REVIEW | Hades: een roguelike waardig voor de goden

In 2018 mochten we voor het eerst kennismaken met Hades, de nieuwste roguelike van Supergiant Games. Die kenden we al van toppers zals Bastion, Transistor en Pyre, dus lag de druk om nog zo'n topper af te leveren erg hoog. Gelukkig waren ze klaar voor die uitdaging en hun nieuwe isometrische hack-and-slash scheerde hoge toppen, zowel op pc als op Nintendo Switch. Nu kunnen we nogmaals de Griekse onderwereld trotseren, dit keer op consoles, maar houdt het avontuur van Zagreus en co. ook stand op deze platformen? 

Supergiant Games plaatst de speler in de schoenen van Zagreus, zoon van, je raadde het al, Hades, god van de onderwereld in de Griekse mythologie. Zagreus wil onstnappen uit het rijk van zijn vader en krijgt daarbij hulp van Nyx, die hem een speciale spiegel geeft om zijn krachten te vergroten, en Achilles, die hem krachtige wapens toestopt om de horrors van de onderwereld te trotseren. Ook de goden van Olympus willen Zagreus helpen op zijn tocht, en doen dat door hem delen van hun kracht te geven. Zo trotseert Zagreus de verschillende lagen van de onderwereld, waaronder bijvoorbeeld Tartarus en Elysium, om te ontsnappen uit het rijk van zijn vader. 

Ondanks het feit dat Zagreus zich telkens een weg moet banen door dezelfde lagen van de onderwereld, krijgen we van de ontwikkelaar een mooie evolutie van het verhaal. We krijgen te zien hoe de vader-zoonrelatie net zit tussen Hades en Zagreus, maar leren ook andere goden en personages kennen. Na elke nieuwe ontsnappingspoging leerden we nieuwe dingen, en we bleven nieuwe dingen leren tot ver na het 'einde' van de game.

Om te ontsnappen zal je een weg moeten banen door de verschillende lagen van de onderwereld, elk met hun eigen vijanden, valkuilen en mechanics die je zal moeten verslaan of omzeilen. Wapens moet je ontgrendelen met sleutels die je vindt tijdens je verschillende ontsnappingspogingen, en allemaal voelen ze anders aan en hebben ze verschillende speciale aanvallen die je kan gebruiken om jezelf een weg te hakken door het gespuis van de onderwereld. Voor elke speler is er wat wils en uitpluizen welke combinaties van wapens en upgrades van de goden voor jou net werkt, is een groot deel van het plezier. 

De gevechten voelen altijd zeer gebalanceerd aan; geen enkel wapen is sterker dan het andere en ook de moeilijkheidsgraad doorheen de verschillende levels gaat gestaag naar boven. We hadden op geen enkel moment het gevoel vast te zitten in een bepaalde sectie van de game. Sommige bossfights moesten we meer dan één keer doen alvorens verder te geraken, maar bij elke run doorheen de onderwereld leerden we meer, werden we sneller en sterker, en werd ook de drang om verder te spelen steeds groter.

Visueel gezien is Hades een pronkstuk van jewelste. Supergiant Games staat er wel om bekend esthetische pareltjes af te leveren, maar Hades steekt hier toch nog met kop en schouders bovenuit. Alles van de kleuren tot de designs van de verschillende characters en monsters, het past perfect bij elkaar. Daarnaast loopt de game ook als een trein, zelfs nog op de PlayStation 4. We hebben geen enkele problemen gehad met framerate, en zelfs de laadtijden waren nagenoeg te verwaarlozen. Combineer dit ook nog eens met feilloos stemmenwerk en een soundtrack om u tegen te zeggen, en Hades wordt een dijk van een game vanaf het moment dat je op het menuscherm terechtkomt.