REVIEW | Crysis Trilogy Remastered mist wat kansen

Het is een meme die ouder is dan de tijd. Als er een nieuw stuk hardware verschijnt, stelt mening persoon zich nog altijd (al dan niet ironisch) de vraag: can it run Crysis? De shooter van Crytek maakte in 2007 een zodanige indruk dat de naam en systeemvereisten nog steeds in onze collectieve zeitgeist gegrift staan. Een remaster van de oorspronkelijke game maakte vorig jaar al z’n debuut, maar nu hebben Crytek en Saber Interactive de volledige trilogie opgefrist voor moderne hardware. De hierboven vermelde vraag wordt dus opnieuw relevant.

'Moderne hardware’ mag je wel vrij losjes interpreteren: de remasters zijn gemaakt voor de ondertussen oude consolegeneratie. De games profiteren van snellere laadtijden en een hogere framerate wanneer je ze op een Xbox Series X|S of Playstation 5 speelt, maar daarbuiten wordt er weinig van de extra capaciteiten van de nieuwe consoles gebruik gemaakt. Het feit dat er geen native next-gen versie is, voelt aan als een gemiste kans.

Dat betekent niet dat de remasters er niet goed uitzien, integendeel. De tropische regenwouden uit de eerste Crysis zijn nog steeds indrukwekkend. Crysis 2 werd voor deze release extra opgepoetst, met heel wat nieuwe grafische snufjes (zoals tesselation) en een nieuwe kleurgradering die de oranjegele kleurfilter van het origineel vervangt. Het geeft de game een nieuwe, frisse look.

Aan Crysis 3 werd iets minder gesleuteld dan aan de twee voorgangers, maar de technologie in die game was ook al heel wat moderner. De meest recente telg uit de reeks ziet er nog steeds heel goed uit, met mooie omgevingen en enorm realistische karaktermodellen. De games spelen alle drie ook heel vlotjes, met een vrij consistente 60 frames per seconde op de nieuwe consolegeneratie. Zelfs deze hoogtechnologische reuzen moeten wel af en toe de duimen leggen, met af en toe enkele frame drops of een crash tot gevolg.

Met mooie graphics en relatief vlotte performance kom je al ver, maar toch zijn er ook heel wat gemiste kansen om de games iets meer future-proof te maken. Zo hadden Crysis 2 en 3 op console ook wel een field of view-slider kunnen gebruiken. De standaard-kijkhoek is ook enorm laag: als je moderne shooters gewend bent, voelt het aan alsof je door een Pringles-koker naar de spelwereld aan het kijken bent.

De remaster van de eerste Crysis blijft de zwakste schakel in de collectie, zelfs met een jaar aan updates achter de rug. De remaster is gebaseerd op de CryEngine 3-port van de oorspronkelijke game die uitkwam op de Xbox 360 en lijdt nog steeds aan enkele van dezelfde problemen. Het hoofdpersonage beweegt zich heel traag door de gigantische levels, zelfs wanneer je de klassieke Nanosuit-controls terug activeert. Checkpoints zijn zeldzaam en vijanden zien je nog steeds veel sneller dan jij hen kan zien. Op hogere moeilijkheidsgraden moet je dan ook regelmatig grote stukken level herspelen wanneer een Koreaanse soldaat je vanop een kilometer afstand onzichtbaar achter een boom ziet zitten.