REVIEW | Kena: Bridge of Spirits brengt de perfecte mix in een prachtige sprookjeswereld

Kena: Bridge of Spirits werd ontwikkeld door Ember Labs, dat zich voor het eerst waagt aan een game. Een flinke sprong in het diepe, maar met tal van ervaring in het maken van digitaal beeldmateriaal beloofde het alleszins een mooie game te worden. Benieuwd of de gameplay even magisch is geworden als de eerste beelden die we te zien kregen, begonnen we aan ons avontuur.

Kena is een jonge Spirit Guide die naar een verlaten dorp reist waar zwervende geesten gevangen worden gehouden door corrupte geesten. Ze is een spirit guide die gestorven mensen gidst naar het leven na de dood. Het dorp is overwoekerd door de corruptie, maar gelukkig krijgt Kena de hulp van schattige zwarte wezentjes genaamd de Rot die mee het hoofd kunnen bieden aan de corruptie in het land en de geesten.

De wereld ziet er prachtig uit en Kena speelt stuk voor stuk meer van deze prachtig ogende wereld vrij. Om in het verhaal voortgang te maken moet Kena op zoek gaan naar drie getormenteerde geesten van dorpelingen die gevangen zitten in hun emotie en zo ook hun dorp gevangen houden. Om hen te verlossen moet Kena telkens drie spullen verzamelen die verspreid zijn over de locaties van de game. Zodra ze de spullen gevonden heeft kan ze de geest trachten te bevrijden. Telkens Kena ergens nieuw komt, zien we dat alles overwoekerd is door dorre planten met een rode gloed. Gelukkig kan ze met de Rot deze planten kapot maken, al moet ze daarvoor regelmatig eerst wat platformwerk uit de mouwen schudden of met hulp van de Rot met water de verdorde elementen wegspoelen.

In het begin heeft Kena enkel een staf om te vechten, waarmee ze een gewone slag en een iets stevigere slag kan produceren. Ook kan ze dodgen en heeft ze een magisch schild dat ze met haar staf kan oproepen. Wat later kan ze met haar staf ook nog magische pijlen afschieten alsof het een boog is en nog wat later kan ze ook explosieven gooien die ze kan laten ontploffen met de pulse van haar schild, door ze te raken met een pijl of te wachten tot ze vanzelf afgaan.

Met de explosieven kan Kena ook een magisch soort rotsen de nodige energie geven om zich in formatie te zetten zodat Kena platformgewijs ergens kan gaan waar ze anders niet zou kunnen komen. Haar magische pijlen kan ze dan weer afschieten op magische bloemen waarmee ze dan grapple hook gewijs ook weer ergens kan komen waar ze anders niet zou kunnen komen. De combinatie van beide maakt dat het heel erg leuk is om de wereld te ontdekken en zo alle mogelijke locaties te onderzoeken om wat extra schatkisten of Rot te vinden.

Tijdens gevechten kan je de Rot inzetten voor sterkere aanvallen of om een vijand even bezig te houden of om een health drankje uit een bloem te toveren. Zo'n Rot-actie kan enkel gebruikt worden zodra de Rot genoeg moed hebben verzameld, wat Kena kan doen door zelf het goede voorbeeld te geven. Overwonnen vijanden droppen namelijk een gouden bol die Kena of de Rot dan kunnen oprapen wat dan geldt voor één speciale Rot-actie. Super handig wanneer een gevecht tijdsgebonden is, of wanneer Kena zich in een boss fight bevindt.

De moeilijkheidsgraad in de boss fights ligt verrassend hoog voor een dergelijk schattig ogende game. We speelden de game op de normale moeilijkheidsgraad en regelmatig was het zwoegen. Eén keer gaven we zelfs even op en zijn we maar weer beginnen exploreren in de wereld om Kena upgrades te kunnen geven om zo een meer faire kans te krijgen. Voor wie iets minder uitdaging wil is er een makkelijkere moeilijkheidsgraad. Op het einde speel je ook nog een Expert Spirit Guide-moeilijkheidsgraad vrij, voor de echte volhouders.

Al zijn ze soms moeilijk, de boss fights zitten wel goed in elkaar. Je zal de eerste pogingen nodig hebben om te leren waar de zwakke punten zitten en welke moves de boss uit de mouwen schudt, om zo de juiste tactiek te vinden om als winnaar uit de bus te komen. Elke boss fight is ook mooi verschillend van elkaar waardoor het nooit saai wordt. Dat is ook zo met de vijanden die je in de wereld tegenkomt: hoe verder je in de game geraakt, hoe meer en gevarieerder ze tevoorschijn komen.

Kena kan doorheen de game gevechtstechnieken vrijspelen, waaronder ook enkele met de Rot. Hiervoor moet ze een vorm van valuta inruilen, die ze verzamelt door gevechten en andere challenges af te werken. Sommige upgrades zitten achter slot zolang ze niet een bepaald aantal van de Rot op sleeptouw heeft. Belangrijk is dus om doorheen de wereld op zoek te gaan naar Rot die zich veelal verschuilen onder stenen, boomstronken of in schatkisten. Je start in het begin met één Rot en die kan je dan helpen zoeken naar de volgende Rot en zo kunnen ze vanaf dan met zijn allen op zoek. Kena hoeft gewoon rond te kijken, maar wil ze makkelijk iets vinden dan kan ze met haar schild een energiepulse triggeren die dan interessante zaken doet oplichten. Ook de controller laat je subtiel weten wanneer er een Rot in de buurt zit, dus het is gewoon opletten geblazen en in alle hoeken kijken. 

In schatkisten vind je regelmatig een nieuw hoofddeksel voor de rot, dat vanaf dan beschikbaar is in een winkeltje, of een heleboel blauwe diamanten. Met deze blauwe diamanten koop je dan in een hoedenwinkeltje hoofddeksels die je je Rot kan aandoen. Buiten het cosmetische aspect en voor de echte verzamelaar dient het wel tot niets. Wat wel nog handig is, is dat door het vinden van meditatieplekken Kena door middel van meditatie haar health bar kan vergroten. 

De PS5-versie geeft de mogelijkheid tot Performance Mode (60fps, geschaald naar 4K) of Fidelity Mode (30fps aan 4K), waarbij we zelf de Performance verkozen aangezien de Fidelity Mode toch wat minder vlot oogde. Over het algemeen ziet de game er visueel sterk uit, maar sommige cutscenes komen toch onverwacht houterig over. De soundtrack is enorm sfeervol en het stemmenwerk is kwalitatief. Twee keer kwamen we vast te zitten in het decor en moesten we een save game laden, maar gelukkig had de automatische save recent zijn werk gedaan en waren we hoegenaamd geen vooruitgang kwijt.

Het verhaal zit goed in elkaar zonder echt te verrassen. De prachtig geanimeerde personages die we leren kennen brengen een mooie achtergrond naar voren en weten de juiste emoties over te brengen naar de speler. Kena leren we spijtig genoeg amper kennen, wat best spijtig is.