REVIEW | Blair Witch VR krijgt extra laagje sfeer

Horror en virtual reality, de combinatie heeft enorm veel potentieel. Een horrorspel op een monitor kan eng zijn, maar wanneer de monsters zich vlak naast je bevinden door middel van virtual reality, krijg je meteen een realistischere ervaring. De Blair Witch film wist in 1999 potten te breken in de cinemazalen als grondlegger van het ‘found footage’-genre. De game verscheen eerder al in 2019 en was geen bijster groot succes. Kan deze vernieuwde versie met virtual reality daar verandering in brengen?

Het verhaal speelt zich twee jaar na de gebeurtenissen van de film af. Je volgt het verhaal van Ellis Lynch, een voormalig soldaat en politieagent. Hij heeft erg veel last van posttraumatische stress en staat bol van de onverwerkte trauma's. Hij wordt bijgestaan door zijn trouwe viervoeter Bullet, een hond die zowel handig als vervelend uit de hoek kan komen. Samen gaan ze op zoek naar een jongen die verdwenen is in de bossen van Burkittsville. Uiteraard kom je al snel te weten dat niet alles pluis is in deze dichte bossen. De andere vrijwilligers lijken ook niet echt blij te zijn met je aanwezigheid. Het mysterie wordt op een zeer rustig tempo aangedikt, waarna de tweede helft van de game aan een hoger tempo voorbij gaat. 

Tijdens het avontuur krijg je te maken met bizarre verschijnselen. Je maakt vreemde tijdsprongen, wordt wakker van trances en staat plots in vreemde locaties. Geluiden en stemmen lijken van alle hoeken op je af te komen. Het zijn erg typische effecten waar het horrorgenre maar al te graag gebruik van maakt. Normaal zou het dan ook niet zo speciaal zijn, ware het niet dat je in de VR-modus helemaal gedesoriënteerd wordt. Niet elk effect heeft dezelfde impact maar wanneer het werkt, dan slaat het meteen in als een bom. Niet voor mensen die snel zeeziek zijn of last hebben van hun maag.

Het grootste deel van het spel vindt plaats in de bossen, waar je de lineaire paden volgt op zoek naar verzamelbare objecten zoals afval, notities en sporen die naar de vermiste jongen leiden. Er liggen ook best veel videotapes in het bos die je kunt bekijken met een camera. Dit zijn vaak erg simpele puzzels waarbij je het stuk woud uit het filmpje moet zoeken. Vervolgens heb je een paranormale ervaring met de tape op de plek waar deze is opgenomen. Je bent vooral aan het doorspoelen en aan het pauzeren tot je de juiste paranormale frame vindt. Het voegt niet zo veel toe aan de game, al is de afwisseling tussen het wandelen welkom. 

Laten we jullie ook maar al meteen geruststellen: ja, het is mogelijk om Bullet te aaien. Je kunt om een pootje vragen en hem belonen met hondenbrokken. Hij kan speuren naar nuttige voorwerpen of bij je zijde blijven. Hij is de gids die je helpt doorheen het woud en waarschuwt wanneer er kwaadaardige wezens in de buurt zijn. Het vervelende aan Bullet is dat hij TE hulpvaardig is en voortdurend blijft blaffen als je even niet de juiste route opgaat of het door hem ontdekte voorwerp niet opraapt. 

De virtual reality komt helemaal tot zijn recht wanneer er vijanden in de buurt zijn. De enge geluiden om je heen, de blaffende hond, de opbouwende muziek: de spanning is te snijden terwijl je de wezens vliegensvlug van boom naar boom ziet lopen. Echter is er geen echte combat aanwezig en de wezens volgen je ook niet steeds. Hierdoor leer je de monsters na enige tijd gewoon te negeren, wat de sfeer niet ten goede komt. Later in de game zijn er momenten waarbij je zo stil mogelijk moet blijven en niet gezien mag worden door de wezens. Dit vraagt veel geduld en is niet bijster moeilijk. Er zijn ook teveel van deze stealthmomenten, wat voor verveling zorgt. Het spreekwoord blijkt nog steeds te kloppen: overdaad schaadt. 

Blair Witch is technisch een vrij goed spel. Er zijn de standaard kleine fouten waar veel VR-spellen mee te maken hebben. Het openen van deuren is even wennen, maar verder is alles erg intuïtief aangepakt. Vooral de inventaris werkt verrassend vlot. De animaties van Bullet zijn realistisch en hier is duidelijk de meeste aandacht van de ontwikkelaars naartoe gegaan. Het bos en de puzzels zien er ook goed uit, al zijn de levels niet even consistent. Vaak zijn er bomen die niet goed laden en blokkerig blijven en op die momenten besef je toch weer helemaal dat je gewoon in een game zit.