REVIEW | Life is Strange: Wavelengths is een ervaring zonder keuzestress

Life is Strange: True Colors is nog maar net verorberd en we krijgen al een bonus episode genaamd Wavelengths, beschikbaar via de Deluxe en Ultimate Edition van True Colors. Wavelengths laat ons beter kennis maken met Steph en is een prequel van Life is Strange: True Colors, maar evengoed ook een sequel van (de eerste) Life is Strange, waar we ook al kennismaakten met Steph.

Wavelengths speelt zich af een jaar voor de gebeurtenissen van True Colors waar Steph en True Color's hoofdrolspeelster Alex vrienden, of meer, worden. Ook is het een sequel van Life is Strange, waar Steph deel uitmaakte van de personages. Voor wie het zich herinnert, Life is Strange eindigde met een verschrikkelijk dilema: hoofdrolspeelster Max moest kiezen of ze haar thuisstad Arcadia Bay zou laten vernietigen of het leven van haar beste vriendin zou afgeven.

Wavelengths vangt aan met de vraag of je Life is Strange speelde en zo ja, welk jouw keuze was. Wat je ook kiest, Steph is sowieso mensen die ze graag zag verloren en de game gaat dus vooral aan de slag met de vraag hoe je verdergaat na een tragisch verlies.

Na een breuk met haar vriendin, waarmee ze ook nog eens een punkband vormde, heeft ze zich voorlopig gesetteld in het gezellige dorpje Haven Springs en weet ze zich tot platenwinkeluitbater en DJ van de lokale radiozender KRCT te bluffen. Wavelenghts neemt ons mee doorheen de vier seizoenen, waar we ons telkens een dag in de recordstore en DJ booth bevinden en daar de dagelijkse taken moeten afwerken. 

De DJ-taken zijn plaatjes draaien, advertenties van sponsors voorlezen en telefoons van luisteraars opnemen. Terwijl kunnen we ook nog wat plezier beleven aan kleverige dino's naar het infobord gooien, een bobble head aantikken, een lavalamp doen branden en prullen aan nog wat andere bureauprullaria. Steph kan telkens uit een viertal platen kiezen, waarvan je genoeg tijd krijgt om ze allevier te spelen. Is alles gespeeld of de platenspeler leeg, dan speelt de automatische afspeellijst af. De muziek is super goed gekozen. Met tracks van Girl in Red, Alt-J, Portugal. The Man, Foals, Local Natives en Agnes Obel wordt de perfecte toon gezet voor deze emotionele uitdieping van Stephs persoon.

Steph blaast alsmaar meer nieuw leven in de eerst oubollige platenwinkel. Ze probeert vrienden te maken met de schuchtere en lichtjes venijnige residentiële kat, brengt nieuwe muziek binnen, sleurt een oude armzetel binnen en hangt nieuwe affiches. Ook decoreert ze de winkel, met Pride-spullen of in de herfst met halloweendecoratie. Steph moet ook regelmatig de winkel opruimen of op zoek gaan naar een bepaalde cd of plaat voor een beller of klant. Niks moeilijk aan, vooral bezigheidstherapie terwijl je Steph's gedachten kan horen. Slechts enkele keren zal je puzzelgewijs een taak moeten afwerken, zonder dat het echt moeilijk wordt.

De live telefoontjes met bellers kan je op verschillende manieren afwerken door te kiezen hoe Steph reageert. Steph speelt overigens graag TTRPG's en heeft altijd een D20 bij de hand en zo rolt ze in de rol van zogezegde waarzegster die naargelang wat ze rolt met de D20 de toekomst van bellers voorspelt. We speelden de episode tweemaal en wat je kiest bij deze gesprekken heeft - buiten de reacties van de bellers - geen consequenties. De telefoontjes zelf zijn nog wel fijn, brengen soms humor, maar laten je vooral kiezen hoe jij denkt dat Steph zou reageren. De sponsors geven voor de advertenties telkens instructies mee, maar ook hier weer maakt het niet uit wat Steph uiteindelijk verkiest te zeggen.

Steph heeft nog contact met een schoolvriend uit Arcadia Bay die dus net als haar nog gebukt gaat onder het trauma van toen. Ze proberen telkens hun roleplaying game terug op te pikken maar naar wat we te weten komen wordt het Steph regelmatig te veel omwille van alle herinneringen.

Steph heeft via haar gsm toegang tot een dating app waar ze kan links of rechts swipen en zo contact kan maken met potentiële interesses. Ook hier weer, geen consequenties in het plot zelf, het enige dat kan verschillen is dat een gesprek met iemand een andere kant kan opgaan, maar even goed ook niet.

De episode toont vooral aan dat Steph zich geleidelijk aan durft openstellen voor andere mensen. Ook met haar nieuwe vrienden in Haven Springs en haar nieuwe job lijkt het wel dat Steph meer en meer zichzelf lijkt terug te vinden. De episode slaagt er heel goed in om een duidelijk en geloofwaardig beeld te brengen van Steph en aan te tonen dat het ok is om niet helemaal ok te zijn.