REVIEW | Blue Reflection: Second Light is de perfecte introductie in een genre

In 2017 verscheen het matig populaire spel Blue Reflection. Dit spel speelt zich af op een meisjesschool waarin beste vriendinnen een toegang vinden tot een alternatieve dimensie. Daar veranderen ze in ware kortgerokte vechtmachines die het lot van de wereld moeten bepalen. Ze kreunen er op los terwijl ze iedereen aanvallen met magische tennisballen en teddyberen. Je weet wel, vrij standaard allemaal voor een Japanse RPG. In het vervolg, Blue Reflection: Second Light, gaat ontwikkelaar Gust nog een stapje verder. 

Je maakt meteen kennis met Ao Hoshizaki, een jonge tiener die op weg is naar extra zomerklassen omdat ze is gebuisd op haar examens. Plots verschijnt er op haar smartphone een nieuwe applicatie die haar naar een mysterieuze school teleporteert. Deze school bevindt zich in het midden van de oceaan. Daar leert ze Kokoro, Rena en Yuki kennen, die stuk voor stuk aan geheugenverlies lijden. Aangezien Ao zich alles nog herinnert, wordt ze aangesteld als leider om dit mysterie op te lossen.

Doordat niemand weet wat er gaande is en je voortdurend doorheen tal van verschillende gebieden reist, is Second Light een erg avontuurlijk spel. De doelen van je party veranderen telkens er nieuwe informatie bekend wordt gemaakt. Je geheugen terugkrijgen is niet altijd een beloning, aangezien herinneringen ook gevaarlijke wezens loslaten op school. Doorheen de vechtpartijen zijn er urenlange conversaties tussen de meidengroep. Hierdoor krijg je als speler een hechte band met elk personage. Je bent dus zeer betrokken wanneer het verhaal tal van wendingen doorloopt. 

Dit zou natuurlijk geen echte JRPG zijn als je niet tal van kledingopties had. Wil je iedereen in badpak laten rondlopen? Dan kan dat gewoon. Uiteraard zoekt de camera steeds de meest erotische shots en wordt er al wel eens in slowmotion op-en-neer gesprongen. Dit kan de stemming wel uit serieuze conversaties halen, al is het kiezen van badpakken natuurlijk onze eigen schuld. Voor wie nog geen waifu heeft; je kunt gewoon op date gaan met alle dames. Hoofddoel hiervan is om de band tussen personages te versterken en nieuwe aanvallen vrij te spelen. Tijdens dates moet je steeds kiezen tussen verschillende antwoorden om de dialoog vlot te laten verlopen. Conversaties zijn meer dan eens hilarisch en worden soms echt flirterig. Daten is aanbevolen, omdat je soms extra informatie te weten komt en dat kan van pas komen later in het spel.

Doorheen het spel verken je Heartscapes, manifestaties van herinneringen. In weze verken je steeds grote dungeons op zoek naar voorwerpen en vijanden. De dungeons zijn vrij eenvoudig in opzet en soms zul je moeten klimmen, springen of kruipen om op elke locatie te geraken. Hoewel de locaties mooi zijn, is het goed dat je deze in feite maar één keer moet doorkruisen. Ze bieden namelijk weinig afwisseling. 

Enkel wie graag alle zijmissies voltooit of ingrediënten nodig heeft om wapens te bouwen, zal regelmatig dezelfde terreinen zien. Je kunt dus voorwerpen maken door grondstoffen te verzamelen in elk level. Voorwerpen worden ook krachtiger als de band tussen je personages sterk is. Na verloop van tijd kun je ook gebouwen plaatsen rond de schoolterreinen. Deze geven extra bonussen en maken de gevechten aanzienlijk eenvoudiger. Je zou haast kunnen zeggen dat deze bonussen te sterk zijn.

Gevechten zijn interessant in opzet. Je kunt telkens drie personages laten vechten, met een vierde personage die aan de zijlijn staat te roepen en bonussen en items aangeeft. Hoe langer een gevecht duurt, hoe sterker de aanvallen die je kunt oproepen. Na verloop van tijd kunnen de meisjes speciale outfits aantrekken. Deze Reflector-pakken maken de dames veel krachtiger met magische spreuken en vaardigheden. De animaties zijn stuk voor stuk indrukwekkend om te zien. De soundtrack matcht perfect bij alles wat zich afspeelt in het spel. Deuntjes zullen ook na het spelen nog in je hoofd blijven rondspoken.

Elke aanval is voorzien van kleurrijke, fonkelende lichten die het scherm helemaal vullen. De gevechten worden naarmate het spel zijn einde nadert wel voorspelbaar. Wat meer afwisseling had welkom geweest. Eindbazen zijn vergeetbaar, met uitzondering van de ware antagonist van het spel. Blue Reflection: Second Light draait niet zozeer om memorabele gevechten, maar om de drama en emotionele spanning die zich naast de gevechten afspeelt. De campaign zal je ongeveer 22 uur zoet houden. In al deze tijd hebben we maar amper fouten bespeurt in de gameplay en de animatie zijn steeds erg vlot, ook op de Nintendo Switch. De gameplay mag dan erg vlot bewegen, het verhaal doet dat niet altijd. Conversaties en vechtpartijen kunnen lang aanslepen. Het tempo is duidelijk niet gebalanceerd.