REVIEW | Ook op Nintendo Switch brengt Life Is Strange: True Colors een intrigerend verhaal

Wie had ooit kunnen denken dat de Life Is Strange franchise zo populair zou worden. Er zijn maar liefst vijf games verschenen op een tijdspanne van zes jaar. Eender welke andere franchise die jaarlijks een game uitbrengt, zou al lang lijden onder moeheid bij de ontwikkelaar of een repetitie van gameplay elementen. Niets is minder waar voor Life Is Strange: True Colors, een spel dat in onze oorspronkelijke review nog steeds een mooie score van 78% wist te halen. Het spel komt nu naar de Nintendo Switch en of dat zonder fouten is verlopen lees je hier.

Alex Chen is het hoofdpersonage van True Colors. Na heel wat jaren in de pleegzorg verhuist ze naar het dorpje Haven Springs. Daar ziet ze voor het eerst in lange tijd haar broer Gabe terug en dat verloopt niet zonder slag of stoot. Alex heeft namelijk een speciale vaardigheid waardoor ze de emoties van anderen kan aanvoelen. Telkens ze een emotie voelt, neemt ze deze over. Het maakt daarbij geen verschil of het gaat over verdriet, angst, woede of vrolijkheid. 

Life Is Strange: True Colors vertelt een uitgebreid mysterie dat ook jou als speler een heleboel verschillende emoties laat voelen. Het verhaal zal je doen lachen, maar ook doen huilen als je tot de eerder gevoelige gamers behoort. Alex is één van de beste hoofdpersonages die we in jaren hebben gezien. Ze is zodanig goed geschreven dat je gelooft dat het een persoon is van vlees en bloed. De dialogen zijn geloofwaardig en bevatten tal van kleine persoonlijkheidstrekjes.  

De personages die je ontmoet in dit avontuur zijn stuk voor stuk even goed geschreven. Van Steph Gingrich de muziekliefhebber tot Jud Lucan, het zijn stuk voor stuk personages waar je wel eens een pint mee wil gaan drinken op café. De personages hebben stuk voor stuk een uitgebreid achtergrondverhaal en weten hun persoonlijkheid vaak te versterken met humor. True Colors heeft een erg uitgebreid verhaal en als je echt alles over het dorpje te weten wil komen, moet je elk gesprek aangaan en alle gespreksopties ten volle benutten. 

Het spel is wel niet altijd rozengeur en maneschijn. Zo probeert het spel te vaak een bepaalde gebeurtenis of persoonlijkheid te beklemtonen. Is iemand triest? Dan komt dit in zowat elk gesprek naar boven. De schrijvers van het verhaal proberen hun punt echt tot in het oneindige duidelijk te maken, wat best frustrerend kan worden. Anderzijds zijn er weer gebeurtenissen die veel te snel verlopen. Een bepaalde liefdesverhouding bijvoorbeeld gebeurt erg plots, zonder veel aanleiding. En hoewel je bepaalde gebeurtenissen wel kunt sturen door keuzes te maken tijdens de conversaties, blijken ze uiteindelijk niet zoveel verschil te maken.

Alex kan haar emotionele vaardigheden ten alle tijden gebruiken. Zo kun je nagaan hoe een personage zich voelt. Je kunt een personage vervolgens selecteren om zijn of haar gedachten te beluisteren. Deze vaardigheid wordt vooral benut tijdens belangrijke plotwendingen of gebeurtenissen. Jammer, want hierdoor voelt deze vaardigheid veelal nutteloos aan. Hier had ontwikkelaar Deck Nine Games meer mee kunnen doen. 

Er zijn tal van minigames om te ontdekken. Deze spelletjes zijn ofwel heel leuk ofwel heel slecht, er is geen middenweg. Het leukste spel bevindt zich in het appartement van Alex. Hier kun je spelen op een arcadekast die je op retrowijze spoken doet ontwijken en munten laat verzamelen. Het spel brengt een ode aan games uit de jaren tachtig en zou met wat meer uitwerking een standalone spel kunnen zijn. Andere spelletjes zoals tafelvoetbal zijn dan weer uitermate slecht uitgewerkt. De voetballers reageren traag op je acties, wat voor heel wat frustratie zorgt. 

De Nintendo Switch is niet de meest geschikte console voor third-party games. Dat is echter niet het geval voor Life Is Strange: True Colors. Het spel oogt scherp en er is duidelijk veel aandacht besteed aan de Switch-versie. Gezichtsanimaties, interacties, subtiele bewegingen; alles wordt vlot in beeld gebracht. Haven Springs oogt kleurrijk en gedetailleerd en alle winkels en omgevingen kennen voldoende details. Natuurlijk is de overstap naar de Switch niet zonder de nodige aanpassingen gebeurt. Wie screenshots van de verschillende versies naast elkaar legt, zal zien dat er bepaalde details zijn weggelaten. Sommige objecten laden vrij traag, waarbij bijvoorbeeld bomen er eerst wazig uitzien en pas na enkele seconden scherp worden. Ook in deze versie echter is de soundtrack waanzinnig goed. De akoestische tonen matchen de gebeurtenissen op het scherm perfect.