REVIEW | Indie Flash - Kingdom of the Dead is geen grijze muis
Indie-spellen kun je soms al van ver herkennen. Dat is bij Kingdom of the Dead niet anders. Het spel kent een eigenzinnige zwart-wit stijl waarbij elk object met hand is getekend. Gooi daar nog eens een hoop zombies en monsters bovenop en je hebt een soort vreemde kruising tussen een David Lynch film en DOOM.
De opzet van Kingdom of the Dead is simplistisch. Je werkt voor een geheimzinnig bureau dat wordt ingehuurd om een einde te maken aan het leger ondoden dat de wereld probeert te veroveren. Af en toe schuift er iemand een dossier met nieuwe opdrachten onder je deur. Daar kies je vervolgens een missie uit en het gevecht kan beginnen. Je gaat van start met een geweer en een zwaard, waarna je tijdens de missies nog wat sterkere wapens zult vinden. De schade die je daarmee kunt aanrichten is zeer visueel. Met welgemikte schoten en stoten zullen de ondode ledematen in het rond vliegen.
Het spel is eigenlijk een ode aan de typische run-and-gun shooters uit de jaren negentig. Denk daarbij vooral aan DOOM, Quake of Wolfenstein 3D. Dat betekent ook dat je steeds begeleid wordt door opzwepende techno beats. De gameplay is bijzonder vlot, zoals het hoort in dit genre. Het maakt niet uit hoeveel monsters er in de buurt zijn, de framerate blijft hoog en alle acties verlopen soepel, als een mes dat door boter snijdt. Dit betekent niet dat Kingdom of the Dead een eenvoudig spel is, integendeel. De moeilijkheid ligt al vanaf het begin hoog door de vele verschillende vijanden die je ontmoet.
De meeste zombies lopen blindelings naar je toe, al dan niet met een brandende ton buskruit in hun handen. Weer anderen vuren met geweren, staan in brand of kruipen zeer snel op handen en voeten naar je toe. Al dat vechten leidt natuurlijk tot een conclusie. In totaal zijn er acht levels die steeds eindigen in het traditionele bossfight. Deze gigantische monsters bestaan uit vleermuizen, herten of wormen die zo uit de verhalen van Lovecraft lijken te komen. Elke vijand heeft een vast aanvallen patroon en kan kleinere tegenstanders oproepen.
De stijl van Kingdom of the Dead is zijn grootste voordeel maar ook zijn grootste vijand. Doordat alles in het zwart-wit is gemaakt en met de hand is getekend, is niet alles even duidelijk. Op rustige momenten kan dit het horrorgenre in de hand werken; ‘Staat daar iemand of is het maar een zuil?’. Maar tijdens grote gevechten waarin alles duidelijk dient te zijn vanuit een visueel standpunt, is het ronduit vervelend omdat alles er na verloop van tijd hetzelfde uitziet. De UI staat ook niet helemaal op punt. Spelers die gebruik maken van een Ultrawide monitor, lopen tegen problemen aan, want zelfs al zet je de resolutie correct, er zal steeds een deel van je scherm wegvallen waardoor je belangrijke tekst en informatie mist.
Kingdom of the Dead is een sfeervol spel waar vooral kinderen van de jaren tachtig en negentig zich met plezier zullen doorheen worstelen. De visuele stijl is uniek, maar doordat alles zwart-wit is, kun je vijanden niet goed onderscheiden van de achtergrond en dat is het grootste struikelblok van de anders oh zo vlotte gameplay.
- Visuele stijl
- Muziek
- Vlotte gameplay
- Onherkenbare vijanden
- Nogal kort
- Problemen met resolutie