REVIEW | Vesper is een sfeervol puzzelavontuur

Duizenden jaren nadat je planeet volledig werd vernietigd kruip je in Vesper in de huid van Seven, een kwetsbare android die de kracht van het licht zal nodig hebben om te overleven. Wat volgt is een avontuur dat je heel vaak zal doen denken aan games als Abe’s Oddysey.

Het begin van Vesper gooit je meteen midden in de actie, met een planeet in verval en heel wat paniek bij de bewoners. Context krijg je niet, dus voorlopig is het nog raden wat er allemaal aan de hand is. Daarna maakt Vesper bovendien een immense sprong in de toekomst en kruip je in de huid van Seven, een kleine android die in een vervallen wereld moet proberen te overleven.

Ontwikkelaar Cordens Interactive levert het verhaal in Vesper zeker en vast niet op een presenteerblaadje. Dat zal je zelf bij elkaar moeten rapen door allerhande logs te lezen en hier en daar wat hints uit de achtergrond te halen. Echt overduidelijk wordt het nooit, maar dat is ook niet nodig. Het moet vooral dienen om je avontuur te begeleiden en je een beetje voeling te geven met het mysterie dat voor je ligt. We gaan niet te veel uit de doeken doen, maar het is belangrijk om te onthouden dat niet altijd alles is wat het lijkt.

Wie games als Abe’s Oddysey heeft gespeeld zal zich op vlak van gameplay onmiddellijk thuis voelen in Vesper. Met Seven loop je van scherm naar scherm waar je telkens met een nieuwe puzzel te maken krijgt. De opbouw van die puzzels is bijzonder goed en je zal doorheen de game nooit het gevoel hebben alsof het extreem moeilijk is.

De puzzels draaien om twee belangrijke punten: het ontwijken van vijanden en het gebruiken van je Drive Gun. Die vijanden komen er in verschillende vormen, maar het idee is vrijwel altijd hetzelfde. Zolang ze je niet zien, is er geen enkel probleem. Ze kunnen je niet horen en ze hebben over het algemeen vrij beperkte bewegingsmogelijkheden. Eens je dus weet wat ze exact doen is het niet zo moeilijk om ze te ontwijken.

Het voornaamste puzzelelement zit hem in het feit dat je alle vijanden ook kan overnemen met Light dat je in de levels vindt. Dat licht kan je dan met je Drive Gun opzuigen, om daarna in een vijand te duwen, waarna je die kan controleren. Zo kan je andere vijanden doden of gebieden bereiken waar Seven niet aan kan. Die kan dan wel een klein beetje springen, maar echt mobiel is hij niet.

Heb je geen nut meer van de overgenomen vijand, dan kan je hem gewoon laten ontploffen en krijg je Seven terug onder controle. Het idee achter de meeste puzzels zit goed in elkaar, maar er zijn ook iets te veel momenten waarbij je door gewoon snel weg te lopen of door één vijand over te nemen een puzzel redelijk eenvoudig kan omzeilen en dat is waarschijnlijk niet de bedoeling. Naar het einde van de game toe word je ook iets te vaak geconfronteerd met dezelfde vijand, die blijkbaar enkel is toegevoegd om de moeilijkheid een beetje kunstmatig op te voeren.

Waar we geen klachten over hebben is dan weer het audiovisuele aspect van Vesper. Dialoog moet je niet verwachten, maar de muziek is steeds subtiel aanwezig en geeft perfect de sfeer van de game weer. Vaak melancholisch, maar ook mysterieus en spannend wanneer nodig. Doe daar nog een grafische stijl bovenop die vooral kiest voor veel zwart gemixt met opvallende kleuren (naast zwart zie je op een scherm zelden meer dan twee kleuren) en je krijgt een game die je echt naar het scherm toezuigt.