REVIEW | ActRaiser: Renaissance brengt een culthit opnieuw tot leven

Een 2D action-platformer in combinatie met een city builder? Begin jaren ’90, toen er volop werd geëxperimenteerd met gamegenres, moest dat allemaal kunnen. Het resultaat was ActRaiser voor de SNES, dat een hit werd in Japan en eerder een culthit in de westerse wereld. Dertig jaar na de originele release is het tijd voor een remake met ActRaiser: Renaissance.

ActRaiser: Renaissance is eigenlijk een godgame. Je kruipt in de huid van The Master, Lord of Light, die na heel wat jaren terug opduikt en een wereld in chaos ontdekt, allemaal de schuld van de demon Tanzra. Tijd dus om opnieuw orde op zaken te stellen, al moet je daarvoor wel neerdalen uit je Sky Palace. Dat doe je op twee manieren. Beginnen doe je met de action-platformer, waar je eigenlijk een standbeeld bestuurt. Onderweg maak je wat vijanden een kopje kleiner, tot je bij de eindbaas komt. Daar is het tijd om patronen te herkennen en de baas te verslaan zonder al je health te verliezen.

De 2D-stukken van ActRaiser Renaissance doen niet veel bijzonders. De gameplay is vrij eenvoudig en hoewel het met momenten redelijk pittig is, is het nooit extreem moeilijk. Net zoals je dat van dit soort games gewend bent, staan vijanden ook steeds op dezelfde plek in een level, dus zelfs als je sterft weet je perfect wat te verwachten en je er op voor te bereiden. Is het nog steeds te moeilijk, dan kan je ook op easy spelen met oneindig aantal levens.

De controls van ActRaiser: Renaissance voelen in deze stukken trouwens heel strak. Ze kunnen misschien wat ouderwets overkomen, maar als je fouten maakt, is het ook meestal gewoon jouw schuld en niet omdat een input niet deed wat je verwacht.

Het grootste deel van het spel zal je echter doorbrengen in het managementgedeelte, waar je verschillende gebieden terug moet laten openbloeien. Doe je dat goed, dan stijgt de bevolking, die je natuurlijk heel dankbaar is. Hoe meer missies je voor hen tot een goed einde brengt, hoe meer faith je krijgt, waardoor je dan weer stijg in level.

Tijdens deze stukken bestuur je een engel, die netjes tegen de bevolking zegt wat er allemaal moet gebeuren. Nu ja, de mensen doen ook veel uit zichzelf, dus het city builden gaat nooit extreem diep. De meest basic zaken bouwen ze zelf wel. Je kan wel beslissen om bouwsels opnieuw kapot te maken, wat dan weer handig is wanneer je toegang krijgt tot betere huizen, akkers en ga zo maar door. Uit zichzelf zullen mensen immers niet upgraden, dus eerst vernietigen is dan de boodschap. Kijk wel uit, want het is niet altijd zo gemakkelijk om te zien welk niveau een gebouw heeft, wat er voor zorgt dat je al eens moet gokken of het wel nuttig is het af te breken.

Op gepaste momenten zullen je steden ook aangevallen worden door demonen en dan verandert ActRaiser: Renaissance eigenlijk in een soort tower defense of RTS, waarbij je mirakels (spreuken zoals lightning) kan inzetten om de troepen te verslaan. Je hebt ook helden die je een handje helpen, al moet je hen wel zeggen waar ze naartoe moeten. Ook forten en andere verdedigingsmiddelen die je hebt gebouwd in je stad worden gebruikt om vijanden tegen te houden.

Het managen van je steden is niet echt moeilijk en ook de gevechten zijn meestal goed doenbaar, als je alles in de gaten houdt. Het tempo ligt soms wel een beetje laag, waardoor je al eens enkele minuten naar je scherm staart tot je nog eens een deftige tussenkomst kan plegen. Tijdens het managen werden we ook wel heel vaak onderbroken met kleine cutscenes om stukjes verhaal te vertellen. Dat zorgt er voor dat het tempo soms volledig uit je game wordt gehaald, wat frustrerend kan zijn.

Grafisch is ActRaiser: Renaissance natuurlijk een immense stap voorwaarts ten opzichte van het origineel, wat niet mag verbazen aangezien die al dertig jaar oud is. Toch houdt het spel een groot deel van de klassieke charme. Alles is natuurlijk een tikkeltje strakker vormgegeven, maar je kan de klassieke vormgeving zo herkennen. Opvallender is de soundtrack, die volledig opnieuw gemaakt is en geweldig klinkt. Het aantal deuntjes is misschien wat beperkt, maar ze klinken allemaal fantastisch en sleuren je helemaal mee in de sfeer van ActRaiser: Renaissance.