vervelend. Dat de populaire Mortal Empires optie, waarin de facties van alledrie de games hun opwachting maken, pas enkele maanden later uitkomt zal sommige spelers ook teleurstellen.